Η πρώτη επίσημη επίσκεψη ενός Έλληνα πρωθυπουργού στην Κύπρο ίσον εκατό διακηρύξεις, ίσον χίλιες διαπραγματεύσεις, ίσον ένα εκατομμύριο λέξεις... Μια βαρύνουσας σημασί-ας επίσκεψη, που καταγράφεται στο συλλογικό τραύμα του Ελληνισμού, με την πληγή ακόμη ανοιχτή και τη μνήμη να στάζει αίμα... Η πολύτιμη φράση «Δεν ξεχνώ», που συνδέει απευθείας το παρόν με την πιο οδυνηρή περίοδο της πρόσφατης κυπριακής Ιστορίας, δεν αφήνει περιθώρια σε κανέναν Ελληνα να αγνοήσει την τραγωδία. Με αυτή τη φράση, που με συγκλονίζει 45 ολόκληρα χρόνια, θεωρώ ότι αναμετράται και ο νέος πρωθυπουργός. Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε με λόγια δίχως φόβο για το πρόβλημα που δεν λύνεται ούτε με ευχολόγια ούτε με πυροτεχνήματα απειλών... 45 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή.

«Αισθάνομαι έντονη συγκίνηση που το πρώτο μου ταξίδι ως πρωθυπουργός είναι εδώ, στην Κύπρο», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επισημαίνοντας ότι «ο τερματισμός της τουρκικής κατοχής παραμένει απόλυτη στρατηγική επιδίωξη της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας». Και ξεκαθάρισε: «Δεν νοείται λύση χωρίς την πλήρη κατάργηση των εγγυήσεων, χωρίς την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων. Πρόκειται για αναχρονιστικό σύστημα, που δεν μπορεί να συνεχίσει να ισχύει, ιδίως για κράτη-μέλη της Ε.Ε.». «Η εντεινόμενη τουρκική προκλητικότητα παραβιάζει κατάφωρα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου», προειδοποίησε ο πρωθυπουργός, «ένα θέμα που αφορά την ίδια την Ε.Ε. αλλά και την ενεργειακή πολιτική της».

Οντως, η αποχώρηση των τριών εγγυητριών δυνάμεων (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) εδράζεται στην κοινή λογική που λέει ότι δεν μπορεί ένα ισότιμο μέλος της Ε.Ε. να «φιλοξενεί» ξένες στρατιωτικές δυνάμεις στο έδαφός του. Αλλά η Ελλάς είναι μια χώρα κατ’ εξοχήν υπέρ της διατήρησης του status quo στις διεθνείς της σχέσεις. Εάν αυτό συμβαίνει από έλλειψη ζωτικής ορμής ή λόγω εγγενούς αδυναμίας είναι επί της ουσίας αδιάφορο. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας θεώρησης της εξωτερικής πολιτικής, η Ελλάς είναι ίσως η μόνη χώρα τα ύψιστα εθνικά συμφέροντα της οποίας επιβάλλονται κατ’ αρχήν με τους εκβιασμούς της Τουρκίας.

Πρέπει, επιτέλους, η Ελλάδα να απελευθερωθεί από το φετίχ του «συνδρόμου του Πάλμερστον». Απλώς να θυμίσω ότι ο λόρδος Πάλμερστον εξ ασημάντου αφορμής -δηλαδή των υπέρογκων οικονομικών αποζημιώσεων που απαιτούσαν οι Βρετανοί υπήκοοι Τζoρτζ Φίνλεΐ και Δαυίδ Πατσίφικο από την Ελλάδα- επέβαλε αποκλεισμό, υπό τον ναύαρχο Πάρκερ, το 1850, επικαλούμενος τη ρωμαϊκή αρχή «civis Romanus sum» («Είμαι Ρωμαίος πολίτης»), «και ως εκ τούτου η αυτοκρατορία διά της ισχύος της θα προασπίσει τα συμφέροντά μου». Με χλευασμό αντιμετώπισαν τότε τον λόρδο Πάλμερστον, αλλά η πολιτική εκείνη ισχύει έως σήμερα.

Η νέα παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία έρχεται να διαλύσει, για ακόμη μία φορά, τις ψευδαισθήσεις και αυταπάτες των φοβικών πολιτικών ηγεσιών και των κομμάτων τους σε Αθήνα και Λευκωσία. Η Τουρκία, με το πλωτό γεωτρύπανο «Φατίχ - Πορθητής», επιχειρεί θαλάσσια γεώτρηση εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), αλλά και επί της υφαλοκρηπίδας της Κύπρου. Η Αγκυρα με την παράνομη ενέργειά της δεν αμφισβητεί απλώς τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων της νήσου, αλλά ουσιαστικά την ίδια την ανεξαρτησία του κυπριακού κράτους. Κράτους διεθνώς αναγνωρισμένου, μέλους του ΟΗΕ, της Ε.Ε. και άλλων διεθνών οργανισμών.

Η Ελλάδα είναι, σύμφωνα με τις -ισχύουσες ακόμη τυπικά- Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου του 1959, εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας και οφείλει να υπερασπιστεί τα νόμιμα δικαιώματα της τελευταίας.

Η αδύναμη στρατιωτικά Κύπρος δεν μπορεί να αφεθεί μόνη να αντιμετωπίσει, με διπλωματικά διαβήματα, την τουρκική ισχύ όχι μόνο για λόγους ηθικούς, αλλά και γιατί το ντόμινο που θα ακολουθήσει θα απειλήσει ολόκληρο τον ελλαδι-κό χώρο. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το «προκεχωρημένο οχυρό» του ελληνικού έθνους, που, αν αφε-θεί να καταρρεύσει, τίποτα δεν θα μπορέσει να συγκρατήσει την τουρκική πλημμυρίδα. Μήπως γι’ αυτό από την εποχή Σημίτη εγκαταλείφθηκε το «Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα»