Το παλιό λογίζεται για μεγάλη πλειοψηφία πολιτών το πολιτικό σύστημα που έφερε τη χώρα στα μνημόνια.

Παράλληλα επιρρίπτει στο πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης ευθύνες για την κρίση που μαστίζει τον τόπο και άλλαξε άρδην προς το χειρότερο την καθημερινότητά του. Με την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην Πρωθυπουργία τον Ιανουάριο του 2015 και την επανεκλογή του τον Σεπτέμβριο του 2015 πίστευε ότι θα άλλαζαν τα πράγματα. Σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό διαψεύστηκε.

Προς μεγάλη απογοήτευση, ιδιαίτερα μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, όλα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο και η απαισιοδοξία κυριαρχεί. Αυτό αποτυπώνεται σε όλες τις μετρήσεις, στις οποίες καταγράφεται και μεγάλη απαξίωση του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού. Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλ. Τσίπρα στο τιμόνι του θεωρείται γερασμένο κόμμα. Το μνημόνιο επέδρασε καταλυτικά και στο κυβερνών κόμμα, παρά την επιχειρηματολογία ότι «οι άλλοι κυβερνούσαν σαράντα χρόνια και εμείς μόλις δυο». Τα μνημόνια συνθλίβουν κόμματα, πολιτικές προσωπικότητες και αλλάζουν τα δεδομένα στον πολιτικό χάρτη.

Την τελευταία επταετία των μνημονίων, η πολιτική γεωγραφία σχηματοποιήθηκε πολλές φορές: πρωθυπουργοί (Γιώργος Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς) έκλεισαν τον κύκλο τους πολύ νωρίς, κραταιά κόμματα (ΠΑΣΟΚ) κατέρρευσαν και το πολιτικό προσωπικό χάθηκε στη «μαύρη μνημονιακή τρύπα», καθώς η σύνθεση του Κοινοβουλίου άλλαξε αρκετά. Παρ’ όλα τα αρνητικά μηνύματα των πολιτών και τα κατά καιρούς σημάδια, το πολιτικό σύστημα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αδυνατεί να αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών. Δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει τα νέα δεδομένα και το πώς αντιλαμβάνονται σήμερα οι πολίτες την πολιτική.

Σε μια κρίσιμη στιγμή για την χώρα, το πολιτικό σύστημα και όσοι το υπηρετούν συνεχίζουν τα πολιτικά τους παίγνια. Αδυνατούν να πιάσουν το σφυγμό της κοινωνίας και αντί για την κατάθεση ουσιαστικών προτάσεων και λύσεων για τα μύρια όσα προβλήματα υπάρχουν, κοκορομαχούν. Αγνοούν ποιο είναι το διακύβευμα για τον τόπο και τους πολίτες του και επιβεβαιώνουν ότι ζουν σε εικονική πραγματικότητα.

Το καμπανάκι κτυπά: η ιδιαίτερα υψηλή αποχή _ίσως και πάνω του 50%_ ίσως είναι το βασικό στοιχείο των προσεχών εκλογών.