Δηλαδή... «όχι πια πολιτική με τον παλιό τρόπο». Το μηνιαίο περιοδικό «George» κυκλοφόρησε από το 1995 έως το 2001, όταν σταμάτησε λίγο μετά τον τραγικό θάνατο του δημιουργού του, Τζον Κένεντι τζούνιορ, στις 16 Ιουλίου 1999. Ο ΤζονΤζον, που όλες ερωτευτήκαμε, εμπνεύστηκε τον τίτλο του από τον πατέρα του αμερικανικού έθνους, Τζορτζ Ουάσινγκτον, με κυρίαρχο δόγμα το «Not just politics as usual».

Οι αδιέξοδοι εφιάλτες είναι πλέον κοινός τόπος ακόμα και για την Αγκελα Μέρκελ. Εφιάλτες με ακροδεξιούς λαβυρίνθους, που οδηγούν στη διάσπαση της Ε.Ε., φαίνεται να είδε στα όνειρά της η Γερμανίδα καγκελάριος μετά την απόφαση του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, που έκρινε εν μέρει αντισυνταγμα τικό το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (Q.E.) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ώστε να προτείνει με τον Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, ένα Ταμείο Ανάκαμψης με προίκα 500 δισ. ευρώ, για να διασωθούν οι κινδυνεύουσες από χρεοκοπία οικονομίες.

Καταπληκτική λύση, ιστορική πρόταση! Deutschland über alles, λοιπόν. Οποτε κλυδωνίζεται η Ευρώπη, η Μέρκελ βάζει τα στήθη μπροστά, αναφωνούν δημοσιογράφοι της συμφοράς και πολιτικοί της πλάκας. «Auf wiedersehen», ευρωομόλογο...
Εις το επανιδείν, «Σχέδιο Μάρσαλ», αναφωνώ εγώ. Θα πρόκειται για κάτι σαν τα «κατοχικά μάρκα» της περιόδου της γερμανικής Κατοχής. Οπως έχει πει ο στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και συνεργάτης του Ροβεσπιέρου, Σεν Ζιστ: «Μισή επανάσταση είναι καταστροφή».

Προσπάθησα να φωτογραφίσω τους εφιάλτες αυτούς, λες και η απεικόνισή τους θα άνοιγε τον δρόμο και... στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πώς, όμως, να μαζέψεις τα πολλαπλά αδιέξοδα, που οδηγούν στη δημιουργία νέας φουρνιάς νεόπτωχων εξαιτίας της πανδημίας; Ισως αν υιοθετηθεί το δόγμα «Not just politics as usual», ώστε να ανατραπεί το υπαγορευμένο μέλλον της χώρας. Συμφωνείτε δεν συμφωνείτε.

Αλλά ούτε καν το επιτελικό κράτος, με τους άριστους τεχνοκράτες που διαθέτει, έχει την ιδεολογική φυσιογνωμία που απαιτείται. Πάντως, το παιχνίδι των λέξεων με τα διαγγέλματα και το σόου αρμόδιων υπουργών δεν με αφορά...

Με το προδιαγραφόμενο μέλλον μας, που δεν θα είναι παρά το παρόν μας επιδεινωμένο, προφανώς και ουδείς συμφωνεί. Κι ωστόσο, απλώς παρακολουθούμε τη μοίρα μας να ορίζεται από τους εγχώριους δεξιονεοφιλελεύθερους με τους αριστεροσοσιαλιστές μας. Ομως, το συμφέρον της χώρας διαφωνεί μαζί τους. Φυσικά, η επιδείνωση της κρίσης στις χώρες του Νότου (που βλέπουν την ανεργία να διογκώνεται και το κοινωνικό κράτος να εξαερώνεται) δεν συμφέρει κανέναν• ούτε τη Γερμανία.

Αλλά όταν ακούω σήμερα πολιτικούς και δημοσιογράφους να εξυμνούν ως «ιστορική» αυτήν την ύπουλη πρόταση, που την πρότεινε ως θεραπευτική αγωγή μαζί με τον ταλαίπωρο Μακρόν... χωρίς καμία διάθεση να αποκηρύξει τον εαυτό της η φράου Μέρκελ... Με βασανίζει ξανά η ιδέα της έξυπνης χρεοκοπίας, υπό μια «ελεγχόμενη» ή μια «επιλεκτική» ή μια «συντεταγμένη» εκδοχή της, την οποία επιδίωξε με επιμονή και πέτυχε σε βάρος της χώρας μας η καγκελάριος το 20102018. «Η συντεταγμένη χρεοκοπία της Ελλάδας έχει ήδη ξεκινήσει», προειδοποιούσε τότε με κυνισμό ο Κλέμενς Φουστ, καθηγητής Οικονομίας της Οξφόρδης και σύμβουλος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε!

Τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, κεντροδεξιοσοσιαλιστικά και κεντροαριστεροσοσιαλιστικά, που κυριαρχούσαν στο πολιτικό σκηνικό της ηπείρου από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αιμορραγούν προς όφελος των ριζοσπαστών. Οι Γερμανοί, που εισήγαγαν τη φράση «Politikverdrossenheit» δηλαδή τη φιλοσοφία από την αποξένωση της κατεστημένης πολιτικής πολύ πριν από τη δεινή χρηματοπιστωτική κρίση του 20072008 και την τωρινή οικονομική πανδημία του κοροναϊού, που καταστρέφει την Ευρώπη.

Ο κίνδυνος διόγκωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας, που θα εκτραπεί σε διαφορετικές κατευθύνσεις είτε με αριστερά χαρακτηριστικά είτε σε εθνικιστική μορφή, είναι ορατός. Και όπως λέει ο «Economist», «η ανάπτυξη της οικονομίας τύπου Uber μετατρέπει εκατομμύρια ανθρώπους σε επισφαλείς εργαζόμενους, οι οποίοι θα τρώνε μόνο αν πλαισιώνουν κυβερνητικά και κομματικά επιτελεία»... Αυτά.