H oλοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής και η ταύτιση της δια δικαστικής μάλιστα βούλας, με εγκληματική οργάνωση δεν ακυρώνει απλώς την προοπτική παρόμοιων κομματικών μορφωμάτων που και στο μέλλον θα επεδίωκαν να εμφανιστούν στην πολιτική σκηνή, υιοθετώντας τις ίδιες φασιστικές μεθόδους. Δημιουργεί ένα πάγιο πλαίσιο λειτουργίας της Δημοκρατίας στην χώρα, ενώ αποτελεί και διεθνές πρότυπο αποβολής από το πολιτικό προσκήνιο επίδοξων φορέων ακραίων ιδεολογιών, όπως εκείνες που συνέβαλαν στο αιματοκύλισμα του κόσμου.

Από την άλλη πλευρά μπορεί μεν το πλαίσιο που προαναφέραμε να αποκλείει την εμφάνιση κομμάτων του τύπου της καταδικασθείσας Χρυσής Αυγής, αλλά από την άλλη θα πρέπει να μείνει χαραγμένο στην πολιτική μνήμη το αίτιο της εμφάνισης ακραίων φωνών που υποδαυλίζουν την βία. Και το αίτιο αυτό δεν είναι άλλο από τον λαϊκισμό που πολιτικοί φορείς τον προάγουν, κόβοντας το νήμα που συνδέει την αλήθεια με την κοινωνία. Πράγμα που έχει ως συνέπεια μερίδα της να παρασύρεται και να ακολουθεί αυτούς που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντάς της, ενώ στην ουσία εκμεταλλεύονται μία λαϊκή υποστήριξη για να προαγάγουν το μίσος της ιδεολογίας τους.