Ήδη νιώθουν δικαιωμένοι ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και η μεγάλη αυτή μερίδα των πολιτών που απαντώντας στα σχετικά ερωτήματα των δημοσκοπήσεων, τα τελευταία χρόνια και όχι μόνον τώρα στην εκλογική περίοδο, επενδύουν στις αυτοδύναμες κυβερνήσεις και την ενισχυμένη αναλογική.

Δεν είναι μόνον ότι δεν υπάρχει κουλτούρα κυβερνήσεων συνασπισμού στην Ελλάδα, όπως αναλυτές και πολιτικοί διαπιστώνουν. Είναι και ότι το κομματικό σύστημα της Ελλάδας, όπως είναι δομημένο, δεν παρουσιάζει κάποια κόμματα συμπληρωματικά μεταξύ τους που να μπορούν να εγγυηθούν τη σταθερότητα διακυβέρνησης και τη θετική εξέλιξη. Ας λάβουμε υπόψη τι συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες σε συνθήκες απλής αναλογικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για κυβέρνηση ανοχής από ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ΜέΡΑ25, ΚΚΕ στην περίπτωση που είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές της 21ης Μαΐου και του λείπουν 4-5 βουλευτές για να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης. Τι σημαίνει αυτό; Κάποιο από τα κόμματα να απέχει από την κρίσιμη ψηφοφορία, ώστε να πέσει ο «πήχυς» της πλειοψηφίας και να πάρει ψήφο διακυβέρνησης.

Πέραν του χάους της ιδέας, αλλά και την άμεση άρνηση των τριών κομμάτων που θεωρητικά εντάσσονται για την Αριστερά στην «προοδευτική διακυβέρνηση», έχει μάλλον πλάκα ο συσχετισμός. Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ θέτει ως προϋπόθεση για να συζητήσει κυβέρνηση συνασπισμού να μην είναι πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας. Κάτι που δεν συζητά φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Βαρουφάκης και το ΜέΡΑ25 μιλούν για κλείσιμο τραπεζών, έξοδο από το ευρώ και «ομολογία Δήμητρα» ως ενδιάμεσο νόμισμα μετάβασης στο εθνικό νόμισμα, κάτι που εξαρχής δεν συζητούν ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Το ΚΚΕ αρνείται να συζητήσει οποιοδήποτε σενάριο με τους υπόλοιπους για συμμετοχή του σε «προοδευτική διακυβέρνηση» και τους καταγγέλλει ως αντιδραστικούς. Μηδέν εις το πηλίκον, λοιπόν, στα Αριστερά.

Στην κεντροδεξιά - δεξιά, εάν υποθέσουμε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτο κόμμα, αλλά επιθυμούσε να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου και να μην υποστηρίξει δεύτερες εκλογές με ενισχυμένη αναλογική. Τι επιλογές υπάρχουν; Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ στην Κεντροαριστερά. Η θέση Ανδρουλάκη γνωστή. Δεν δέχεται πρωθυπουργό τον επικεφαλής της ΝΔ κ. Μητσοτάκη, μιλά για πρωθυπουργό «άγνωστο Χ», που θα επιλέξουν οι ηγεσίες των κομμάτων και όχι οι πολίτες.

Πέραν αυτού, τα ζητήματα που χωρίζουν τη Νέα Δημοκρατία από το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ αυξάνονται τους τελευταίους μήνες αντί να μειώνονται, όπως και οι καταγγελίες ένθεν και ένθεν. Δεξιά της η Νέα Δημοκρατία έχει την Ελληνική Λύση, η οποία απορρυθμίζεται στη βάση των «αυτοκρατορικών» χειρισμών Βελόπουλου, που καταγγέλλει τη Νέα Δημοκρατία και τον πρωθυπουργό για σχέδια αποστασίας εις βάρος του, ενώ την ίδια στιγμή καταγγέλλεται από τον κ. Μυλωνάκη ότι έχει μετατρέψει το κόμμα σε «ριχτάδικο». Δεξιά της Νέας Δημοκρατίας επίσης μια σειρά από μορφώματα, σχήματα, απόπειρες σχηματισμού κόμματος, που όταν δεν είναι πρόβλημα του Αρείου Πάγου ως μετεξέλιξη εγκληματικής οργάνωσης, όπως οι «Έλληνες» του Ηλ. Κασιδιάρη, σίγουρα δεν αποτελούν επιλογή, όχι μόνον γιατί δεν θα περάσουν το κατώφλι του 3% αλλά και από πλευράς συγκρότησης, συνοχής και απόψεων.

Τι μένει; Μια επιλογή για μια συγκροτημένη και σταθερή πορεία, ενόψει, μάλιστα, δυσεπίλυτων ζητημάτων και διεθνών κρίσεων. Κυβέρνηση πλειοψηφίας της Νέας Δημοκρατίας. Εμπιστοσύνη και πάλι στον πρωθυπουργό.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 27/4