Ο κ. Τσίπρας καθυστερημένα θυμήθηκε την μεσαία τάξη, αξιολογώντας τα αίτια της βαρειάς του ήττας. Θυμήθημε την αστική τάξη που αποδεκάτισε αλλά και η οποία τον θυμήθηκε και εκείνη. Και τον «μαύρισε» στο.. .Α' ημίχρονο, κατά τον πρωθυπουργό, ενώ του επιφυλάσσει την ίδια έκπληξη και στο Β'.

Σήμερα, στα τεσσεράμισυ χρόνια της αριστερής διακυβέρνησης, η μεσαία τάξη έχει πλήρως αποδεκατισθεί. Σε όλα της τα επίπεδα, καθώς οι ανώτερες τάξεις του μεσαίου στρώματος της κοινωνίας μας έχουν περιέλθει σε κατάσταση ισορροπίας μεταξύ μιας ανεκτής βιοτής και του κινδύνου της ανέχειας, με τα εισοδήματά τους συρρικνωμένα και τα αποθεματικά τους με συνεχείς διαρροές για να αντεπεξέλθουν στις συνεχείς φορολογικές τους επιβαρύνσεις.

Τα μεσαία στρώματα της μεσαίας τάξης έχουν φτωχοποιηθεί. Ενώ για τους λιγότερο ευνοημένους της μεταπολεμικής μεσαίας ελληνικής τάξης, η ανέχεια είναι μία λέξη με έννοια πολυτέλειας.

Ποιοι ήσαν όλοι αυτοί, ανεξαρτήτως σε ποιο στρώμα της μεσαίας τάξης ανήκαν; Ήσαν οι νοικοκυραίοι που αφού επέζησαν του Εμφύλιου άρχισαν πάλι από την αρχή την ατομική τους ανασυγκρότηση, έφτιαξαν μικρές πειρουσίες στα όρια των δυνατοτήτων τους, χωρίς ποτε «τα πόδια τους να βγουν έξω από το στρώμα τους» σπούδασαν τα παιδιά τους και τους άφησαν και ένα μικρό ή μεγαλύτερο βιός για να πορευθούν και αυτά από κάποια ψηλοτερη βάση.

Η οικογενειακή αυτή οικονομική «σκυταλοδρομία» συνεχίστηκε επί χρόνια. Μέχρις ότου πρώτα η κρίση και, κυριότατα μία πολιτικά αστοιχείωτη αριστερή διακυβέρνηση, αυτο το βιός που στήθηκε με κόπο, δάκρυα και αίμα ήλθε να το καταστρέψει. Και μαζί με αυτό και την πάλαι ποτέ μεσαία τάξη της Ελλάδας.

Και τώρα στα ερείπιά της κλαίει ο κ. Τσίπρας πιστεύοντας ότι με ένα mea culpa, θα λάβει συγχώρεση και την ψήφο αυτών που κατέστρεψε...