Ο πρόεδρος του Οργανισµού Λιµένος Πειραιώς την περίοδο της κυβέρνησης Καραµανλή µού είχε αφηγηθεί την εξής ιστορία µε αφορµή την έλευση της Cosco στον Πειραιά. Προσπαθούσε το ∆ιοικητικό Συµβούλιο του ΟΛΠ να συνεδριάσει, προκειµένου να λάβει απόφαση για την εκχώρηση στην κινεζική εταιρεία µιας προβλήτας του λιµανιού. Οι συνδικαλιστές έµπαιναν στην αίθουσα συνεδριάσεων, διέκοπταν τις εργασίες και έτσι το ∆.Σ., µη µπορώντας να ολοκληρώσει το έργο του, δεν έδινε την άδεια της εκχώρησης στους Κινέζους. Μια, δυο, τρεις, σκέφτηκε τότε ο άνθρωπος να παραπλανήσει τους διαµαρτυρόµενους και βιαίως συµπεριφερόµενους συνδικαλιστές. Εστειλε ειδοποίηση για τον τόπο και τον χρόνο που θα γινόταν η επίµαχη συνεδρίαση του ∆.Σ., αλλά κρυφίως ενηµέρωσε τα µέλη ένα προς ένα ότι θα πρέπει να βρεθούν σε άλλο σηµείο του λιµανιού, να µπουν σε ένα πλωτό µέσο και να κατευθυνθούν σε ήσυχο από παρενοχλήσεις τόπο, προκειµένου να ψηφίσουν για το εάν θα προχωρούσε η παραχώρηση στην Cosco ή όχι. Ετσι προχώρησε µία από τις µεγαλύτερες αποκρατικοποιήσεις στη χώρα.

Παλαιότερα, όταν ο αείµνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσπάθησε να ιδιωτικοποιήσει τις αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα, όλοι οι παλαιότεροι θα θυµούνται ότι οι λεγόµενοι «Κολλάδες» (από το όνοµα του πρωταγωνιστή των επεισοδίων συνδικαλιστή) εισέβαλαν µε λεωφορείο στη Βουλή, ενώ ξεγύµνωσαν ατυχή ιδιώτη οδηγό, ο οποίος είχε αποτολµήσει να αγοράσει όχηµα µεταφοράς επιβατών.

Ενας δήµαρχος του ΣΥΡΙΖΑ στα νότια προάστια της Αθήνας δενόταν µε αλυσίδες στα κάγκελα, προκειµένου να εµποδίσει τις εργασίες στο Ελληνικό, στον χώρο του πρώην αεροδροµίου.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έφτανε στο λιµάνι του Πειραιά, διαµαρτυρόµενος και αυτός, και κλαίγοντας από τα δακρυγόνα έκανε αγώνα εναντίον της τότε κυβέρνησης και κάποιων αποφάσεών της για τους αγρότες από την Κρήτη.

Συνδικαλιστές της ΟΤΟΕ είχαν εξαγριωθεί µε την πώληση της Εµπορικής Τράπεζας στους Γάλλους έναντι τιµήµατος ιδιαιτέρως υψηλού (10 δισ.) και συµφέροντος για τη χώρα. Το ίδιο έκαναν και συνδικαλιστές του ΟΤΕ όταν επωλήθη το πλειοψηφικό πακέτο στην Deutsche Telecom. Οπως και συνδικαλιστές της ∆ΕΗ, που δεν ήθελαν τον εκσυγχρονισµό της και ως άλλοι Χρουστσώφ χτυπούσαν τα χέρια και τα παπούτσια τους πάνω στο γραφείο του τότε προέδρου, καθηγητή πανεπιστηµίου και µοναδικού Ελληνα που µετείχε ως σηµαντικό στέλεχος στο ∆.Σ. µεγάλης ιαπωνικής αυτοκινητοβιοµηχανίας.

Οι καθηγητές πανεπιστηµίου ελληνικής καταγωγής που διέπρεψαν σε σπουδαία πανεπιστήµια του εξωτερικού και έκαναν το λάθος να αποδεχθούν θέση στα συµβούλια ιδρυµάτων βρέθηκαν ενώπιον προπηλακισµών όταν προσπάθησαν να κάνουν τη δουλειά τους, η οποία στόχευε στην αναβάθµιση της τριτοβάθµιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Είναι πολλές οι ιστορίες παραλογισµού που µπορεί να απαριθµήσει κανείς και οι οποίες περιγράφουν τις δυσκολίες που αντιµετώπισαν όσοι κυβερνώντες αποπειράθηκαν να εκσυγχρονίσουν αυτήν τη χώρα. Το κατεστηµένο -που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν αποτελούν µόνον οι οικονοµικά ισχυροί, όπως κάποιοι νοµίζουν, αλλά και τα κάθε λογής οχυρωµένα πίσω από παράλογες «κατακτήσεις» συνδικαλιστικά συµφέροντα- επιβάλλει τους δικούς του αργούς ρυθµούς στην ανάπτυξη και συχνά-πυκνά οδηγεί στην οπισθοδρόµηση.

Τελευταίο δείγµα ενδιαφέρουσας, για να µην πω παράλογης, συµπεριφοράς η απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συµβουλίου, σύµφωνα µε την οποία ο Πειραιάς είναι σχεδόν ολόκληρος αρχαιολογική περιοχή και δεν επιτρέπεται να γίνουν έργα της Cosco. Τα εµπόδια που µπορεί να αντιµετωπίσει µια επένδυση στη χώρα µας οδηγούν στο ασφαλές συµπέρασµα ότι όσο και να προσπαθούν κάποιοι πρωτοπόροι να αλλάξουν τη στασιµότητα τόσο θα υπάρχουν πολλαπλάσιοι µηχανισµοί που θα λειτουργούν ανασχετικά. Περαστικά µας.