Οι εικόνες της Μάνδρας που βυθίστηκε στη λάσπη, παρέπεμπαν σε φυσικές καταστροφές που χτύπησαν υποανάπτυκτες χώρες όπως το Μπανγκλαντές ή η Αιτή. Προκαλούν σοκ αλλά και ντροπή για το πολιτικό σύστημα, σε κυβερνητικό και αυτοδιοικητικό επίπεδο διαχρονικά. Μία αλυσίδα υπεύθυνων - ανευθυνουπεύθυνων πλειοδότησαν σε μια εγκληματική αδιαφορία και ανικανότητα καθώς και σε έναν ωχαδελφισμό κάθε φορά που η μία υπηρεσία προσέκρουε στην άλλη εξαιτίας της δαιδαλώδους γραφειοκρατίας ή της «δικτατορίας» της υπογραφής που συχνά δεν ήταν αθώα αλλά εξαιρετικά διεφθαρμένη.

«Είναι καλύτερο να γίνεις δασάρχης ή υπάλληλος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, παρά πρωθυπουργός» ήταν το απόφθεγμα της περιφερειάρχη Ρένας Δούρου με το οποίο περιέγραψε την παθογένεια, επιχειρώντας ταυτόχρονα να κρύψει την απραγία της σε σχέση με αντιπλημμυρική μελέτη που έμεινε στα συρτάρια της!

Στο αλισβερίσι της παρανομίας ήταν συνένοχοι και οι πολίτες. Πως δόθηκαν όλες αυτές οι άδειες λειτουργίας σε εργοστάσια που κτίστηκαν πάνω στα ρέματα; Ποιος έδωσε φως, νερό και τηλέφωνο στα αυθαίρετα πάνω στα ρέματα; Ποιες υπηρεσίες παρέλαβαν «τυφλά» αντιπλημμυρικά έργα; Πως δεν σήκωσαν γη και ουρανό για εγκληματικές κακοτεχνίες που τελικά εγκλώβισαν τα ορμητικά νερά μαζί με κατοίκους; Μου είπαν και για το βουνό Πατέρας που κάηκε το 2016 και δεν έγιναν ούτε εκεί αντιπλημμυρικά έργα για να ανακόψουν μέχρι σε ένα βαθμό τα ορμητικά νερά.

Η κυρία Δούρου δήλωνε ό,τι ως «αντιμνημονιακή» θα μάζευε καλύτερα τα σκουπίδια. Ο,τι θα πήγαινε «στο σπίτι της» εάν δεν τηρούσε τις προεκλογικές της δεσμεύσεις στις οποίες είχε σημαία - και πολύ σωστά - τα αντιπλημμυρικά έργα σε μια πολύπαθη και υποβαθμισμένη περιοχή όπου μένουν κυρίως φτωχοί για τους οποίους υποτίθεται ότι ήρθε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Η καταστροφή αποκάλυψε πόσο γυμνή είναι η βασίλισσα.

Τόσες μέρες τώρα η περιφερειάρχης δεν εμφανίστηκε στην πόλη της Μάνδρας, όπως την κατήγγειλε η δήμαρχος, για να δει από κοντά τη λάσπη που εισέβαλε στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και να μιλήσει με τους κατατρεγμένους. Βιαστικός ήταν και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Έκανε μια στάση στην εθνική, καθ´ οδόν για το αεροδρόμιο, μονίμως απών από τις καταστροφές και συνήθως σε κάποιο ταξίδι.

Μπροστά σ´ αυτήν την κόλαση αναρωτιέμαι τι περιελάμβανε το περιβόητο σχέδιο έκτακτης ανάγκης της κυρίας Δούρου το οποίο εκρίθη ικανοποιητικό από τραγικά άσχετους, προφανώς. Γιατί το ένα θέμα είναι η ένταση των φυσικών φαινομένων, το άλλο όμως είναι όχι πως θα αποφύγεις την καταστροφή -αυτό είναι αδύνατον - αλλά τουλάχιστον πως θα την περιορίσεις. Η Περιφέρεια Αττικής δεν έκανε ούτε το αυτονόητο να ενημερώσει τον τοπικό πληθυσμό για την κακοκαιρία που ερχόταν, με αποτέλεσμα τα ποτάμια της λάσπης να κινδυνεύουν να τους πνίξουν στον ύπνο τους ή στους δρόμους όπου αρκετοί συνέχισαν να κυκλοφορούν με τα αυτοκίνητα τους.

Η κυρία Δούρου κατέθεσε μήνυση σε όλους και στον ...εαυτό της. Η πολιτική ευθύνη με την κατάχρηση που της έχει γίνει, αν δεν επρόκειτο για τραγωδία, θα έμοιαζε με το ανέκδοτο «το άλλο με τον Τοτό». Όσο δεν τιμωρείται κανείς για να βάλουν μυαλό οι επόμενοι, ο εφιάλτης θα επαναλαμβάνεται και θα σχολιάζουμε τι έγινε και τι δεν έγινε σε μια ατέρμονη και εν τέλει ανούσια συζήτηση τηλεπαραθύρων.