Επειδή μπροστά μας έχουμε μια μακρά προεκλογική περίοδο και οι γνώμες ή οι εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα διαφέρουν, όπως πάντα, σε τέτοια εποχή, ας μιλήσουμε για ό,τι υπερβαίνει τις αντιθέσεις.

Πέραν από κόμματα, ιδεολογίες, μικροσυμφέροντα, κινήματα ΜeΤoo, οικογενειακές παραδόσεις, «σχίσματα» γενεών, θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάτι πολύ συγκεκριμένο για την επόμενη ημέρα των εκλογών. Ότι αυτή θα εγγυάται την πολιτική σταθερότητα. Όχι γενικώς με προβολή στο μέλλον. Αλλά συγκεκριμένα. Έχουμε πρωθυπουργό. Αυτός επιλέγει κυβέρνηση. Προχωρά στην ορκωμοσία της και στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας τετραετίας. Αυτές υπερψηφίζονται και οι νέοι υπουργοί και υφυπουργοί μέσα σε χαμόγελα και χαιρετούρες «πιάνουν δουλειά» το ίδιο απόγευμα. Απλά και καθαρά πράγματα. Γιατί αυτός ο στόχος μάς ενώνει; Γιατί, απλώς, στην αντίθετη περίπτωση που δεν έχουμε τέτοια κυβέρνηση, όλα πάλι είναι ξεκάθαρα.

Ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης συνασπισμού, όποιος και αν είναι, θα αμφισβητηθεί από την επιλογή των υπουργών του, ακόμη και αν αυτοί είναι αποτέλεσμα «παζαριού». Η ορκωμοσία θα χαρακτηρισθεί από ευτράπελα και ψιθύρους «βούτυρο στο ψωμί» για τις παρασκηνιακές στήλες των εφημερίδων. Οι προγραμματικές δηλώσεις θα παρουσιάσουν αποκλίσεις και διαφοροποιήσεις, ανάλογα από το ποιο κόμμα του συνασπισμού προέρχεται ο κάθε υπουργός ή υφυπουργός ή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Με την ανάληψη των καθηκόντων τους οι υπουργοί, οι υφυπουργοί, οι γενικοί γραμματείς θα κινηθούν με εσωστρέφεια, «κομματική καμαρίλα», με καθημερινή διαρροή κακών ειδήσεων σε σχέση με τους προερχόμενους από το άλλο κόμμα κυβερνητικούς. Στην πρώτη κρίση, το κάθε κόμμα με επίμονες διαρροές προς τους δημοσιογράφους και με τα trolls στα κοινωνικά δίκτυα θα επιχειρεί να έχει πολιτικά οφέλη για το ίδιο, ενώ θα μεταφέρει το πολιτικό κόστος των όποιων ενεργειών αλλά και της πραγματικότητας, που θα έχει δημιουργηθεί, στο άλλο κόμμα του κυβερνητικού σχηματισμού.

Πολύ σύντομα οι κυριακάτικες εκδόσεις των εφημερίδων αρχικά και όλο το διαδίκτυο, οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα στη συνέχεια θα προχωρήσουν σε αναλύσεις για αδύναμο πρωθυπουργό, μη συνεκτική κυβέρνηση, διαμάχες υπουργών, σενάρια πρόωρων εκλογών. Στις δημοσκοπήσεις οι δημοφιλίες των κυβερνητικών κομμάτων θα πέφτουν, αυξάνοντας το άγχος των κεντρικών επιτελείων τους, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα αυξάνουν την πόλωση και την τοξικότητα μιλώντας για «ανύπαρκτη κυβέρνηση», άρα «εκλογές εδώ και τώρα», προσβλέποντας σε μια ανατροπή των δεδομένων. Παράλληλα, οι διεθνείς οίκοι θα ανησυχούν, οι «σύμμαχοι» στη γεωπολιτική σκακιέρα θα προβληματίζονται, οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες θα σκληρύνουν τη στάση τους, το πολιτικό ρίσκο θα αυξάνεται σε αντιστροφή με το επίπεδο αξιοπιστίας της χώρας. Ο κόσμος θα βγει στους δρόμους και θα πετάει «πέτρες» στους πολιτικούς και το Κοινοβούλιο.

Ως πολίτες θα έχουμε την ευκαιρία να ψηφίσουμε, όχι μία, αλλά περισσότερες φορές για να εκλέξουμε κυβέρνηση. Οι προθέσεις όμως της πλειοψηφίας θα φανούν από την πρώτη ψήφο. Αν κάποια στιγμή δεν προκύψει σταθερή κυβέρνηση, αλλά συνασπισμός «ατάκτως ερριμμένων» κομμάτων, πολιτικών προσωπικοτήτων και συσχετισμών, το κόστος θα το πληρώσουμε όλοι. Όσες πέτρες και αν εκτοξευθούν στους πολιτικούς, το βασικό λάθος θα είναι στην ψήφο. Αν διαρραγεί το «κοινωνικό συμβόλαιο» σταθερότητας που ισχύει από το 2019 και φέρει στη μια πλευρά την υπογραφή μας και στην άλλη την υπογραφή του Κ. Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού, ο «λογαριασμός» προβλέπεται βαρύς και καταλυτικός...

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 21/4