Σε χώρες όπως η δική μας, καταχρεωμένες και κάτω από τον αυστηρό έλεγχο των δανειστών τους, η εικόνα εσωτερικής «αστάθειας», λόγω σοβαρών προβλημάτων δημόσιας ασφάλειας και φαινομένων οργανωμένης βίας, είναι «βούτυρο στο ψωμί» των δανειακών και των πολιτικών δυνάμεων, που (θέλουν να) τις επιτηρούν σε μεγάλο μήκος χρόνου. Ακόμη και ο πιο πνευματικά αδύναμος πολιτικός, όπως βεβαίως και κάθε πολίτης, εύκολα καταλαβαίνει ότι μόνο ζημιές προκαλούν σε μια κοινοβουλευτική Δημοκρατία, στην κοινωνία, στην οικονομία της οι δράσεις ενός υποκόσμου κουκουλοφόρων «αναρχικών», χωρίς πρόσωπο, και ένοπλων «επαναστατικών» ομάδων έως και στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Και κάθε λογικός άνθρωπος ξέρει να διακρίνει ανάμεσα σε αυτήν την υποκοσμική βία χωρίς πρόσωπο και τις μαζικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις πολιτών, κατά τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα της χώρας.

Αυτό που τρομάζει κάθε δημοκρατικό πολίτη δεν είναι ο όγκος και ο θόρυβος μιας διαδήλωσης. Τρομάζει η φασιστική βία που μπορεί να εκδηλώνεται με ρόπαλα, βαριοπούλες, Μολότοφ και αυτόματα όπλα, με καταστροφές πανεπιστημιακής περιουσίας, κτιρίων και καταστημάτων από ομάδες νεοβαρβάρων, είτε προγραμματισμένα, με δόλιες προθέσεις διαφόρων «κέντρων», είτε από βαθιά αμάθεια ή βλακεία των «καταδρομέων».

Κι όμως, παρά το γεγονός ότι αυτή η βία καταφανώς προσφέρει ισχυρά επιχειρήματα και «αποδείξεις αστάθειας», άρα και δικαιολογεί την ανάγκη για αυξημένη «επιτήρηση» στους δανειστές της χρεωμένης χώρας, οι πάσης φύσεως και προελεύσεως «αντιεξουσιαστές» και «επαναστάτες» βρίσκουν υποστηρικτές σε κύκλους στελεχών της... κοινοβουλευτικής Αριστεράς! Οι οποίοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, θεωρούν ευθέως «αντιδημοκρατικό» και έργο της «Δεξιάς» κάθε προσπάθεια εξουδετέρωσης των «μαύρων» οργανωμένων δυνάμεων, που ξεκάθαρα με τις «καταδρομές» τους τραυματίζουν ευθέως τη Δημοκρατία και εμποδίζουν την ομαλή λειτουργία των θεσμικών δυνάμεών της. Αυτή η παραμορφωμένη «Αριστερά» ενισχύει τη θέση του σκληρού χρηματοπιστωτικού συστήματος, που ελέγχει την οικονομία και κατ’ επέκταση την πολιτική ζωή της χώρας σε μεγάλο βαθμό. Αυτοί οι «αριστεροί» δίνουν επιπλέον πλούσια και ισχυρά επιχειρήματα στις πιο ακραία συντηρητικές δυνάμεις του τόπου για την ενίσχυση μιας «αστυνόμευσης» που μπορεί πράγματι να προκαλέσει κάποια στιγμή σοβαρές ζημιές με τις υπερβολικές και αντιδημοκρατικές διαστάσεις της.

Η σύγχυση στο μυαλό αυτών των πολιτικών προσώπων είναι πέρα και από εντυπωσιακή και οι «δημοκρατικές» παραισθήσεις ορισμένων από αυτούς ανησυχητικές. Υπερασπίζονται με φανατισμό ένα πανεπιστημιακό «άσυλο» που στη χώρα μας είναι απολύτως διασφαλισμένο προ πολλού, όπως και σε όλες τις δημοκρατικές χώρες της Δύσης. Αλλά οι «αριστεριστές» πολιτικοί εννοούν ως «άσυλο», όχι τη διακίνηση ιδεών, επιστημονικών απόψεων και πνευματικών αναζητήσεων του φοιτητικού κόσμου (αυτά ελάχιστα τους ενδιαφέρουν), αλλά την παροχή στέγης και προστασίας εντός των πανεπιστημιακών χώρων σε ομάδες λαθρεμπόρων, κακοποιών, ροπαλοφόρων τραμπούκων, ποικίλων φασιστοειδών και σε διακινητές ναρκωτικών! Περί αυτού του «ασύλου» πρόκειται. Και φυσικά η κατάργηση αυτού του «ασύλου» δεν είναι υπόθεση κάποιας σκληρής «Δεξιάς», αλλά δημοκρατική υποχρέωση κάθε ελληνικής κυβέρνησης. Μόνο αρνητές της Δημοκρατίας μπορεί να υποστηρίζουν τον «αντιεξουσιαστικό» υπόκοσμο, που έχει κάνει «σπίτι» του και κέντρο «καταδρομικών» εξορμήσεων τους χώρους των δημόσιων πανεπιστημίων.

Είναι άκρως εντυπωσιακό όσο και ανησυχητικό να υποστηρίζεται από μέλη του Κοινοβουλίου η οργανωμένη βία των μασκοφόρων «μαχητών της νύχτας» και η «ασυλία» των διακινητών λαθραίων ειδών και ναρκωτικών. Και αποτελεί επίδειξη πνευματικής σύγχυσης και άκρατης πολιτικής ασυναρτησίας να συνδέονται αυτά τα «μαύρα» κυκλώματα, που μολύνουν τα πανεπιστήμια, με το «φοιτητικό κίνημα», με τους «φοιτητικούς αγώνες κατά του φασισμού και της δικτατορίας», που επικαλούνται οι ρήτορες του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε την πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας δεν γνωρίζουν οι αμαθείς τελάληδες αυτής της «Αριστεράς», που δυσφημεί, διαστρέφει έως και γελοιοποιεί τον πολιτικό όρο «Αριστερά».

*** Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά