Το ημερολόγιο σήμερα γράφει 10 Ιουνίου του σωτηρίου έτους 2019 και είναι η μέρα που (μετά από παλινωδίες) ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να επισκεφθεί τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, για να επικυρώσει (έστω και με ετεροχρονισμένη ημερομηνία) την ληξιαρχική πράξη θανάτου της υπερ - τετραετούς διακυβέρνησής του, με το ψευδεπίγραφο σχήμα της "πρώτης φορά Αριστερά".  Το "πνεύμα" της οποίας αναγκάστηκε να...παραδώσει στα χέρια του λαού (αυτός είναι ο τελικός κριτής στις δημοκρατίες), μετά την (εις βάρος της)... πρωτόδικη καταδικαστική ετυμηγορία του, όπως καταγράφτηκε στις πολλαπλές κάλπες της 26ης Μαίου.

Μια (αδόκητος για εκείνον)   ετυμηγορία που οφείλεται, εν πολλοίς (και) στη Συμφωνία των Πρεσπών για την,δήθεν, ιστορικά δίκαιη και εθνικά επωφελη "λύση" του, λεγόμενου,  Μακεδονικού.

 Όχι μόνο γι'  αυτό καθαυτό το περιεχόμενό της, τις μεθοδεύσεις που προηγήθηκαν ή τις εικαζόμενες σκοπιμότητες που την υπαγόρευσαν. Ούτε μόνο για τον διχαστικού τύπου προπαγανδιστικό στρουθοκαμιλισμό σε σχέση με τα συλλαλητήρια και τις άλλες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της (τα περί "ετερόκλητου όχλου", μειοψηφίας εθνικιστών "Μακεδονομάχων" κ.λ.π.).

 Αλλά και για την αμετανόητα ελιτίστικη (έως Μεσιανική) αλαζονεία, με την οποία ο ίδιος ο απερχόμενος πρωθυπουργός (όπως και οι πρόθυμοι συνοδοιπόροι του) εξακολουθεί να την υπερασπίζεται. Περιφρονώντας και προσβάλλοντας το κυρίαρχο λαϊκό αίσθημα και μη διστάζοντας να ειρωνευτεί  - ενώπιον κορυφαίων Ευρωπαίων ηγετών, όπως θα θυμάστε- όσους εναντιώνονται σε αυτήν, (άρα την πλειοψηφία του ελληνικού λαού), χαρακτηρίζοντάς τους  απαξιωτικά ως άμυαλους και γραφικούς ακροδεξιούς.

          Και ιδού η σύμπτωση. Σχεδόν... σατανική. Λες και η ιστορία της Μακεδονίας, μαζί με τον μεγάλο στρατηλάτη της, θέλησαν να εκδικηθούν τον μικρό Αλέξη, κάνοντάς του... πλάκα. Έτσι:

         Ήταν σαν σήμερα, λοιπόν, στις 10 Ιουνίου του 323 π,Χ. όταν ο Μέγας Αλέξανδρος πεθαίνει στη Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουγοδονόσορα, σε ηλικία 32 ετών και 11 μηνών. Η ημερομηνία, αποτελεί ένα από τα ελάχιστα δεδομένα στα οποία συμφωνούν όλοι οι ιστορικοί, αφού κατά τα λοιπά, οι συνθήκες και τα αίτια του θανάτου του (όπως και ο τόπος της ταφής του), παραμένουν ακόμη από τα μεγαλύτερα αινίγματα της Παγκόσμιας ιστορίας, γύρω από τα οποία έχουν εξυφανθεί (και εξακολουθούν να εξυφαίνονται)  δεκάδες θεωρίες συνομωσίας.

           Με την ευκαιρία:

           Μία από τις προτεραιότητες της όποιας κυβέρνησης προκύψει στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, θα πρέπει να είναι η αξιοποίηση των υπαρχόντων ευρημάτων, αλλά και η ολοκλήρωση των έργων ανασκαφής στον τύμβο Καστά στην Αμφίπολη, ο οποίος βρέθηκε πριν από πέντε χρόνια στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και τώρα έχει περιέλθει (ηθελημένα;) στην απαξίωση.

           Διάβαζα, σχετικά πρόσφατα, τις παρακάτω δηλώσεις της πασίγνωστης αρχαιολόγου Κατερίνας Περιστέρη, η οποία εξελέγη περιφερειακή σύμβουλος στις Σέρρες με τον συνδυασμό του Απόστολου Τζιτζικώστα: «Αισθάνομαι πολύ μεγάλη πίκρα. Δεν με αφήνουν ούτε εμένα να μπω μέσα στον Αρχαιολογικό χώρο.Το μνημείο αυτό δεν έχει χρώμα ούτε κόμμα. Είναι ένα μνημείο για όλη την Ελλάδα που πρέπει να σταθεί από επάνω η κάθε κυβέρνηση και να βοηθήσει ώστε να έχει τη σωστή προβολή.Αυτή τη στιγμή υπάρχουν χρήματα από ευρωπαϊκά προγράμματα, αλλά η καθυστέρηση του υπουργείου Πολιτισμού για την ολοκλήρωση των έργων είναι ακατανόητη... Θα πρέπει όλοι να αγωνιστούμε γι' αυτό το μνημείο.  Να μπορέσουμε να το αναστηλώσουμε,  να γίνει επισκέψιμο, να αναγνωρισθεί επίσημα από την  Ουνέσκο και να προσελκύσουμε ανθρώπους από τα πέρατα του κόσμου... Είναι μοχλός για την ανάπτυξη της περιoχής και  πλούτος για όλη την Ελλάδα".

 ... Και ακόμη δεν έχει αποκαλύψει τα μυστικά του.