Ο επικοινωνιακός αντιπερισπασμός της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έχει συγκεκριμένο όνομα: Συνταγματική αναθεώρηση. Προφανώς δεν είναι τυχαία η ανάσυρση του θέματος αυτού σε μία περίοδο που δεν θεωρείται και η καλύτερη για την κυβέρνηση μετά τα όσα καταγγελτικά και προσβλητικά για το υποτιθέμενο ήθος της Αριστεράς ακούστηκαν μεταξύ Καμμένου και του παραιτηθέντος Κοτζιά στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο.

Όμως επειδή η «αναψιλάφηση» του πλαισίου του κορυφαίου θεσμού γίνεται στο πλαίσιο ενός πολιτικού παιγνιδιού, περισσότερη σημασία έχει η δια της Συνταγματικής αναθεώρησης αναίρεσης όλων αυτών των κενών ή των προκλητικών προβλέψεων που μπορούσε ο πολιτικός κόσμος να εκμεταλλεύεται υπέρ αυτού, με υπερβάσεις, κατάχρηση εξουσίας, αυθαιρεσίες και ατιμωρησία.

Ένα προκλητικό παράδειγμα είναι η βουλευτική ασυλία. Αυτή θα πρέπει να περιορίζεται αμιγώς στα όρια των κοινοβουλευτικών αρμοδιοτήτων και να σταματήσει το φαινόμενο του «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει» στο πλαίσιο μιας κακως εννοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης. Επιπλέον υπουργοί και βουλευτές να έχουν όπως και οι λοιποί πολίτες φυσικό δικαστή τα κοινά δικαστήρια.

Μία άλλη αναγκαία τροπολογία στο Σύνταγμα, προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού της πολιτικής ζωής θα ήταν η καθιέρωση του ασυμβίβαστου της ιδιότητος του βουλευτή και εκείνης του υπουργού, έτσι ώστε να μην υπάρχει η τροχοπέδη της πελατειακής σχέσης ενός υπουργού με συντεχνίες υτα συμφέροντα των οποίων θα ήταν υποχρεωμένος να λάβει υπ’ όψιν προκειμένου να μη χάσει ψήφους! Καθώς επίσης εκσυγχρονισμό θα συνιστούσε η θεσμοθέτηση της θέσης μονίμου γενικού γραμματέως σε καίρια υπουργεία.

Πολύς λόγος γίνεται επίσης για τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Bεβαίως η κυβέρνηση έχει διάφορες παλαβές σκέψεις περί του τρόπου εκλογής του, συμπεριλαμβανομένης και της εκλογής του από τον λαό εφ’ όσον η Βουλή δεν κατορθώσει να εκλέξει Πρόεδρο. Όμως αφού το Πολίτευμα παραμένει Προεδρευομένη και δεν αλλάζει σε Προεδρική Δημοκρατία, απαγορευομένης από το ίδιο το Συνταγμα της αναθεώρησης της σχετικής διάταξης που το κατοχυρώνει, αρκεί να αναγνωρισθούν και πάλι οι αρμοδιότητες που είχε ο Πρόεδρος στο Σύνταγμα του 1975, όταν πράγματι μπορούσε να ήταν ρυθμιστικός παράγοντας και όχι διακοσμητικός, όπως θέλησε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Και, για να μη γίνονται πολιτικά παιγνίδια σε βάρος του θεσμού θα ήταν σκόπιμο να αποσυνδεθεί η εκλογή του Προέδρου από την υποχρεωτική προσφυγή σε πρόωρες γενικές εκλογές. Και σκοπιμότερο να σταματήσει κάποτε η κάθε λίγο και λιγάκι τροποποίηση του Συντάγματος...

Πηγή:ysterografonews.gr