Ακόµη και οι αδαείς έχουν αρχίσει να αντιλαµβάνονται ότι ο πρωθυπουργός άρχισε να ξεδιπλώνει (ήδη) τη στρατηγική που θα ακολουθήσει µέχρι την ώρα που θα ανοίξουν οι επόµενες κάλπες. Επειδή γνωρίζει πολύ καλά ότι σε επίπεδο οικονοµίας ό,τι κι αν γίνει δεν πρόκειται να αναστραφεί η αρνητική εικόνα που έχει διαµορφωθεί στην κοινωνία, ο κ. Αλέξης Τσίπρας φέρεται να έχει υιοθετήσει την εισήγηση να µετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο δικαστήριο. Η λογική που θα ακολουθηθεί είναι κάτι περισσότερο από απλοϊκή. «Όποιος δεν είναι µαζί µας σύντοµα θα υποστεί τις συνέπειες…».

Με όχηµα επίορκους εισαγγελικούς και δικαστικούς λειτουργούς και επιχειρώντας ωµές παρεµβάσεις στην ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη, θα προσπαθήσουν να δηµιουργήσουν την αίσθηση ότι προχωρούν σε επιχείρηση «Καθαρά χέρια». Ήδη, µάλιστα, έχουν ξεκινήσει, µε τις φήµες να δίνουν και να παίρνουν σε σχέση µε την εµπλοκή πρώην υπουργών υγείας στην υπόθεση της Novartis, µε τις περίεργες διαδροµές χρήµατος σε λογαριασµούς υψηλόβαθµων παραγόντων της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, µε τη στοχοποίηση τραπεζιτών επειδή (λέει) έδιναν δάνεια σε επιχειρηµατίες και µε διάφορα άλλα φοβερά και τροµερά, τα οποία προαναγγέλλονται από παρακµιακά µέσα ενηµέρωσης, που απηχούν τις θέσεις αλλά και τις προσδοκίες των Καµµένου - Τσίπρα. Βασικά συστατικά της στρατηγικής που ακολουθεί η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στην προσπάθειά της να ξεφύγει από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει, είναι ο φόβος, τα υπονοούµενα, η επιστράτευση του κρατικού µηχανισµού και οι γελοίες διώξεις, οι οποίες γίνονται µετά από ανώνυµες καταγγελίες που φτάνουν σε εισαγγελείς που «ελέγχει» το σηµερινό γκουβέρνο. ∆υστυχώς για τον κ. Τσίπρα, η µητέρα µου ποσώς ενδιαφέρεται για το αν θα µπει φυλακή ή όχι ο Ψυχάρης, αν θα τιµωρηθεί για το λαθρεµπόριο η ΣΕΚΑΠ του Ιβάν Σαββίδη ή πόσες ακόµη εγκληµατικές οργανώσεις θα καταγγείλει από το βήµα της Βουλής ο συγκυβερνήτης της κυβερνώσας αριστεράς Πάνος Καµµένος. Απεναντίας, για εκείνο που σχεδόν καθηµερινά µε ρωτάει είναι πότε θα πάρει τη σύνταξη που εδώ και έναν χρόνο τής έχει στερήσει η κυβέρνηση των νεοκοµµουνιστών.

Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας, στην προσπάθειά του να διατηρηθεί όσο γίνεται περισσότερο στην καρέκλα του, αναζητά διαρκώς εχθρούς. Ψάχνει να βρει θηράµατα για να ρίξει στην κοινωνική αρένα, µήπως και αποπροσανατολίσει τους πολίτες από τα µεγάλα και σοβαρά προβλήµατα που αδυνατεί να λύσει η κυβέρνησή του. Το παραµύθι του 2014 πλέον δεν έχει δράκο. Ουδείς, ακόµη και αυτή η µικρή µειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑίων, πιστεύει τα επαναστατικά λόγια του κ. Τσίπρα, σε σχέση µε τη διαπλοκή και τους διαπλεκόµενους. Κανείς πλέον δεν ακούει τις κορώνες περί διαφάνειας, αξιοκρατίας και δεν ξέρω τι άλλο έλεγαν για να παραµυθιάζονται ότι αφού σκίσουν τα μνηµόνια θα αλλάξουν την Ελλάδα των ολιγαρχών υπέρ του λαού.

Απεναντίας, εκείνο που πιστεύει (πλέον) η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών είναι ότι και ο σηµερινός πρωθυπουργός συµβιβάστηκε απέναντι στη γοητεία του συστήµατος. Αποτελεί άλλωστε κοινό µυστικό ότι συνοµιλεί σχεδόν µε όλους τους ισχυρούς του χρήµατος. Και, σαν να µην έφτανε αυτό, επιχειρεί και κάτι πρωτόγνωρο για τα µεταπολιτευτικά χρονικά: επιδιώκει µε απροκάλυπτο τρόπο να οικοδοµήσει τη δική του διαπλοκή. Το συµπέρασµα από όλα όσα διαδραµατίζονται στο πολιτικό σκηνικό είναι ένα: από τη στιγµή που δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν άρτο για το κοινό, αποφάσισαν να δώσουν θέαµα. Αυτό σηµαίνει ότι οι επόµενοι µήνες θα είναι γεµάτοι από σκανδαλολογία του παρελθόντος, από διώξεις αντιπάλων, από εισαγόµενες λίστες, από εισβολές κρατικών υπηρεσιών σε επιχειρήσεις, από καταγραφές συνοµιλιών και από άλλα διάφορα που ευδοκιµούν σε κάτι παρακµιακές χώρες, οι οποίες αποτελούσαν πρότυπο για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, όλα αυτά δεν έχουν καµία σηµασία µπροστά στο πιο ανατρεπτικό δικαστήριο, που δεν είναι άλλο από το λαϊκό. Είµαι σίγουρος ότι µε τα όσα απεργάζονται οι νεοκοµµουνιστές απλώς επιβαρύνουν τη θέση τους, βάζοντας σοβαρή υποψηφιότητα επιστροφής στο οικείο περιβάλλον του 3%.

Υ.Γ.: Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας, στην προσπάθειά του να διατηρηθεί όσο γίνεται περισσότερο στην καρέκλα του, αναζητά διαρκώς εχθρούς.