H εθνική επέτειος της περασμένης Τετάρτης αποτελεί κάθε χρόνο την υπόμνηση της αντίστασης ενός λαού στην έξωθεν απόπειρα να υποταχθεί στα δεσμά του φασισμού. Είναι και υπόμνηση του αδάμαστου της, τόσο ιδιόμορφης, ελληνικής φυλής.

Όμως ο συγκεκριμένος εορτασμός κουβαλάει κι ένα άλλο επίκαιρο μήνυμα. Μπορεί απέναντί μας να μη βρίσκονται σήμερα σημερινοί στενοί σύμμαχοι και φίλοι, αντίπαλοι τότε, όμως το νόημα του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου είναι μία απάντηση διαχρονική σε αυτόν που επιμόνως επιβουλεύεται τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμη και την εδαφική ακεραιότητα. Στον Τουρκο Σουλτάνο Ερντογάν και τους παράφρονες που τον ακολουθούν σε μία διεθνή πορεία χωρίς φρένα.

ΟΙ δύο επέτειοι της 28ης Οκτωβρίου και ττς 25ης Μαρτίου μοιραία συγχωνεύονται σε μία διαχρονική, που εμπεριέχει όλα τα στοιχεία της αδέσμευτης ελληνικής ψυχής που μας υπενθύμισε και ο πιλότος της πολεμικής αεροπορίας διασχίζοντας τους ελληνικούς αιθέρες. Είναι στοιχεία που ιστορικώς έχουν προκαλέσει τον σεβασμό στους φίλους και τον φόβο στους εχθρούς.