Ας συνδέσουμε δύο δικαστικά γεγονότα, εκ των οποίων το ένα συμβαίνει στο εξωτερικό. Η εκ Γαλλίας είδηση έλεγε ότι ο πρωην Πρόεδρός της Νικολά Σαρκοζί προσάγεται σε δίκη με την κατηγορία της εύνοιας προς συγκεκριμένο δικαστικό λειτουργό προκειμένου αυτός να προαχθεί, με αντάλλαγμα την διαρροή από τον δικαστή πληροφοριών προς τον Σαρκοζί που αφορούσαν έρευνες σε βάρος του. Δηλαδή ο Σαρκοζί άσκησε αθέμιτα την προεδρική του ισχύ.

Το δεύτερο γεγονός είναι η ανάσυρση των μηνύσεων των Σαμαρά, Αβραμόπουλου και Βενιζέλου που είχαν τεθεί στο αρχείο, προκειμένου να διερευνηθούν οι καταγγελίες τους κατά συγκεκριμένων υπευθύνων για την σε βάρος τους σκευωρία, αναφορικά με την περίφημη υπόθεση της Novartis.

Τόσο στην μία όσο και στην άλλη περίπτωση, με διαφορετικές αιτίες και αφετηρίες, έχουμε την κίνηση διαδικασιών από τις οποίες θα προκύψει κατάχρηση εξουσίας αλλά και παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη προκειμένου να ωφεληθούν αυτοί οι οποίοι ασκούσαν την εξουσία.

Στην περίπτωση Σαρκοζί για να καλυφθεί σκοτεινή υπόθεση του Γάλλου Προέδρου στη δε περίπτωση των τριών Ελλήνων πολιτικών να πληγούν ηθικά ως πολιτικοί αντίπαλοι.

Η Δικαιοσύνη και στις δύο περιπτώσεις με τις ενέργειές της κατοχυρώνει τα θεμέλια της δημοκρατικής λειτουργίας της Πολιτείας και αναδεικνύει την υπέρτατη δημοκρατική αρχή. Ότι όλοι είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου καθώς και ότι οι καταχραστές της έστω και περιστασιακής ισχύος τους πρέπει να υφίστανται τα επίχειρα των φαύλων ενεργειών τους.

Το μηνυμα προς τον κ. Τσίπρα είναι σαφές.