Το όνειρό του ήταν να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής αλλά η ζωή του τα έφερε αλλιώς. Έγινε ηθοποιός από πολύ μικρή ηλικία και παράλληλα παντρεύτηκε στα 25 του.

Ο λόγος για τον Στέλιο Κρητικό που σήμερα λίγοι γνωρίζουν πως η μεγάλη του αγάπη είναι το παιδικό θέατρο και η συγγραφή παραμυθιών. «Ασχολούμαι με το παιδικό θέατρο εδώ και 25 χρόνια, έχω κάνει πολλές διασκευές θεατρικών έργων και έχω γράψει και κάποια δικά μου έργα. Πριν από 6-7 χρόνια ξεκίνησα να γράφω τα δικά μου παραμύθια, αλλά δεν είχα καταφέρει να τα εκδώσω. Πέρυσι η συμμετοχή μου στο Survivor και η γέννηση πολλών φρέσκων ιδεών στον Άγιο Δομίνικο με βοήθησαν να γράψω καινούρια παραμύθια και να τα προτείνω στις εκδόσεις Λιβάνη» μας αποκαλύπτει σήμερα με αφορμή την έκδοση του πρώτου του παιδικού βιβλίου που έχει τίτλο «Όταν ο µικρός Ντοµινίκ θύµωσε µε το φεγγάρι».

Ο Στέλιος Κρητικός μας μίλησε για όλα ξεκινώντας από τα πρώτα του επαγγελματικά χρόνια και καταλήγωντας στο σήμερα που κατάφερε να εκδόσει το πρώτο του παιδικό βιβλίο.

Η υποκριτική πώς προέκυψε στη ζωή σου;

Εγώ επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ήθελα να γίνω. Απλά η ζωή μου τα έφερε λίγο περίεργα και διαφορετικά, αλλά την ευχαριστώ γιαυτό. Η ζωή μου άλλαξε τα όνειρά μου και τις επιθυμίες μου. Με το θέατρο ασχολήθηκα ξαφνικά χωρίς να έχω κάποια σχέση μαζί του. Με το Μάρκο Σεφερλή γνωριστήκαμε σε μια παράσταση που έπαιζα το 2009, το «Naked boys singing» στο Πειραιώς 131. Είχε έρθει να μας δει στην πρεμιέρα και μετά συναντηθήκαμε πίνοντας κρασάκι στο φουαγιέ. Τότε του είπα ότι θα χαιρόμουν πολύ αν συναργαζόμασταν κάποτε. Μετά από ένα χρόνο μου πρότεινε έναν ρόλο ναυαγοσώστη στο Δελφινάριο. Και έτσι άρχισε η συνεργασία μας που κράτησε 6.5 χρόνια. Και ήταν για μένα μεγάλο σχολείο, με βοήθησε πάρα πολύ.

Τα τελευταία χρόνια όμως γνώρισες μια έκρηξη δημοσιότητας. Τι στάθηκε αφορμή και έγινες πρώτο όνομα;

Αλήθεια με θεωρούν πρώτο όνομα; Δεν το πιστεύω αυτό, δεν το έχω νιώσει. Αλλά δεν με ενδιαφέρει γιατί δεν αισθάνομαι καθόλου έτσι. Είμαι ένας άνθρωπος που απλά υπηρετώ τη δουλειά μου. Χαίρομαι σαν μικρό παιδί όταν με παίρνουν οι δημοσιογράφοι για κάποια συνέντευξη, αλλά δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο. Αφήνω τον εαυτό μου να χαίρεται κάθε τι που έρχεται.

Θέλεις να παίξεις και άλλου είδους θεάτρου;

Έχω ασχοληθεί και με άλλο ρεπερτόριο πιο παλιά. Το χειμώνα έπαιζα σε ένα ψυχολογικό θρίλερ στο Studio κυψέλης. Αλλά ναι έχω ανάγκη να κάνω και άλλα πράγματα.

