Επειδή όλα έχουν και τα όρια τους, καθώς όσοι βρίσκονται σήμερα στην διακυβέρνηση της χώρας υποδύονται ρόλους, χωρίς να έχουν βιώσει στο πετσί τους καμία ταξική ανισότητα ως προς τον βιοπορισμό τους, την εκπαιδευτική τους ανέλιξη, την επαγγελματική τους αποκατάσταση, τις δυνατότητες πρόσβασης στον πλούτο και την καλοπέραση, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα για να μη διαιωνίζεται ο μύθος ότι τάχα μου όσοι δηλώνουν «αριστεροί» είναι τίποτα μεροκαματιάρηδες, φτωχοί και καταφρονεμένοι που η άδικη κοινωνία και το μεταπολιτευτικό σύστημα τους έριξε στον απόπατο της ανέχειας και του αποκλεισμού. Αν εξαιρέσει κανείς τις παλαιότερες γενιές που έπαιξαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα με όρους ανιδιοτέλειας και πίστης σε συγκεκριμένο ιδεολογικό προσανατολισμό, φυσικά με κυρίαρχο κορμό το ΚΚΕ, ετούτοι εδώ όχι μόνο δεν πρέπει να λογίζονται ως «δρακογενιά», αλλά ως «σαύρες», που τις εξέθρεψε το «πρυτανείο» της πρώτης φοράς αριστεράς, που είχε τις καταβολές της στην Ένωση Κέντρου, δηλαδή το κίνημα της Αλλαγής του Α. Παπανδρέου, ακολούθως η δεξιά του Κ. Μητσοτάκη με τις οικουμενικές κυβερνήσεις και στη συνέχεια το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη. Τα στελέχη της περίφημης ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστερά με τις πολλαπλές εκδοχές και οργανωτικές μορφές της, στην πορεία του χρόνου ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ, που με εύστοχο τρόπο ο Δ. Χαριτόπουλος, τα είχε χαρακτηρίσει οι Ροζ Πάνθηρες του ΠΑΣΟΚ, δεν υπήρξαν ποτέ οι «κυνηγημένοι» του παλαιού πολιτικού συστήματος, αλλά προστατευόμενοι του. «Θεραπαινίδες» της εκάστοτε πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, ένας χώρος «εφεδρείας» της επάρατου μεταπολίτευσης που κάθε τόσο έβγαζε στο κλαρί «αριστερές» προσωπικότητες για να ικανοποιούν τα ντέρτια του συστήματος. Είτε αυτοί ήταν πολιτικοί, είτε δημοσιογράφοι, είτε καθηγητές πανεπιστημίου, είτε επικοινωνιολόγοι, είτε ραντιέρηδες της αγοράς, είτε χρηματιστές. Πολλοί εξ αυτών τσιράκια στη δημόσια σφαίρα και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης του Α. Τσοχατζόπουλου για να «ντοπάρεται» η κοινή γνώμη υπέρ της ανάγκης αμυντικής θωράκισης της χώρας με νέα εξοπλιστικά προγράμματα, άλλοι άτυποι σύμβουλοι του πρώην τσάρου της ελληνικής οικονομίας Γ. Παπαντωνίου, που σήμερα παριστάνουν τους «φιλεσπλαχνους» αναλυτές, παρέσυραν τον κόσμο να παίξει μετοχές στο χρηματιστήριο.

Ας μην παριστάνουν λοιπόν οι σημερινοί κυβερνώντες τις «μωρές παρθένες» ή τους αρχάγγελους της κάθαρσης, που ήρθαν ξαφνικά από τον ουρανό και δεν ήξεραν τι γίνεται και τι συμβαίνει στην Ελλάδα ή να προσποιούνται τους «αμόλυντους», τους «άβγαλτους» και τους «καθαρούς».
Πολλοί εξ αυτών με προεξάρχοντα τον ίδιο τον πρωθυπουργό επωφελήθηκαν μέσα από «πράσινα» και «γαλάζια» ρουσφέτια. «Είχα βύσμα στο στρατό» έχει δηλώσει πιο παλιά ο Α. Τσίπρας, που υπηρέτησε τη θητεία του επί των ημερών του Α. Τσοχατζόπουλου, ο οποίος σημειωτέον είχε περάσει και μια φωτογραφική διάταξη για μειωμένη θητεία σε όσους κατέρχονταν ως υποψήφιοι στις εθνικές εκλογές. Ποιος έκανε χρήση άραγε αυτής της διάταξης τότε? Ο συγχωρεμένος Λεωνίδας Κύρκος, που ήταν ο προνομιακός συνομιλητής όλων των προέδρων του ΠΑΣΟΚ, πόσους συριζαίους «βόλεψε» με προσωπική του παρέμβαση στο δημόσιο, οι οποίοι σήμερα κατέχουν «αξιώματα» και χωρίς ίχνος ντροπής φτύνουν εκεί που έγλειφαν για σαράντα χρόνια. Στις διοικήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ μαζί δεν τα «έτρωγαν» οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της Αριστεράς.

Στη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ ειδικά είχαν αλλάξει τα φώτα στα ταμεία της επιχείρησης, με συνεδριακά γλέντια.

Στα Πανεπιστήμια, τα κονδύλια για ερευνητικά προγράμματα, ποιοι τα διαχειρίζονταν εργολαβικά? Από πού έπαιρναν δουλειές για μελέτες κάποιοι από τους σημερινούς υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ? Εδώ η μισή παρέα, του περίφημου «καθηγητικού» λόμπι που πλαισίωνε τον Κ. Σημίτη την περίοδο του εκσυγχρονισμού, μετακόμισε στο ΣΥΡΙΖΑ μόλις πήρε η κάτω βόλτα το ΠΑΣΟΚ.

Σε ποια Ελλάδα έκαναν περιουσίες πολλοί Υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με εξωφρενικές καταθέσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό και δεκάδες ακίνητα? Ξενιτεύτηκαν? Καθάρισαν σκάλες ή έγλειφαν πράσινες και γαλάζιες ποδιές? Ήταν μέσα στο κόλπο και ίσως πιο βουτηγμένοι σε ένα σύστημα διαφθοράς που σήμερα δήθεν τους φταίει για τη χρεοκοπία της χώρας, διότι ήξεραν να «κρύβονται» και να «λουφάζουν», κάνοντας τις δουλειές τους στα «μουλωχτά». Τα παιδιά τους, με σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού, με τις ανέσεις τους, με το μέλλον τους οικονομικά εξασφαλισμένο. Κάποια εξ αυτών τα έσπαγαν στο κέντρο της Αθήνας με τη σιγουριά πως ο μπαμπάς και η μαμά θα καθαρίσει, διότι οι γονείς ήξεραν καλά πως το σύστημα όσο πιο ένοχο ήταν τόσο καλά θα φρόντιζε γι’ αυτούς και κάπως έτσι διάφοροι ρηγάδες και ντάμες συναλλάσσονταν σε ένα έντιμο παιχνίδι εκβιασμού που ίσως ήταν πιο επωφελές και κερδοφόρο απ’ όσο φανταζόμαστε για τους ίδιους. Ήταν όντως με τις καθαρίστριες. Αλλά με αυτές που καθάριζαν για πάρτη τους. Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.