Για γέλια και για κλάματα μαζί ήταν η συνάντηση του κατ΄ευφημισμόν Τίγρη με τον περιφερειάρχη Αττικής, Γιώργο Πατούλη. Από την μια, το αφεντικό της ΑΕΚ σ' ένα στιγμιότυπο που παρέπεμπε μάλλον σε γάτο του καναπέ, περίμενε εναγωνίως τα… ευχάριστα από τον περιφερειάρχη για το γήπεδο της ΑΕΚ, προκειμένου με τα λεφτά της Περιφέρειας να γίνει (κυριολεκτικά) τζάμπα μάγκας και να καταστεί διαχρονικός ευεργέτης της Ένωσης, χωρίς, κατά την προσφιλή του συνήθεια, να ματώσει οικονομικά.

Από την άλλη ο Πατούλης, εμφανώς αμήχανος έναντι της υπενθύμισης ότι η προκάτοχός του, Ρένα Δούρου, είχε τάξει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στην πλευρά Μελισσανίδη για να στεγαστεί με δημόσιο χρήμα μια οικονομική δραστηριότητα από την οποία επί της ουσίας θα επωφεληθεί ξεκάθαρα ένας ιδιώτης, μίλησε για τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων και των συμφωνηθέντων με την διοίκηση Δούρου. Παράλληλα, δήλωσε υπερήφανος για το γεγονός ότι έπεσαν νωρίτερα του αναμενομένου οι υπογραφές όσον αφορά την απαραίτητη -για την κατασκευή της Αγια Σοφιάς- υπογειοποίηση.


Ωστόσο, εδώ θα πρέπει να αναλογιστεί ο περιφερειάρχης και οι στενοί συνεργάτες του, πως οι πολίτες της Αττικής δεν έδειξαν την προτίμησή τους στο πρόσωπό του για να εξελιχθεί σ' ένα υποκατάστατο της Δούρου. Αν ήθελαν μια Δούρου από το Μαρούσι θα επέλεγαν εκ νέου την ορίτζιναλ εκδοχή. Ο Πατούλης βγήκε περιφερειάρχης για να… σπάσει αυγά κι όχι να κάνει το καλό παιδί απέναντι σε οποιουδήποτε είδους (πολλώ δε μάλλον στα συγκεκριμένα με το παρελθόν που τα συνοδεύει) επιχειρηματικά συμφέροντα.

Κι ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πεπραγμένα της κυρίας Δούρου, ήταν η συνέχιση της πολιτικής Σγουρού σχετικά με την αποδέσμευση του προαναφερθέντος τεράστιου ποσού για την δωρεάν κατασκευή του γηπέδου της ΑΕΚ και κατ' επέκταση την δυνατότητα της πλευράς Μελισσανίδη, να αποκομίσει οικονoμικά οφέλη δίχως ο «επενδυτής» να επιβαρυνθεί προσωπικά.

Στο πλαίσιο αυτό, καλείται να αποδείξει ότι για τον ίδιο, σε καμία περίπτωση δεν συμπεριλαμβάνεται στις προτεραιότητες της περιφέρειας ο εναγκαλισμός με τις επιχειρηματικές λογικές που εκπροσωπεί ο Μελισσανίδης, αλλά πραγματικά και ουσιαστικά έργα υποδομής που θα δώσουν ανάσα σε κοινωνικό επίπεδο. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να είναι αντίθετος στην προοπτική του γηπέδου της ΑΕΚ, ούτε στην ενθάρρυνση της οποιασδήποτε ιδιωτικής επένδυσης.

Αν είναι δυνατόν. Όμως ταυτόχρονα ουδείς μπορεί να συνηγορήσει στην ορατή πραγματικότητα να γίνει η περιφέρεια Αττικής χρηματοδότης των σχεδίων ενός επιχειρηματία και μιας ανώνυμης εταιρείας, γεγονός που μοιραία προκαλεί -εκτός από το κοινό αίσθημα- και νόθευση του ποδοσφαιρικού ανταγωνισμού. Ακόμη περισσότερο, όταν ο εν λόγω επιχειρηματίας, ζητά δημοσίως και επιτακτικά από τον περιφερειάρχη, ωσάν να απευθύνεται σε υπάλληλο της εταιρείας του, να προχωρήσουν άμεσα οι διαδικασίες αποδέσμευσης του ποσού που στην λογική τη δική του, «οφείλει» ο λαός της Αττικής για να στηρίξει το... οραματικό του πλάνο.

Πάλι καλά που δεν του είπε και καμιά απ' αυτές τις ωραίες ατάκες που κοσμούν το λεξιλόγιό του, κάθε φορά που μπουκάρει στα αποδυτήρια των διαιτητών για να τους ζητήσει τον λόγο επειδή δεν σφυρίζουν με βάση τα… γούστα του. Εκεί είναι η αλήθεια, ότι θα περίμενε κανείς ένα πιο ηχηρό μήνυμα από την πλευρά του περιφερειάρχη κι όχι δεσμεύσεις ότι δεν θα χαλάσει ούτε αυτός το χατίρι του τζάμπα ευεργέτη, μπαίνοντας μάλιστα σε πλειστηριασμό ικανοποίησης των αιτημάτων και των διαθέσεων του Μελισσανίδη έναντι των προκατόχων του.

Κι επειδή ο Μελισσανίδης εχει αποδειχθεί πως δεν γίνεται να αλλάξει, ας αλλάξει ρότα ο Πατούλης, μια και στηρίχθηκε από ένα κόμμα και επιπλέον μια κυβέρνηση που ομνύει στο υγιές επιχειρηματικό και επενδυτικό περιβάλλον.