Η Μαρίζα Ρίζου είναι από τις περιπτώσεις των καλλιτεχνών που τη φωνάζουμε με το μικρό της όνομα. Και αυτό μόνο του είναι πάντα ένα κέρδος. Δείχνει οικειότητα, δείχνει παρεΐστικη διάθεση, δείχνει αγάπη. Σίγουρα το ιδιαίτερο όνομά της βοηθάει σε αυτή τη συνήθεια, αν και η ίδια δεν χαιρόταν πολύ παλιά με αυτό το (ζ) στη μέση που μπέρδευε όσους τη γνώριζαν.


Μαρία-Ζηνοβία, λοιπόν, και ήρθε στη ζωή μας με αυτή την υπέροχη διασκευή της «Μπόσα Νόβα του Ησαΐα» του Φοίβου Δεληβοριά. Ένα τραγούδι που έμελλε να την χαρακτηρίζει για πάντα μιας και κατάφερε να το περάσει ακόμα και στο πιο σκληροπυρηνικό κοινό του Φοίβου.


Λίγο αργότερα ήρθε και η «Μια άλλη ευτυχία», το «Πετάω» και οι προσωπικές της μελωδίες ενώ εκείνα τα πρώτα τρομερά live στο Σταυρό του Νότου ακολούθησαν συναυλίες και εμφανίσεις σε σκηνές της Αθήνας με το κοινό να δείχνει όλο και περισσότερο την αγάπη του σε αυτό το νέο χαμογελαστό κορίτσι.


Η επιτυχία για τη Μαρίζα ήρθε αργά και σταθερά. Όπως ακριβώς χρειάζεται για να καθιερωθεί κανείς στο χώρο. Για αυτό και όταν πριν από 8 μήνες μας σύστησε την «Μεγάλη Γιορτή» ξέραμε ότι δεν θα μας απογοητεύσει. Όπως δεν θα το κάνει και σήμερα, 9 Ιουνίου που θα ανέβει στη σκηνή της Τεχνόπολης για μια μοναδική full moon fiesta μαζί με τη Big Band του Δήμου Αθηναίων. Με αφορμή αυτή την ιδιαίτερη βραδιά μιλήσαμε για φεγγάρια, τραγούδια και όνειρα.


«Πανσέληνος στην πόλη;» είναι η πρώτη ερώτηση που της κάνω μιας και έχουμε συνδυάσει την φεγγαράδα με παραλίες, φωτιές και κιθάρα. «Την μαγεία τη φτιάχνουν οι άνθρωποι, η αισθητική και η ενέργειά τους. Στις 9 Ιουλίου νομίζω ο τόπος θα γεμίσει με δροσιστικές παρουσίες και καλό vibe. Τώρα, ας μην τρελαθούμε, δε θα μας χάλαγε να είχε και μια παραλία δίπλα, αλλά κι έτσι πάλι μαγικά θα είναι. Προσωπικά, περιμένω πως και πως αυτήν τη βραδιά».


Στην Τεχνόπολη, στο κέντρο της πόλης παρέα με τη Big Band. «Εγώ με την Big band είμαι σαν παιδάκι στο λούνα παρκ. Ήταν για χρόνια όνειρό μου να παίξω μαζί τους, αυτή είναι η δεύτερη φορά και ελπίζω να ακολουθήσουν πολλές ακόμα. Είναι γεμάτη με κάποιους απ τους καλύτερους μουσικούς που έχουμε στη χώρα και είναι τιμή μου που παίζουμε παρέα».


«Νομίζω πως μας αξίζει κάθε μέρα που περνάει να μπορούμε να βρίσκουμε λίγο χρόνο να χαλαρώνουμε, να διασκεδάζουμε, να γελάμε, να καταλαβαίνουμε πως στ' αλήθεια νιώθουμε και ύστερα να κοιμόμαστε ήσυχοι που δεν μας ξεχάσαμε. Που δεν περνάνε οι μέρες κι εμείς λειτουργούμε ρομποτικά χωρίς στην ουσία να είμαστε πουθενά» αναφέρει η Μαρίζα όταν την ρωτάω αν μέσα στο θολό τοπίο που ζούμε μπορούμε να βρούμε ανάσες ευτυχίας. Εκείνη επιλέγει να αποφορτίζεται με τους φίλους, την οικογένεια της και φυσικά το σκύλο της. «Επίσης προσπαθώ να αποβάλλω αυτό το αχρείαστο πράγμα που λέγεται άγχος. Δεν το θέλω στη ζωή μου. Ούτε πιστεύω στο δημιουργικό άγχος. Δε χρειάζεται να είμαι έτοιμη να πάθω καρδιά ή να μην μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια για να είμαι δημιουργική. Μπορώ κι αλλιώς».
Τη ρωτάω να μου πει ποιο είναι το ιδανικό τραγούδι για τη βραδιά και επιλέγει το “Fly me to the moon” αναγνωρίζοντας βέβαια γελώντας ότι είναι “εντελώς κλισέ”.
Εκτός από τη συναυλία η Μαρίζα γράφει και επιμελείται την μουσική για την παράσταση “Μαντάμ Σουσού” που θα ανέβει τον Οκτώβριο στο Θέατρο Παλλάς σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, ετοιμάζει νέο single και δίσκο που θα κυκλοφορήσουν μέσα στη σεζόν, ζωντανές εμφανίσεις στο Passport και πολλά άλλα που δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμα.