Οι νομοθετικές παρεμβάσεις του Λευτέρη Αυγενάκη για την αποσύνδεση του ελληνικού αθλητισμού από το παραγοντιλίκι, τις υπόγειες διεργασίες και την αδυναμία ελέγχου της διαχείρισης των οικονομικών των Ομοσπονδιών (ιδιαίτερα την εποχή των παχέων αγελάδων), ήταν αν μη τι άλλο επιβεβλημένες. Τύποι που θεωρούσαν ότι τους ανήκουν οι αθλητές, η δόξα από τις επιτυχίες τους, αλλά και τα χρήματα από τις κρατικές επιδοτήσεις θα έπρεπε κάποιοι στιγμή να πάψουν να παριστάνουν τιους αναντικατάστατους μαθουσάλες των διοικητικών συμβουλίων των Ομοσπονδιών.

Ωστόσο, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Βλέπουμε τι γίνεται στο μπάσκετ, όπου ένας εκ των κορυφαίων εκπροσώπων αυτής της ξεπερασμένης, επικίνδυνης και αν μη τι άλλο προβληματικής νοοτροπίας κατάφερε να αναβάλει τις εκλογές που θα τον έθεταν εκτός νυμφώνος μετά από δεκαετίες, προκειμένου να καταφέρει να ελέγξει τις διαδικασίες διαδοχής του. Δυστυχώς, ακόμη και τώρα, οι Βασιλακόπουλοι αυτής της χώρας ζουν και βασιλεύουν κάνοντας πλάκα σε προσωπικότητες του αθλήματος όπως ο Φασούλας και επιχειρηματίες που φτιάχνουν ομάδες-πρότυπα και μάλιστα στην επαρχία, όπως ο Λιόλιος με τον Προμηθέα.

Και πάμε και στο ποδόσφαιρο, όπου οι θιασώτες του σκοτεινού (και εδώ κυριολεκτούμε) παρελθόντος, κατάφεραν με την καθοδήγηση του Δημήτρη Μελισσανίδη να εκθέσουν προσωπικά τον Ζαγοράκη και τους υπόλοιπους διεθνείς που θα έφερναν μια άλλη πραγματικότητα, σίγουρα ανώτερη από αισθητικής πλευράς στα διοικητικά του πολύπαθου ποδοσφαίρου μας. Εξέθεσαν όμως και την κυβέρνηση που επιχείρησε να πράξει το αυτονόητο. Να δώσει τα κλειδιά στον άνθρωπο που ήταν πρώτος μεταξύ ίσων στην μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας συνολικά του αθλητισμού. Χάθηκε όμως η ευκαιρία να πλαισιωθεί ο Ζαγοράκης από τους υπόλοιπους κρίκους της χρυσής γενιάς του 2004, αλλά θα αναγκαστεί να συμπορευτεί με τους μπροστινούς των ποντικών των προβολέων, των τζάμπα ευεργετών, των νταβατζήδων της διαιτησίας, της μαφίας των απειλών και των εκφοβισμών σε όποιον δεν κάνει τα χατίρια των μεγάλων αφεντικών, των οπλοφόρων και των μπράβων.

Δυστυχώς όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και ο Αυγενάκης και το Μαξίμου θα πρέπει να επιμείνουν σ΄αυτή την σταυροφορία. Αλλιώς το μόνο που θα γίνει θα είναι να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τη σκούφια του αλλιώς.