Τα άµεσα αντανακλαστικά που επέδειξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην περίπτωση του Γιάννη Τραγάκη, ο οποίος -σε µια ατυχή επίδειξη ιδιοκτησιακής αντίληψης για την πολιτική- βιάστηκε να κληροδοτήσει στον υιό του, Παναγιώτη, τη βουλευτική του έδρα στη Β’ Πειραιά, δεν αποτελούν µόνο ξεκάθαρο µήνυµα προς το εσωτερικό της Ν∆, και δη προς όλους εκείνους που διέπονται από τέτοιου είδους λογικές. Η σχετική ανακοίνωση της Πειραιώς συνιστά δίχως αµφιβολία µια δυναµική-αρχηγική κίνηση, όπως αυτές που στο παρελθόν καθιέρωσαν την εσωκοµµατική κυριαρχία του συνόλου σχεδόν των προκατόχων του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της «γαλάζιας» παράταξης. Ταυτόχρονα, είναι ενδεικτική της αποφασιστικότητας του αρχηγού της αξιωµατικής αντιπολίτευσης να φανεί συνεπής ως προς τη δέσµευση που διατύπωσε τον καιρό που διεκδικούσε την προεδρία της Ν∆ για µια γενναία ανανέωση σε επίπεδο προσώπων και, κυρίως, νοοτροπίας.

Αυτό ακριβώς είναι και το µεγάλο του στοίχηµα µέχρι την ώρα των επόµενων εθνικών εκλογών σε ό,τι αφορά τα εσωτερικά µέτωπα. Βλέπετε, είναι ξεκάθαρο πως, από την πρώτη στιγµή που πήρε στα χέρια του τα ηνία του κόµµατος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλείται να ισορροπήσει µεταξύ της ανάγκης για βαθιές τοµές και της διατήρησης της συνοχής στους κόλπους του παραδοσιακού στελεχιακού δυναµικού. Είναι όµως επίσης εµφανές πως ο ίδιος δεν δείχνει διατεθειµένος να κάνει οποιαδήποτε έκπτωση στο πλαίσιο αρχών και θέσεων που έπεισαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να του δώσουν τα κλειδιά του µοναδικού διαχρονικού πόλου σταθερότητας στο εγχώριο πολιτικό σύστηµα. Η περίπτωση Τραγάκη και ο τρόπος µε τον οποίο τη διαχειρίστηκε η κοµµατική ηγεσία κατέδειξαν επί της ουσίας το στίγµα που επιθυµεί να δώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Ν∆. Μια Ν∆ όπου ναι µεν όλοι θα έχουν τη δυνατότητα να αξιολογηθούν και ακολούθως να αξιοποιηθούν, αλλά κανείς δεν θα έχει το δικαίωµα να προβάλλεται ως «βασιλικότερος του βασιλέως», να προκαταλαµβάνει τις αποφάσεις του προέδρου, να κυκλοφορεί ως εν δυνάµει υποψήφιος µε µόνη εγγύηση γι' αυτό την προσωπική του επιθυµία και να νιώθει την εκλογική του περιφέρεια σαν «χωράφι» του.

Οι κανόνες αυτοί είναι αδιαπραγµάτευτοι για τον Μητσοτάκη, είτε πρόκειται για πολιτικούς γόνους και υψηλόβαθµους κοµµατικούς παράγοντες είτε για πρόσωπα που ουδεµία σχέση είχαν µε την πολιτική στο παρελθόν και επιθυµούν για πρώτη φορά να δοκιµαστούν στις επόµενες κάλπες, όποτε κι αν αυτές στηθούν. Φυσικά, ο Παναγιώτης Τραγάκης δεν πλήρωσε τη νύφη επειδή είναι γιος του πατέρα του. Άλλωστε, και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέρχεται από οικογένεια πρώην πρωθυπουργού, που, πέραν του ιδίου, έχει αναδείξει επιπλέον πολιτικούς πρώτης γραµµής. Ποτέ δεν το έκρυψε. Αντιθέτως, όπου στεκόταν δήλωνε περήφανος για την παρακαταθήκη του πατέρα του. Όµως, από τη στιγµή που µπήκε στην κούρσα για την αρχηγία της Ν∆, επιδίωξε εξαρχής να αφήσει το δικό του ισχυρό αποτύπωµα και τελικώς το αποτέλεσµα τον δικαίωσε πανηγυρικά. Αυτό το µήνυµα θέλησε να περάσει και στην υπόθεση Τραγάκη.

Όταν ένας βετεράνος της πολιτικής, έχοντας στην πλάτη του τέσσερις και βάλε δεκαετίες κοινοβουλευτικής παρουσίας, σπεύδει να ορίσει σε ανύποπτη στιγµή διάδοχο και πολιτικό κληρονόµο, όχι µόνο εκτίθεται ανεπανόρθωτα και ξεπερνά τα όρια αλλά και υπονοµεύει το µέλλον του ίδιου του τέκνου του. Προφανώς και στη Ν∆ του Κυριάκου Μητσοτάκη χωρούν οι πάντες. Παλαιοί και νέοι, γόνοι και µη. Αυτό άλλωστε συνήθιζε να του λέει και ο αείµνηστος πατέρας του πριν φύγει από τη ζωή, από τον Ιανουάριο του 2016, οπότε και πήρε στα χέρια του το τιµόνι του κόµµατος. Η Ν∆ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν η πλέον πολυσυλλεκτική στην ιστορία της µεγάλης φιλελεύθερης παράταξης, καθώς απλωνόταν από τις παρυφές της κεντροαριστεράς µέχρι τη λαϊκή δεξιά κι έχοντας στις τάξεις της στελέχη από τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο έως τον Απόστολο Ανδρεουλάκο και τον εκλιπόντα Παπαδόγγονα. Είναι σαφές πως και ο σηµερινός αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης επιθυµεί να κινηθεί προς την ίδια κατεύθυνση. Όχι όµως µε τους όρους του παραγοντισµού και της οικογενειοκρατίας του παρελθόντος αλλά µε βάση τις επιταγές της κοινωνίας και της παρούσας πολιτικής συγκυρίας.