Η επίσκεψη του προέδρου Μακρόν στην Αθήνα και τα «πανηγυρικά» στη ΔΕΘ έκλεισαν κατά το δυνατόν «χαρούμενα» έναν κύκλο μεγάλων ταλαιπωριών της κυβέρνησης με τους «θεσμούς» των ξένων δανειστών. Και ανοίγει τώρα μια νέα περίοδος σκληρής δοκιμασίας για τον Αλέξη Τσίπρα, που θα πρέπει να αντέξει τα κύματα δυσαρέσκειας μιας κοινωνίας ρημαγμένης εισοδηματικά και φορολογικά και χτυπημένης από μια ανεργία που παραμένει εξαιρετικά υψηλή και απελπίζει τους νέους.

Παραλλήλως, ο πρωθυπουργός θα φέρει το βάρος της υποχρέωσής του έναντι των δανειστών για σοβαρές μεταρρυθμίσεις, που αποτελούν από την πλευρά της Ε.Ε. απαραίτητη προϋπόθεση για ευρωπαϊκή στήριξη της Ελλάδας στην αναζήτηση της «ανάπτυξης» απ' την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (ήταν απολύτως σαφής επ' αυτού και ο «φίλος» προέδρος Εμανουέλ Μακρόν, προ ημερών στην Αθήνα). Ο «εξημερωμένος» κ. Τσίπρας πρέπει, δηλαδή, να αλλάξει ριζικά τις βάσεις της ελληνικής οικονομίας, για να ακυρωθεί το αντιπαραγωγικό μοντέλο-σαράβαλο, το οποίο κατέρρευσε προ οκταετίας.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η επιχείρηση αυτή από μια κυβέρνηση της αριστεράς θα έχει ένα επιπλέον κοινωνικό κόστος για το κυβερνών κόμμα, το οποίο ήδη βρίσκεται σε κάμψη υπό το βάρος και του τρίτου «μνημονίου» και με βαριά πληγωμένη την πιο «αριστερή» του πτέρυγα…

Αιχμάλωτος αυτής τη σκληρής πραγματικότητας, ο κ. Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να φιλοτεχνήσει προσεχώς, προκειμένου να διασχίσει το 2018, τις «εικόνες» μιας «άλλης» πραγματικότητας. Στόχος να ξεγελαστεί, κατά το δυνατόν, το ελληνικό κοινό, έτσι ώστε στις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει «στο παιχνίδι». Η κυβέρνηση θα προβάλει, λοιπόν, έντονα τις καλές σχέσεις της με τις ΗΠΑ και τις «φιλίες» της στην Ευρώπη, θα αξιοποιήσει στο έπακρο την πολιτική της Γαλλίας στον ευρωπαϊκό Νότο, θα θυσιάσει χωρίς αναστολές την «αριστερή» συνείδησή της στους βωμούς των «μεταρρυθμίσεων» και των ξένων επενδύσεων και θα βάλει σε κίνηση ισχυρούς «επικοινωνιακούς» μηχανισμούς. Στόχος η δημιουργία μιας «μεγάλης εικόνας», που θα προκαλέσει στην κουρασμένη ελληνική κοινωνία παραισθήσεις «ανάκαμψης», «ανάπτυξης» και «εξόδου από την κρίση».

Δίπλα σε αυτά, η κυβέρνηση υπολογίζει, όπως υποστηρίζουν σε ιδιαίτερες συζητήσεις στελέχη της, σε… αναμενόμενα «λάθη» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με το σκεπτικό ότι η ηγεσία της θα βρεθεί προσεχώς σε «σύγχυση», διότι δεν θα μπορέσει να συνεχίσει έως το τέλος του 2018 την επιθετική και «καταγγελτική» τακτική της προς την κυβέρνηση, χωρίς τον κίνδυνο να τη μετατρέψει τελικώς σε μια πληκτική «ρουτίνα» στα μάτια και τα αυτιά του κοινού. Αν, πάλι, θελήσει να αλλάξει τακτική, υποστηρίζουν οι ίδιοι κύκλοι, τότε θα πρέπει να σχεδιάσει μιαν άλλη, με διακριτά χαρακτηριστικά - πράγμα καθόλου εύκολο, αφού και η κεντροδεξιά ΝΔ είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη να προσυπογράφει την τήρηση των αυστηρών «μνημονιακών» υποχρεώσεων της Αθήνας.

Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι οι εντυπωσιακές «τούμπες» του από το 2015, οι ακατάσχετες υποσχεσιολογίες του και, γενικότερα, η διαχείριση της κρίσης από τον ίδιο και τα στελέχη του έχουν ήδη οδηγήσει, όπως όλες οι δημοσκοπήσεις μαρτυρούν, σε εντυπωσιακή μείωση της επιρροής του στην κοινωνία. Γνωρίζει, δε, ότι η απώλεια δεν είναι πλέον αναστρέψιμη. Αλλά, για τον λόγο αυτό, θα κάνει ό,τι το δυνατόν ώστε η διαφαινόμενη ήττα να τον διατηρήσει κεντρικό «παίκτη» στην πολιτική σκηνή. Και αυτό θα μπορέσει να το επιτύχει αν ξεπεράσει τα μεγάλα εμπόδια των επόμενων μηνών με τις καλύτερες επιδόσεις ταλαντούχου πολιτικού «ακροβάτη». Ο κ. Τσίπρας έχει αποδείξει ότι καθόλου δεν φοβάται να αλλάζει άρδην απόψεις και «γραμμές». Μένει να διαπιστωθεί κατά πόσον αυτός ο «ρεαλισμός» του μπορεί στις μέρες μας να γίνει αποδεκτός από τον κόσμο των «αδυνάμων», τον οποίον ο ίδιος ο χαμογελαστός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να θέλει να προστατεύσει.