Όσοι εκ των συμπολιτών μας έχουν προσέλθει στα εμβολιαστικά κέντρα αποκομίζουν ακριβώς την ίδια εντύπωση, που έχει να κάνει με το κράτος που όλοι, μα όλοι ονειρευόμαστε. Οργάνωση, επαγγελματισμός και εμφανής σεβασμός του κράτους προς τον πολίτη. Αυτονόητες αρχές, που επί χρόνια αποτελούσαν το ζητούμενο για πολιτικούς και πολίτες. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο και κάτω από μια πιεστική πραγματικότητα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατάφερε να μας κάνει πιο εύκολη τη ζωή και να αισθανθούμε υπερήφανοι για το (πραγματικά) αυτονόητο. Και όπως αποδείχθηκε, εκτός από τα μεγαλεπήβολα σχέδια και τα ακόμη μεγαλύτερα λόγια, είναι αρκετοί λίγοι ικανοί άνθρωποι για να υλοποιήσουν ένα σχέδιο, βάζοντας σε τάξη τις ζωές μας. Οσοι λοιπόν «λιθοβολούσαν» τον Μητσοτάκη για τις επιλογές του σήμερα έρχονται να αποθεώσουν τον Πιερρακάκη, τον Δημητριάδη, τον Σκέρτσο, τον Θεμιστοκλέους και τον Λιβάνιο. Πρόσωπα που εμπιστεύθηκε αποκλειστικά και μόνο ο πρωθυπουργός, κλείνοντας μάτια και αυτιά σε όσους διεκδικούσαν μερίδιο στην επιτυχία. Το πρόσκαιρο της επιτυχίας του εμβολιασμού αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες κρατάνε σε πολύ υψηλά επίπεδα την κυβέρνηση. Ωστόσο, αυτό είναι πρόσκαιρο και καταγράφει την παρούσα φάση. Γιατί εκείνο που μένει και πρέπει να αποτελέσει τη βάση για να χτιστούν διάφορα πράγματα που έχουν να κάνουν με τη γενικότερη δομή του κράτους είναι η κουλτούρα που επέβαλε ο Μητσοτάκης. Είναι αυτά που έκαναν σε ανεπανάληπτους χρόνους ο Πιερρακάκης και η ομάδα του. Μα κυρίως είναι η προίκα που αφήνει στο κράτος η εμπειρία της οργάνωσης, που έγινε κάτω από καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Και μπορεί σήμερα να φαντάζει αυτονόητο αυτό που βιώνουν οι πολίτες, ωστόσο πριν από μόλις έξι μήνες η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσε να το φανταστεί κανείς. Βλέπετε, επί χρόνια συμβιβαστήκαμε με την Ελλάδα της μιζέριας, της γραφειοκρατίας και της ταλαιπωρίας και στο τέλος πιστέψαμε ότι αυτή ήταν και η ενδεδειγμένη επιλογή. Μάθαμε να συμβιώνουμε με το λάθος και να ανεχόμαστε την οπισθοδρόμηση, επειδή οι πολιτικοί μας ήταν ανίκανοι. Θεωρούσαμε αυτονόητη την ουρά στα νοσοκομεία και δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα έφτανε η στιγμή που κάποιος θα έστελνε με SMS το ραντεβού μας, ένας άλλος θα μας περίμενε και στο τέλος θα φεύγαμε αξιοπρεπείς και υπερήφανοι για την αποτελεσματικότητα του κράτους. Κι όμως αποδείχθηκε ότι ήταν εύκολο να αλλάξει η κουλτούρα. Αρκούσε η πολιτική βούληση του Μητσοτάκη και ο σχεδιασμός του Πιερρακάκη. Απλά πράγματα, που οδήγησαν σε μια τεράστια προίκα. Μια βάση που οφείλει να οικοδομήσει από εδώ και πέρα η κυβέρνηση, για να δημιουργήσει ένα κράτος σύμμαχο και όχι δυνάστη για τον πολίτη. Και τότε, δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα, γιατί στις εκλογές ο τελικός κριτής είναι οι ψηφοφόροι, κάτι που παραβλέπουν οι εκάστοτε κυβερνήτες.