Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ περίοδος έχει αναδείξει τις αντιφάσεις της αντιπολίτευσης αλλά και τους κινδύνους που η τυχόν ενίσχυσή της κρύβει. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στη χώρα μας το δεύτερο κόμμα δεν είναι ένα κανονικό ευρωπαϊκό κόμμα της Κεντροαριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα υβριδικό κόμμα, που μονίμως φλερτάρει με την αντισυστημική ψήφο και τον ανορθολογισμό. Σε αντίθεση με τη σταδιακή ενηλικίωση του ΠΑΣΟΚ, μετά το 1985, που δημιούργησε ένα ασφαλές πλαίσιο εναλλαγής στην εξουσία μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εντός του ευρωπαϊκού κεκτημένου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ξεπεράσει τη... γενεσιουργό στιγμή του, την περίοδο 2010-2015 αλλά και τη ροπή στην περιπέτεια του 2015. Αντί να μετεξελιχθεί σε μια αξιόπιστη αντιπολίτευση, μετά την ήττα του 2019, τεμπέλιασε και αφέθηκε στη «χαρισματική» ευκολία του αρχηγού του. Το αποτέλεσμα το βλέπουν όλοι σήμερα. Στον δρόμο προς την κάλπη, ο ΣΥΡΙΖΑ λαϊκίζει και ψευδολογεί ασύστολα και φλερτάρει με το περιθώριο. Υπόσχεται τα πάντα στους πάντες, με ένα «πρόγραμμα» που δεν περιλαμβάνει ούτε ένα δύσκολο μέτρο ούτε μια μεταρρυθμιστική τομή, αλλά απλώς θα μοιράσει δισεκατομμύρια, που δεν έχει, αποδεικνύοντας ότι δεν έμαθε τίποτα από το πάθημα των «ψευδαισθήσεων και αυταπατών», που τόσο ακριβά στοίχισαν στη χώρα.

ΚΑΙ, ΕΠΙΠΛΕΟΝ, φλερτάρει με την αντισυστημικότητα. Δεν καταγγέλλει τις αστειότητες του κ. Βαρουφάκη, υπερασπίζεται τον κ. Βελόπουλο στην εσωκομματική του διαμάχη με τον κ. Μυλωνάκη, δεν καταθέτει καν υπόμνημα υπέρ της απαγόρευσης του κόμματος Κασιδιάρη στον Άρειο Πάγο. Υιοθετεί και προωθεί την επιχειρηματολογία που ο κ. Κασιδιάρης θα χρησιμοποιήσει για να προσβάλει την τροπολογία που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν για την απαγόρευσή συμμετοχής του κόμμα- τός του στις εκλογές. Με άλλα λόγια, ενώ ο κ. Τσίπρας ευαγγελίζεται μια Ελλάδα που θα είναι, όπως λέει, μια «κανονική ευρωπαϊκή χώρα», το κόμμα του δεν είναι ένα κανονικό ευρωπαϊκό κόμμα, αλλά συνεχίζει να εκπροσωπεί το «ακανόνιστο» και την κρίση που το δημιούργησε και το έφερε στην εξουσία το 2015. Και αυτό δεν είναι απλώς πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά πρόβλημα για την ίδια τη χώρα. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αυξάνει τον «πολιτικό κίνδυνο» της χώρας, άρα και τις πρόσθετες εξασφαλίσεις που ζητούν οι αγορές, λόγω αυξημένου πολιτικού ρίσκου, για να δανείσουν ή να επενδύσουν εδώ. Και σαν να μην έφταναν αυτά, προέκυψε το πρόβλημα των συνεργασιών ενόψει της αναμέτρησης με απλή αναλογική. Κατ’ ελάχιστον υπάρχει μια θεμελιώδης αντίφαση για τα κόμματα που, ενώ πρότειναν, ψήφισαν και υποστηρίζουν την απλή αναλογική, αρνούνται τις συνεργασίες.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να στηρίζεις την απλή, αλλά να αρνείσαι τις συνεργασίες, γιατί αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως κόμμα διαμαρτυρίας μόνο, διότι τότε υπερασπίζεσαι την ακυβερ- νησία. Αλλά και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να προτείνει έναν αξιόπιστο κυβερνητικό συνασπισμό. Είτε γιατί οι εν δυνάμει εταίροι του τού το αρνούνται είτε γιατί τυχόν σύμπραξη μαζί τους επαναφέρει άμεσα τη χώρα στην κρίση. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι εάν «βγαίνουν τα κουκιά», δεν θα επιχειρήσουν σύμπραξη για να αποφύγουν τη συμπίεση μιας αναμέτρησης με ενισχυμένη αναλογική. Σημαίνουν, ωστόσο, ότι μια τέτοια σύμπραξη δεν θα γίνει ποτέ γνωστή εκ προοιμίου στον ελληνικό λαό ούτε μπορεί να βασίζεται σε μια προγραμματική συμφωνία, παρά μόνο στο συμφέρον των βουλευτών της αναλογικής που θα κοπούν στην ενισχυμένη.

ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, πάνω από όλα, ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα αντιπολίτευσης. Και πως όσο η αντιπολίτευση αποτελεί κίνδυνο και περιπέτεια για την πορεία της χώρας, η κρίση που μας ταλαιπώρησε όλη την προηγούμενη δεκαετία δεν θα έχει φύγει οριστικά από το κάδρο, αλλά θα απειλεί μονίμως με μια επιστροφή της. Η ευχή είναι ότι ύστερα από μια δεύτερη ήττα το 2023, η αξιωματική αντιπολίτευση θα βγάλει τα σωστά συμπεράσματα και θα ξεκινήσει το δύσκολο αλλά τόσο αναγκαίο έργο της ανασυγκρότησης και της κανο- νικοποίησής της, για να είναι η Ελλάδα πράγματι μια κανονική ευρω- παϊκή χώρα.

Δημοσιεύηκε στην Απογευματινή 7/5/2023