Φαίνεται τελικώς ότι η εξουσία δεν είναι και πολλή ...αφροδισιακή. Αυτό αποδεικνύεται από τον ορυμαγδό καταγγελιών -1000 λέγεται ότι έχει το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών- σε βάρος ανθρώπων συγκεκριμένου μεν χώρου αλλά ιδιαίτερης ισχύος και εξουσίας στον χώρο αυτόν. Φαίνεται ότι οι καταγγέλλοντες, άνδρες και γυναίκες κάθε άλλο παρά σαγηνεύτηκαν από την θέση και την αίγλη αυτών των οποίων έπεσαν θύματα σεξουαλικής ή άλλης φύσεως κακοποίησης, ώστε να υποκύψουν στις ορέξεις τους. Πολλές από τις οποίες αποκάλυπταν ιδιαιτέρως γενετήσια νοσηρότητα.

Από κάποιες πλευρές έχει προβληθεί το επιχείρημα που παραπέμπει στο «περσινά ξινά σταφύλια», διότι αρκετές, για να μη πούμε οι περισσότερες των περιπτώσεων που καταγγέλθηκαν, έγιναν σε παρελθόντα χρόνο. Η ουσία δεν βρίσκεται βεβαίως στο πότε καταγγέλονται τα φαινόμενα αυτά, αλλά στο ότι, όντως έλαβαν χώρα. Και δεν μπορεί κανείς να μέμφεται τα θύματα διότι συγκεκριμένη στιγμή δεν βρέθηκαν στην κατάλληλη ψυχολιγική κατάσταση, δεν βρήκαν το θάρρος, να κάνουν άμεσα την καταγγελία. Αντιθέτως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ήσαν σε κατάσταση ψυχολογικής ισοπέδωσης, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν βρίσκονται σε νεαρή ηλικία ή στην αρχή μιας καρριέρας που ονειρεύονται. Και που ανέχτηκαν να γίνουν θύματα προκειμένου να πραγματοποιήσουν ένα όνειρο που ασυνείδητοι έρχονται να εκμεταλλευθούν το όνειρο αυτό, το σώμα τους και, τελικά, την ψυχή τους.

Χωρίς να φτάσουμε στις υπερβολές στις οποίες έχουν διολισθήσει άλλες κοινωνίες, σε σημείο που ένας πατέρας να μη μπορεί να αγκαλιάσει δημοσίως την κόρη του, θα πρέπει όλοι αυτοί οι δράστες με τα φανταχτερά ονόματα να υποστούν τα επίχειρα των πράξεών τους και της ασυνειδησίας τους. Η κάθαρση πρέπει να έχει θύματα

τους θύτες. Για να υπάρχει ένα κοινωνικό παράδειγμα που κυρίως θα αναδεικνύει ότι «ουδεν κρυφόν υπό τον ήλιον». Και ότι καθένας θα γνωρίζει ότι πάντα για κάθε πράξη του, θα καιροφυλαχτεί η Νέμεση για την Ύβρι που θα έχει διαπράξει...