Λέμε συνήθως ότι λαός χωρίς ρίζες δεν έχει μέλλον. Σωστά. Αλλά κανένας λαός δεν μπορεί να πάει μπροστά χωρίς μνήμη.

Η μνήμη βοηθάει έναν λαό να διδάσκεται από τα λάθη του παρελθόντος του και να μην τα επαναλαμβάνει. Βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες την εκστρατεία που έχει ξεκινήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με αιχμή του δόρατός του την υποτιθέμενη ιδιωτικοποίηση του νερού. Κατ’ αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι με τον νόμο 5037/23 η κυβέρνηση κάνει ακριβώς το αντίθετο: περιφρουρεί τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού και τη διαφάνεια και τη λογοδοσία των υπηρεσιών που το διαχειρίζονται.

Σε όλη την Ελλάδα οι ΔΕΥΑ δηλώνουν απώλειες πόσιμου νερού κατά μέσο όρο 35,6%, ενώ οικονομικά στοιχεία υποβάλλουν μόνο το 42% από τους 295 παρόχους, με ορισμένους δημάρχους να ενισχύουν για πελατειακούς λόγους την αδιαφάνεια. Ο κ. Μητσοτάκης στις 24/3 ξεκαθάρισε: «Σας διαβεβαιώνω κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως ζήτημα ιδιωτικοποίησης του νερού το οποίο ήταν, είναι και θα παραμείνει δημόσιο αγαθό». Την ενίσχυση της λογοδοσίας δεν τη θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ (υπάρχει και ασυδοσία από ορισμένους δημάρχους), όμως, όπως δεν θέλει και την αξιολόγηση και τον πάσης φύσεως έλεγχο στον χώρο του Δημοσίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, επειδή στερείται επιχειρημάτων, επιμένει στο ψέμα και ότι η ΝΔ θέλει να ιδιωτικοποιήσει το νερό. Όταν, όμως, ο λαός είναι δεκτικός σε fake news και γεμίζει πλατείες διαμαρτυρόμενος για κάτι που δεν υφίσταται, είναι εύκολο να επαναλάβει λάθη του παρελθόντος. Βέβαια, γι’ αυτό, φταίει και η ΝΔ, η οποία δεν φρόντισε να αποδώσει πολιτικές ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ για όσα έπραξε το 2015-2019. Γιατί ο 17άρης που θα ψηφίσει στις εκλογές, το 2015 ήταν μόλις 9 ετών. Και είναι λογικό στη μνήμη του να μην έχουν αποτυπωθεί τα δεκάδες ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησαν την Ελλάδα μισό βήμα από την έξοδο από την ΕΕ και την επιστροφή στη δραχμή. Το να θυμίζουμε στον λαό τα λάθη πολιτικών δεν σημαίνει ότι καλλιεργούμε τον διχασμό.

Ο διχασμός βρίσκει έδαφος να ενισχυθεί όταν στο όνομα μιας δήθεν πολιτικής ευπρέπειας αφήνουμε τον λαό χωρίς μνήμη, έρμαιο σε όσους λειτουργούν ως πολιτικά όρνεα.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 5/4