Η απρόσμενη αλλαγή στάσης από πλευράς Τουρκίας έναντι της Ελλάδας, την οποία κάποιοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν «επίθεση φιλίας» -ακόμα και ευχές για τον εορτασμό της Επανάστασης εναντίον τους έστειλαν-, υπήρξε βιάση να ερμηνευθεί από ορισμένους ως «αλλαγή πολιτικής» ή ακόμα χειρότερα «αλλαγή στρατηγικής».

Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα υπάρχει μία τάση η οποία ονειρεύεται την «ελληνοτουρκική φιλία», όμως η λεπτομέρεια που συνήθως παραλείπουν είναι ότι η «φιλία» αυτή περνά μέσα από την ικανοποίηση της τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας, ήτοι την εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ας δούμε τι συμβαίνει τώρα. Η αποκλιμάκωση που επιχειρεί η Τουρκία είναι καθαρά τακτικός ελιγμός με συγκεκριμένη στόχευση και υπαγορεύεται από συγκεκριμένες ανάγκες.

Πρώτον, η Τουρκία μετά τον σεισμό αντιμετωπίζει επιχειρησιακούς και οικονομικούς περιορισμούς που τη δυσκολεύουν να συνεχίσει τις επιθετικές ενέργειες με τον ρυθμό που τις εκδήλωνε μέχρι πρότινος. Λόγω του αμερικανικού εμπάργκο είχε ήδη σοβαρό πρόβλημα διαθεσιμότητας αεροσκαφών αλλά και πιλότων λόγω των διώξεων από το καθεστώς.

Δεύτερον, επιδιώκει να αφαιρέσει επιχειρήματα από το Κογκρέσο και όσους στις ΗΠΑ αντιτίθενται στην αποδέσμευση της τεχνολογίας Viper για τα F-16 (βλέπε Μενέντεζ) και να δώσει προσχήματα σε εκείνους που την υποστηρίζουν.

Τρίτον, προσπαθεί να κατευνάσει την ΕΕ έχοντας απόλυτη ανάγκη τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την ανοικοδόμηση από τον σεισμό και αφαιρεί και από εκεί επιχειρήματα ότι παραβιάζει κυριαρχία και δικαιώματα κράτους-μέλους.

Τέταρτον, αφού ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία, προσπαθεί να παγιδέψει την Ελλάδα εμφανιζόμενη ως πρόθυμη για συνεννόηση, διατηρώντας όμως στο ακέραιο την αναθεωρητική ατζέντα, από την οποία δεν έχει αλλάξει ούτε κεραία. Εφόσον η Ελλάδα ανταποκρίνεται δίχως να βάλει όρους, αν στην πορεία αρνηθεί (προφανώς) να συζητήσει απαράδεκτα αιτήματα, η Τουρκία θα την κατηγορήσει για αδιαλλαξία…

Πέμπτον, όταν θα γίνει αυτό και η Τουρκία επανέλθει στα γνωστά, η Ελλάδα θα έχει δυσκολία να την καταγγείλει πειστικά όταν προηγουμένως θα την έχει εξωραΐσει.

Έκτον, επιχειρεί να «σπάσει» τον άξονα με την Κύπρο βγάζοντας το Κυπριακό από την εξίσωση. Η Αθήνα καλώς ανταποκρίθηκε σε πρώτη φάση, γιατί κα ι εμείς θέλουμε να κερδίσουμε χρόνο για τους εξοπλισμούς και όχι μόνο, αλλά προσερχόμενοι με υπερβολική αισιοδοξία και δίχως να θέτουμε όρους κινδυνεύουμε να πέσουμε στον λάκκο που άνοιξε η Άγκυρα.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 28/3