Το 2018 έφυγε και άφησε πίσω του πολλές εκκρεμότητες και παθογένειες, που πλήττουν σημαντικά την πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια και απαιτούν άμεσα λύση. Το στοίχημα λοιπόν του 2019 είναι να διευθετηθούν αυτές οι εκκρεμότητες, προκειμένου η Ελλάδα να βαδίσει άμεσα στους ρυθμούς της υπόλοιπης Ευρώπης και να μην παραμείνει ουραγός μπροστά στις εξελίξεις που συντελούνται. Προβλήματα όπως η ανεργία, η περιβαλλοντική προσαρμογή, η υγεία αλλά και γενικά ένα πλαίσιο πολιτικών με κέντρο το συνάνθρωπό μας, αποτελούν προτεραιότητα και πάνω σε αυτά θα πρέπει να κατευθυνθεί ο δημόσιος διάλογος τα επόμενα χρόνια στη χώρα μας.

Ξεκινώντας λοιπόν από την ανεργία, είναι σκόπιμο να αναφερθεί ότι η τωρινή πολιτική του Σύριζα έχει αποτύχει και τούτο διότι για την καταπολέμησή της χρησιμοποιούνται ξεπερασμένα μέσα, όπως τα επιδόματα, τα τετράωρα αλλά και η υποαπασχόληση, που, κακά τα ψέματα, πολλές φορές παραμένει και απλήρωτη. Μαγικές λύσεις όμως δεν υπάρχουν, μία είναι η λύση και πάνω σε αυτή θα πρέπει να χτιστεί ένα πιο σταθερό περιβάλλον, πέρα από τις ιδεοληπτικές γραμμές της τωρινής κυβέρνησης. Μόνο μέσα από την άνθηση της επιχειρηματικότητας μπορούμε να ελπίζουμε σε διόρθωση του προβλήματος, διαφορετικά θα ζούμε με ημίμετρα και «τεχνητές αναπνοές», που βραχυπρόθεσμα θα κρύβουν το πρόβλημα αλλά μακροπρόθεσμα θα το διογκώνουν.

Συμπερασματικά λοιπόν ενδείκνυται: α) άμεσα μείωση του φορολογικού συντελεστή για επιχειρηματικά κέρδη στο 20%, έτσι ώστε να απελευθερώνονται κεφάλαια, τα οποία θα χρησιμοποιούνται για προσλήψεις εργαζομένων και ανάπτυξη των επιχειρήσεων, β) άμεση αύξηση του ορίου υπαγωγής στο Φ.Π.Α στις 25.000 Ευρώ από́ τις 10.000 Ευρώ που είναι τώρα, δίνοντας έτσι μια ανάσα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις αλλά και ταυτόχρονα γ) άμεση καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, μέσα από τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους.

Επιπρόσθετα με την ανεργία, δεν μπορούμε άλλο να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, καθώς πλήγμα για την ίδια τη δημοκρατία μας αποτελεί και η ύπαρξη συμπατριωτών μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας εν έτει 2019, για αυτό το λόγο η ανθρωπιστική κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Ενδεικτικά λοιπόν: 1ον ο προϋπολογισμός για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, πρέπει να αυξηθεί́ στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως αντί́ των 760 εκατομμυρίων ευρώ που είναι σήμερα, καλύπτοντας 800.000 συμπολίτες μας και παράλληλα, 2ον πρέπει να κατοχυρωθούν οι συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης, με αλλαγή́ του Άρθρου 25 του Συντάγματος. Ακόμα σκόπιμο είναι να επανέλθουν τα επιδόματα σε τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες που αδίκως καταργήθηκαν.

Μία ακόμα σημαντική παθογένεια, πάνω στην οποία θα πρέπει να σταθούμε και η οποία είναι άγνωστη στους περισσότερους, είναι η μη περιβαλλοντική εναρμόνιση της χώρας μας με τα διεθνή πρότυπα. Σχετικά με το περιβάλλον, η Ελλάδα βρίσκεται έτη φωτός πίσω από την υπόλοιπη Ευρώπη και γι’ αυτό το λόγο ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει από το 2015 μέχρι σήμερα 100 εκατομμύρια ευρώ σε πρόστιμα. Κατά συνέπεια πρέπει άμεσα να μειώσουμε τις εκπομπές ρύπων και αυτό γίνεται με δυο τρόπους: α) με την σταδιακή απεξάρτηση από τον λιγνίτη και β) με την παράλληλη στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μέσα από προγράμματα που θα βοηθήσουν τα νοικοκυριά στην εξοικονόμηση ενέργειας.

Τέλος αξίζει να τονιστεί, ότι το πιο σημαντικό αγαθό είναι η υγεία μας και είναι πολύ ανησυχητικό ότι η Ελλάδα παρά τους εξαίρετους γιατρούς της, δυστυχώς παρουσιάζει μια εικόνα αποδιοργάνωσης στον τομέα αυτό. Είναι παράλογο εν έτει 2019 ηλικιωμένοι και βαριά νοσούντες να πηγαίνουν κάθε μήνα για επαναλαμβανόμενες συνταγογραφήσεις, τη στιγμή που θα ήταν εύκολο οι συνταγές να γίνουν ετήσιες. Παράλληλα ενδείκνυται να δημιουργηθούν άμεσα οι δομές εκείνες που θα επιτρέπουν την κατ’ οίκον παράδοση φαρμάκων σε ασθενείς που αδυνατούν να ανταποκριθούν.

Βέβαια αξίζει να αναφερθεί ότι υγεία δεν είναι μόνο τα φάρμακα και τα νοσοκομεία αλλά και το κάπνισμα και η παχυσαρκία. Στη χώρα μας, τα ποσοστά παχυσαρκίας αυξήθηκαν σε παιδιά έως 15 ετών κατά 50%, αλλά και οι καπνιστές αποτελούν το 43% του πληθυσμού, την ίδια ώρα που στην Ευρώπη φτάνουν μόλις στο 27% και αυτό είναι πάρα πολύ ανησυχητικό. Για να μειωθούν λοιπόν αυτά τα ποσοστά, πρέπει να πάψουμε να εθελοτυφλούμε. Απαιτούνται άμεσα καμπάνιες ενημέρωσης σε δημόσιους χώρους αλλά κυρίως σε σχολεία, όπου τα παιδιά θα μαθαίνουν από νωρίς την αξία της καλής φυσικής κατάστασης και του ευ ζην. Είναι χρέος λοιπόν της πολιτείας η ενημέρωση και η πρόληψη, καθώς βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μείζον πρόβλημα που επηρεάζει τις ζωές μας και αν δεν αντιμετωπιστεί, στο μέλλον μπορεί να διογκωθεί περισσότερο.

Εν κατακλείδι λοιπόν, είναι πολλά τα βήματα που πρέπει να κάνουμε σαν χώρα για να κερδίσουμε το στοίχημα του 2019 και να μπούμε πιο δυνατοί στην επόμενη δεκαετία. Είναι χρέος μας λοιπόν να στραφούμε στα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη και μακριά από ιδεοληψίες να βαδίσουμε ως συνοδοιπόροι με την υπόλοιπη Ευρώπη και όχι σαν φτωχοί συγγενείς και ουραγοί. Άλλωστε η εποχή της συνθηματολογίας και των υποσχέσεων πέρασε ανεπιστρεπτί, δίνοντας τη θέση της στην εποχή των προτάσεων και των λύσεων.

* Ο Φώτης Βρέκος είναι Οικονομολόγος (κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων) και Μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου ΟΝΝΕΔ – Υπεύθυνος Νεανικής Επιχειρηματικότητας.