Όταν λίγες ημέρες μετά την περσινή, διπλή, οδυνηρή ήττα στην κάλπη ο τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βρήκε τα κουράγια να διακηρύξει από το βήμα της ∆ΕΘ 2019 ότι το κόμμα του έδωσε σημαντική ανάσα στη μεσαία τάξη, όσα ακολούθησαν ήταν μάλλον αναμενόμενα. Τι κι αν δύο χρόνια νωρίτερα το «σοβαρό» οικονομικό επιτελείο του (ΤσακαλώτοςΧουλιαράκης) είχαν ευθαρσώς δηλώσει ότι η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης ήταν «μια συνειδητή επιλογή»;
Ποντάροντας στο ένστικτο των λωτοφάγων, ο μαιτρ της πολιτικής ταχυδακτυλουργίας έχει βάλει στόχο να πείσει ότι είναι ο προστάτης των μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας.

Γνωρίζει βεβαίως ότι οι πολίτες δύσκολα θα ξεχάσουν τις υπερβολικές αυξήσεις στις εισφορές, την αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ ακόμη και στα μακαρόνια, τη μείωση του αφορολόγητου, τον διπλασιασμό της προκαταβολής φόρου, την αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης, τις μειώσεις συντάξεων, την κατάργηση της έκπτωσης των ιατρικών δαπανών, το χαράτσι στους λογαριασμούς κινητής τηλεφωνίας και διάφορα άλλα μέτρα «προστασίας» των μικρομεσαίων.

Το αφήγημά του βασίζεται σε δύο άξονες. Πρώτον, ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαπάτησε τους πολίτες (έδωσε το σύνθημα με τη φράση «πολιτικός απατεών») και, δεύτερον, ότι αν βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, θα είχε κάνει τα πάντα καλύτερα.

Για το πρώτο κομμάτι επιστρατεύει κάθε διαθέσιμη ιδέα. Έβαλε, για παράδειγμα, την Εφη Αχτσιόγλου να χτυπήσει την κυβέρνηση για την αύξηση στις ληξιπρόθεσμες οφειλές του ∆ημοσίου προς τους ιδιώτες. Η νεόκοπη τομεάρχης Οικονομικών κατακεραύνωσε την κυβέρνηση διότι αυξήθηκαν κατά 400 εκατ. οι ληξιπρόθεσμες οφειλές από τον περασμένο ∆εκέμβριο. Βεβαίως απέφυγε να πει ότι τον ∆εκέμβριο είχαν μειωθεί κατά 200 εκατ. από την ημέρα που παρέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως επίσης ότι λόγω της πανδημίας και των κλειστών υπηρεσιών υπήρξε καθυστέρηση σε διάφορες διαδικασίες, όπως π.χ. η απονομή συντάξεων.

Απέφυγε επίσης να πει ότι άμα τη αναλήψει της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ οι ληξιπρόθεσμες εκτινάχθηκαν από τα 3,8 δισ. ευρώ το ∆εκέμβριο του 2014 σε 7,4 δισ. ευρώ τον Ιούνιο του 2016. Απέφυγε επίσης να πει ότι η μείωσή τους έγινε με χρήματα των Ευρωπαίων, τα οποία δίδονταν επί τούτω και, παρά ταύτα, οι ληξιπρόθεσμες δεν μειώνονταν.

Αυτό που έχει πιθανότατα μεγαλύτερη σημασία είναι «τι θα έκανε αν» βρισκόταν ξανά τώρα στο τιμόνι της χώρας. Ο ίδιος αυτοπαρουσιάζεται σαν «Ρομπέν των μικρομεσαίων». Στη ∆ΕΘ υποστήριξε ότι η κυβέρνησή του άρχισε να χαράσσει μια νέα οικονομική πολιτική, που έδινε σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες και στήριξη στη λεγόμενη μεσαία τάξη. Με άλλα λόγια, υπόσχεται ότι θα μοιράσει διαφορετικά την τράπουλα, χωρίς να «ρίξει» τα μεσαία στρώματα.

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα διστάσει να επιρρίψει το μεγαλύτερο βάρος των προηγούμενων αποφάσεών του σε ιδεοληψίες των στελεχών που απάρτιζαν την κυβέρνησή του. Και κυρίως στον μεγάλο πλέον εχθρό Τσακαλώτο. ∆εν έχει πρόβλημα άλλωστε να παραδεχτεί ότι τον ξεγέλασαν. Ότι είχε αυταπάτες.

Ο Τσίπρας δεν ενδιαφέρεται για ιδεολογίες και πολιτικές αρχές. Τώρα θεωρεί ότι τον βολεύει να εμφανιστεί σαν προστάτης των αδικημένων μικρομεσαίων. Αύριο δεν θα έχει πρόβλημα να εμφανιστεί σαν ρεπουμπλικάνος, φιλελεύθερος, χριστιανοδημοκράτης ή οτιδήποτε άλλο. Μαζί του θα συνεχίσουν όσοι αντέχουν τις συνεχείς κωλοτούμπες και έχουν γερό στομάχι. Με ή χωρίς δραμαμίνη. Για όλους τους άλλους, υπάρχει η πόρτα της εξόδου και η Ζανέτ, που τη φυλάει σαν κέρβερος...