Καθώς διανύουµε προεκλογική περίοδο, είναι µάλλον φυσικό να βλέπουν το φως της δηµοσιότητας όλο και περισσότερες δηµοσκοπήσεις. Με αποκλίσεις µεν µεταξύ τους ως προς τη διαφορά των δύο κοµµάτων, αλλά µε σταθερό το προβάδισµα της Ν∆, που δείχνει και τη βέβαιη εκλογική νίκη της.

Οµως είναι εξίσου βέβαιο ότι στη Ν∆ αλλά και σε µεγάλο τµήµα της ελληνικής κοινωνίας υπάρχει ένα ζητούµενο... Που δεν είναι, απλώς, η νίκη ή η αυτοδυναµία, αλλά η όσο το δυνατόν µεγαλύτερη συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά που θα δείχνουν το περιστασιακό του άλµα από το 4,5%. Και για έναν πρόσθετο λόγο: Οτι µε ισχυρό ποσοστό στην αντιπολίτευση θα επιχειρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ να εµποδίσει την κυβερνητική πολιτική Μητσοτάκη, κάνοντας τη χώρα Γης Μαδιάµ.

Σε όλες σχεδόν τις δηµοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ εµφανίζεται πάνω από το 20%, φτάνοντας ακόµη και στο 25%, γεγονός που προκαλεί τα εξής ερωτήµατα:

(α) Τι είναι, τελικώς, αυτό που κάνει µια µερίδα της κοινής γνώµης, παρά τα όσα έχει υποστεί, να εξακολουθεί να εναποθέτει τις ελπίδες της για ένα καλύτερο αύριο σε ένα κόµµα που ως κυβέρνηση απέτυχε;

(β) Πώς είναι δυνατόν τα ποσοστά αξιολόγησης της κυβέρνησης, του ίδιου του πρωθυπουργού, της κατάστασης της χώρας και των προοπτικών της να είναι συντριπτικά σε βάρος των κυβερνώντων και συγχρόνως ο ΣΥΡΙΖΑ να επιβιώνει, δηµοσκοπικά τουλάχιστον, σε ποσοστά µιας ισχυρής αξιωµατικής αντιπολίτευσης;

Αυτός πρέπει να είναι ο προεκλογικός προβληµατισµός στη Ν∆.