Πως αποφάσισες να γράψεις ένα παιδικό βιβλίο; Έχεις γράψει κι άλλα;

Ασχολούμαι με το παιδικό θέατρο εδώ και 25 χρόνια. Έχω κάνει πολλές διασκευές θεατρικών έργων και έχω γράψει και ο ίδιος κάποια έργα. Πριν από 6-7 χρόνια ξεκίνησα να γράφω τα δικά μου παραμύθια που θα μπορούσαν να εκδοθούν και να τα αγκαλιάσουν τα παιδιά. Μέχρι σήμερα δεν το είχα καταφέρει αυτό. Αλλά η συμμετοχή μου στο παιχνίδι και η έξοδός μου από αυτό και η γέννηση εκεί πολλών φρέσκων ιδεών με βοήθησαν να γράψω καινούρια παραμύθια και να τα προτείνω στις εκδόσεις Λιβάνη.

Με τον εκδοτικό οίκο πως ξεκίνησε η συνεργασία; Σε βρήκε ή τον βρήκες;

Με βοήθησε ο ραδιοφωνικός παραγωγός Μπάμπης Χριστόγλου. Με είχε καλέσει στην εκπομπή του και μετά βγήκαμε για φαγητό. Στην κουβέντα που κάναμε με ρώτησε τι θα ήθελα να κάνω και του είπα για τα βιβλία. Αυτός πίστεψε στην ιδέα μου και το επόμενο πρωι μου έκλεισε ραντεβού με τις εκδόσεις Λιβάνη. Εκείνος έβαλε το πρώτο λιθαράκι. Μετά τους πήγα κάποια παραμύθια και διάλεξαν το «Ντομινίκ». Αλλά θα ακολουθήσουν κι άλλα. Μέχρι τώρα πάμε πολύ καλά και πάμε για επανέκδοση.

Η έμπνευση ήρθε στον Άγιο Δομίνικο, κατά τη διάρκεια της συμμετοχής σου στο Survivor; Εκεί το έγραψες ή μετά;

Ναι. Κάθε βράδυ οι άντρες ξαπλώναμε στην παραλία του νησιού. Ήμασταν εγώ, ο Μιχάλης Μουρούτσος, ο Γιάννης Τσίλης, Γιάννης Δρυμονάκος, Νίκος Παπαργυρόπουλος και χαζεύαμε τα αστέρια. Ένα βράδυ, που είχαμε γυρίσει από αγώνισμα ξαφνικά εμφανίζεται το φεγγάρι, είχε πανσέληνο, και κρύβει τα πάντα. Εκείνη τη στιγμή είπα αυτό είναι. Βγήκε το φεγγάρι και κάλυψε τα πάντα (που είναι το θέμα του παραμυθιού) και με αυτήν την αφορμή γεννήθηκε μέσα μου το παραμύθι. Ένιωσα τον ίδιο θυμό που καταγράφω στο βιβλίο. Είπα πως είναι δυνατόν να βγαίνει το φεγγάρι, εμείς θέλαμε να δούμε τα αστέρια. Και έτσι έγραψα αυτήν την ιστορία με ήρωα τον Ντομινίκ (από το Άγιος Δομίνικος). Το παραμύθι αυτό μιλάει για το θάρρος που πρέπει να έχουμε να ζητούμε συγγνώμη για τα λάθη μας και να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας για την επιπολαιότητα του θυμού μας.

Σου έλειπαν οι δικοί σου;

Ναι και η ανάγκη μου για επικοινωνία με οδήγησε στο να επινοώ ιστορίες. Όταν βγήκα από το παιχνίδι, άρχισα να κρατάω σημειώσεις.

Ποιες ήταν οι πρώτες δυσκολίες που συνάντησες και πως τις ξεπέρασες;

Δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερες δυσκολίες, γιατί είχα στο μυαλό μου τι ακριβώς ήθελα να μεταδώσω στα παιδιά. Οπότε ήρθε μόνο του. Η σκέψη τρέχει μπροστά και το χέρι ακολουθεί το μυαλό.

Τώρα θα δημιουργήσεις μαζί με τη σύζυγός σου μια σχολή χορού και θεάτρου στο Παλαιό Φάληρο. Για μίλησέ μας για αυτό.

Είναι μια νέα σχολή Χορού και Θεάτρου. Το κομμάτι του Θεάτρου θα το έχω εγώ και το κομμάτι του Χορού η γυναίκα μου. Θα περιλαμβάνει θεατρικό εργαστήρι για μικρά και μεγάλα παιδιά, θεατρική σκηνή και αίθουσα χορού για μικρές και μεγάλες μπαλαρίνες. Αλλά θα έχουμε όλα τα είδη μέσα. Θα διδάσκουν και κάποιοι καλλιτέχνες γνωστοί.

Είσαι έτοιμος για τις δυσκολίες της... εφορίας;

Δεν έχω ιδέα για το τι θα αντιμετωπίσω αλλά έχω ξανακάνει δικές μου παραγωγές παραστάσεων. Και τα ξέρω απέξω.

Δέχεσαι έντονα το φλερτ στον επαγγελματικό σου χώρο; Πως το αντιμετωπίζεις; 

Δέχομαι μια καλή κουβέντα ή έναν καλό λόγο από τις γυναίκες, αλλά ως εκεί, τίποτα περισσότερο. Γιατί δεν επιτρέπω σε καμιά άλλη γυναίκα να εισβάλει στη ζωή μου. Και το ξέρει και η γυναίκα μου αυτό. Δεν αφήνω περιθώρια.

Έκανες παιδιά σε πολύ μικρή ηλικία. Πως είναι τώρα που έχεις τόσο μεγάλα παιδιά, ενώ είσαι ακόμα τόσο νέος;

Νιώθω ευλογημένος και τυχερός που έχω τρία παιδιά. Ζω συγκλονιστικές στιγμές με τα αγόρια μου γιατί είμαστε κοντά ηλικιακά. Από την άλλη με την κόρη μου που είναι σήμερα 2,5 χρόνων νιώθω πιο ώριμος πατέρας. Αλλά και με τα τρία μου παιδιά έπεσα με τα μούτρα. Είμαι πάντα πολύ κοντά τους.

Είναι σαν να ζείς δύο φορές; Είναι δύο φάσεις ζωής;

Ναι όπως το λες. Είναι σαν να ζω μια δεύτερη ευκαιρία και να έχω άλλη μια ζωή.

Υπήρξε ένας μέντορας στη ζωή σου και την καριέρα σου;

Πάντα έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που μας επηρεάζουν και μας οδηγούν αλλά το σημαντικό είναι μέσα σε όλα αυτά τα ταξίδια της ζωής να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Μονο έτσι θα έχουμε ασφάλεια και επιτυχία στη ζωή μας.

Υπήρξε κάτι στη ζωή σου που ήταν ένα μεγάλο μάθημα ζωής;

Ναι καθημερινά. Πάντα αισθάνομαι μαθητής. Το λέω και στα παιδιά μου αυτό.

Πιστεύεις στο Θεό; 

Ναι βέβαια. Σπάνια προσεύχομαι, αλλά έχω μεγάλη πίστη μέσα μου και την περνάω στα παιδιά μου πάντα με σεβασμό. Αλλά δεν έχω πολλές απαιτήσεις από τον Θεό. Δεν του ζητάω πολλά. Ότι έρθει.

Διαβάζεις βιβλία;

Άργησα να αρχίσω να διαβάζω βιβλία και να βλέπω θεατρικές παραστάσεις. Αλλά στα βιβλία οφείλω ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου.

Το χειμώνα τι ετοιμάζεις;

Θα κάνω παιδικές παραστάσεις σε σχολεία όπως κανω εδώ και 25 χρόνια και ετοιμάζω και κάποιες παραστάσεις στο θεατράκι της νέας σχολής. Και θα ανεβάσω και τον «Ντομινίκ».

Με μια λέξη πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;

Ταπεινό και σεβαστικό