"Το αγόρι στο θεωρείο" ανάμεσα στα 20 βιβλία που αξίζει να μεταφραστούν σε όλες τις γλώσσες

Το αγόρι στο θεωρείο της Αγγελικής Δαρλάση είναι ανάμεσα στα 20 βιβλία που διάλεξε η επιτροπή του Βραβείου Άντερσεν ως άξια να μεταφραστούν σε όλες τις γλώσσες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι το πρώτο βιβλίο Έλληνα/ίδας δημιουργού που επιλέγεται αποκλειστικά για το κείμενο και όχι μόνο για την εικονογράφηση. Μια εξαιρετική διάκριση που τοποθετεί την Αγγελική Δαρλάση στον χάρτη της διεθνούς λογοτεχνίας. Η πολυβραβευμένη Αγγελική Δαρλάση, έπειτα από πρόταση του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ήταν επίσης υποψήφια για το Διεθνές Βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν 2024, «το μικρό Νόμπελ», όπως συχνά αποκαλείται.

Η κριτική επιτροπή του βραβείου Άντερσεν, με στόχο να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας και κατανόησης, δημιούργησε μια λίστα με είκοσι εξαιρετικά βιβλία, τα οποία είναι αρκετά σημαντικά ώστε να αξίζει να μεταφραστούν παντού.

Έτσι, τα παιδιά σε όλο τον κόσμο θα έχουν πρόσβαση σε μερικά από τα καλύτερα βιβλία του κόσμου. Δείτε ΕΔΩ ολόκληρη τη λίστα.

Το αγόρι στο θεωρείο

Το αγόρι στο θεωρείο της Αγγελικής Δαρλάση είναι μια ιστορία για την απώλεια, τον πόνο, την προσφυγιά, αλλά και για την παρηγορητική δύναµη της φαντασίας, της συµπόνιας και της ανθρωπιάς, εµπνευσµένη από το πραγµατικό συµβάν της εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων στο Δηµοτικό Θέατρο Αθηνών, το 1922.

Το βιβλίο έχει ήδη αγκαλιαστεί από το ελληνικό κοινό και τους κριτικούς και έχει τιμηθεί με το Βραβείο Εφηβικού - Νεανικού Βιβλίου από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, ήταν στη Χρυσή Λίστα 2018 του βραβευμένου εκπαιδευτικού portal ELNIPLEX και στη βραχεία λίστα για το Κρατικό Βραβείο Εφηβικού - Νεανικού Βιβλίου 2018.

Το 2022, εκατό χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή, το Εθνικό Θέατρο ανέβασε στη σκηνή του κτιρίου Τσίλλερ το βιβλίο, σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη.
«Στον ευρύτερο χωροχρόνο της ελληνικής ιστορίας του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, διαμορφώθηκαν κομμάτια της ταυτότητάς μας. Η Μικρασιατική Καταστροφή έχει σημαδέψει την ιστορία μας κι έχει καθορίσει τη σχέση μας με την έννοια της προσφυγιάς, της απώλειας, της νοσταλγίας, της μνήμης αλλά και της καινούργιας αρχής. Η μικρο-ιστορία των προσώπων του έργου γίνεται πανανθρώπινη, ξεφεύγει από το στενό ιστορικό της πλαίσιο κι έρχεται να συνομιλήσει με τους πρόσφυγες όλου του κόσμου τότε, τώρα και πάντα».

Σοφία Μαραθάκη

«Η Δαρλάση, με μεστό λόγο, χωρίς υποκριτικούς εξωραϊσμούς, αξιοποιώντας τον αφηγηματικό τρόπο και τη ματιά του αγοριού και με διακειμενικές συνδέσεις καταφέρνει να πλάσει ένα μυθιστόρημα με ιστορικά ντοκουμέντα και ταυτόχρονα ενταγμένο στη σημερινή εποχή. Χωρίς να απαξιώνει μια παλαιά συνταγή για τις ιστορίες για παιδιά, ότι δηλαδή θα πρέπει να αφήνεται μια χαραγματιά ελπίδας και αισιοδοξίας, μας μιλά με τρυφερότητα και ενσυναίσθηση για τα ανθρώπινα δεινά αλλά και για διαχρονικές αξίες: οι αληθινοί αισθηματικοί δεσμοί μεταξύ των ανθρώπων είναι αυτοί που μπορούν πράγματι να γίνουν το σπίτι τους και η οικογένειά τους».

Μένη Κανατσούλη, Καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Από το προλογικό σημείωμα της επετειακής έκδοσης του βιβλίου

Έγραψαν για το βιβλίο

«Ένα εξαιρετικά σύνθετο μυθιστόρημα στο οποίο η συγγραφέας αναπλάθει με μαεστρία ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας σχετικά άγνωστο ρίχνοντας μια ασυνήθιστα ρεαλιστική και λυρική ματιά πάνω στους –δικούς μας– πρόσφυγες».
Μαρίζα Ντεκάστρο, Ο Αναγνώστης

«Καλοσχεδιασμένοι χαρακτήρες και πλοκή, υποβλητική ατμόσφαιρα, αφού το έργο διαδραματίζεται μέσα σε ένα παλιό και εγκαταλελειμμένο θέατρο όπου βρήκαν καταφύγιο οι πρόσφυγες, δυνατές εικόνες, ουσιαστικοί και εποικοδομητικοί διάλογοι ανάμεσα στα πρόσωπα, δημιουργία σασπένς και μυστηρίου για την τύχη της μικρής ηρωίδας».
Ασημίνα Ξηρογιάννη, frear.gr

«Με πραγματική επιδεξιότητα η Αγγελική Δαρλάση παίρνει το μεγάλο ζήτημα και ζητούμενο της ανθρωπότητας, το προσφυγικό, το αναδύει ξανά από τον βυθό της πρόσφατης ιστορίας της ναυαγισμένης Ελλάδας του 1922 που αρεσκόμαστε να λησμονούμε, το τοποθετεί σε ένα –θα έλεγες– στοιχειωμένο κουκλόσπιτο και κινεί τα νήματά του από ψηλά, από το μέλλον, δημιουργώντας ένα ιστορικό μυθιστόρημα υπερχρονικό, μια μυθιστορηματική ωδή στον άνθρωπο και στη θέλησή του να συνεχίσει να ζει∙ κι ας μην ξεχνά».
Απόστολος Πάππος, Elniplex