ΟΣΟ πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών τόσο ανεβαίνει η ένταση, αλλά επίσης όλο και περισσότερο ξεκαθαρίζουν προθέσεις και στρατόπεδα, εμφανείς και αφανείς αντίπαλοι και σύμμαχοι, πραγματικοί πρωταγωνιστές και proxies (μαριονέτες) παραγόντων που κατευθύνουν από τη σκιά.

Ο οποιοσδήποτε μπορεί να έχει τις οποιεσδήποτε ενστάσεις για την κυβέρνηση της ΝΔ και να διαφωνεί με επιμέρους πολιτικές, αλλά αυτό που γίνεται καθαρό είναι ότι κάποιοι εντός κι εκτός Ελλάδος αισθάνονται άβολα με τη γενική τροχιά στην οποία έχει εισέλθει η χώρα. Όσο και να προσποιείται κάποιος επειδή πρέπει να κάνει αντιπολίτευση, όλοι κατανοούν ότι είναι τροχιά συνολικής αναβάθμισης και δεν έχει καμία σχέση με τον τραγέλαφο των προηγούμενων ετών, όπου η χώρα έγινε διεθνής περίγελος και εσωτερικό ερείπιο, με βλάβες παρ’ ολίγον μη ανατάξιμες.

ΑΥΤΗ την τροχιά κάποιοι θέλουν να την ανακόψουν και στη θέση της να επιβάλουν συγκεκριμένο πλαίσιο για την επόμενη ημέρα. Πιο πολύ στα μέτρα τους, και τα μέτρα αυτά είναι κοντά, διότι θέλουν κοντή τη χώρα.

Γίνεται όλο και πιο ορατός ένας συντονισμός που επιχειρείται από ξένα κέντρα επιρροής με εγχώριες πολιτικές (και όχι μόνο) δυνάμεις, προκειμένου να επιτύχουν αυτόν τον στόχο. Πολιτικές δυνάμεις οι οποίες έχουν πρόσφατα δώσει διαπιστευτήρια και έχουν αποδείξει ότι δεν διστάζουν να ξεπουλήσουν εν ψυχρώ τη χώρα, με αντάλλαγμα τη νομή της εξουσίας, ως υπάλληλοι ξένων συμφερόντων.

Γι’ αυτό πλασάρονται ξανά ως χρήσιμοι αδίστακτοι που θα κάνουν πάλι τη δουλειά, αυτή τη φορά πιο βρόμικη, αναλαμβάνοντας ακόμα βαρύτερη εργολαβία. Ας παρατηρήσει κάποιος τι καταψηφίζεται στη Βουλή και από ποιους και ποιοι καταφέρονται κατά ποιων εθνικών επιλογών και θα καταλάβει πολλά για το παρασκήνιο και τις αντιστοιχίσεις.

Αν ένα εγχώριο πολιτικό κέντρο διαμηνύει με τον τρόπο του σε μία μεγάλη δύναμη, η οποία είναι εταίρος και σύμμαχος, ότι δεν θα διαταράξει συμφωνίες π.χ. στρατηγικών διευκολύνσεων, αλλά ταυτόχρονα δεν θα προβάλλει και εθνικές αξιώσεις για ανταλλάγματα, ούτε θα επιμείνει σε «κόκκινες γραμμές», αυτό το κέντρο είναι πολύ χρήσιμο για την ξένη δύναμη, διότι προσφέρει όρους προτεκτοράτου. Αν δε το ίδιο εγχώριο πολιτικό κέντρο προωθεί και πολιτικές π.χ. στο Μεταναστευτικό ή την κοινωνική ατζέντα (ΛΟΑΤΚΙ, μειονότητες κ.λπ.) που ρευστοποιούν την εσωτερική εθνική δομή και υπονομεύουν την κοινωνική οργάνωση, είναι ακόμα πιο χρήσιμο σε μία ξένη δύναμη που θα κάνει τη δουλειά της σε χώρο και όχι σε χώρα που έχει εσωτερική συνοχή, ατζέντα και απαιτήσεις. Ο ΙΟΥΔΑΣ είναι πάντα επίκαιρος, διότι, παρά το αιώνιο ανάθεμα, πάντα υπάρχει ζήτηση γι’ αυτό που προσφέρει.

Αν ο Ιούδας πολιτευόταν σήμερα, τι μορφή θα είχε ο ασπασμός της προδοσίας; Με τι ατζέντα θα τον σερβίριζε; Πώς θα παρέδιδε τη χώρα για σταύρωση; Κατά πάσα πιθανότητα, επικαλούμενος ότι θα φέρει την Ανάσταση. Ενώ θα έχει ήδη συνεννοηθεί με αυτούς που στήνουν τον σταυρό στον Γολγοθά. Καλή Ανάσταση.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή»