Ειρήνη Καζάκου - Παναγιώτης Τζαφέρης για "Το Μικρό Πόνι": Πώς αντιδρούν οι γονείς ενός παιδιού που πέφτει θύμα σχολικού εκφοβισμού;

Μπορεί μια απλή σχολική τσάντα να γίνει η αφορμή για την κακοποίηση ενός παιδιού; Μπορεί να ανατρέψει την αθώα του ζωή; Η απαντήσεις στην θεατρική παράσταση "Το Μικρό Πόνι", που ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο «θέατρο Αλκμήνη».

Ο Πάκο Μπεθέρα γράφει με βλέμμα οξύ αλλά και τρυφερό, ένα έργο για τον σχολικό εκφοβισμό, την διαφορετικότητα, τους νέους κώδικες συμπεριφοράς παιδιών και ενηλίκων, την πολύπλοκη γονεϊκότητα, που οδηγούν σε μια σκληρή πραγματικότητα στην οποία παγιδεύονται όλο και περισσότερα παιδιά στον σύγχρονο κόσμο.

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, το «Μικρό Πόνι», είναι ένα έργο σημαντικό, επίκαιρο, αληθινό μα και απαραίτητο σε μια κοινωνία που χρειάζεται να στρέψει την προσοχή της στον αγώνα κατά του εκφοβισμού και στην αποδοχή της διαφορετικότητας.

Η παράσταση " Το Μικρό Πόνι" είναι σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Σωτηρίου και πρωταγωνιστούν η Ειρήνη Καζάκου και ο Παναγιώτης Τζαφέρης.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Με αφορμή μια σχολική σάκα με το μικρό πόνι, ο 11χρονος γιος του ζευγαριού δέχεται αφόρητο bullying από τους συμμαθητές του αλλά και από τον διευθυντή του σχολείου. Την ιστορία την βλέπουμε μέσα από τα μάτια των δυο γονιών.

Πώς αντιδρούν οι γονείς ενός παιδιού που πέφτει θύμα σχολικού εκφοβισμού. Μια απλή σάκα αποκαλύπτει τα σαθρά θεμέλια της κοινωνίας και της δήθεν καλής κι ευτυχισμένης οικογένειας. Και τελικά πόσο έτοιμοι είμαστε ως κοινωνία να δεχτούμε το διαφορετικό. Το μη συνηθισμένο. Να δεχτούμε ουσιαστικά αυτό που θέλει ο άλλος να είναι! Όπως κι αν είναι αυτό. Ό,τι κι αν είναι αυτό.




Οι δύο ηθοποιοί της παράστασης, η η Ειρήνη Καζάκου και ο Παναγιώτης Τζαφέρης μιλούν στο parapolitika.gr και τον Γιάννη Ξυνόπουλο για την θεατρικό έργο που πρωταγωνιστούν, που θέτει όλους μας προ των ευθυνών μας για την παιδική κακοποίηση, ένα θέμα τόσο επίκαιρο.

Παίζεται στην παράσταση "Το Μικρό Πόνι" στο θέατρο "Αλκμήνη", ένα έργο που έχει να κάνει πολύ με την παιδική βία, τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί

Ειρήνη Καζάκου: Να αντιδράει. Να μιλάει. Είτε συμβαίνει στο ίδιο είτε σε κάποιο άλλο παιδί. Τα παιδιά αγάπη θέλουν. Φροντίδα κι ένα ασφαλές περιβάλλον. Να ξέρει ότι είσαι δίπλα του ανά πάσα στιγμή. Να ξέρει ότι δεν χρειάζεται να φοβάται, τίποτα και κανέναν.

Παναγιώτης Τζαφέρης: Δεν ξέρω αν μπορώ να συμβουλέψω ένα παιδί, ξέρω μόνο ότι θα ήθελα να πω στους γονείς, στους δασκάλους τους, στους καθηγητές τους και όσους ασχολούνται και έχουν παιδιά, να ακούνε, να παρατηρούνε, να συναισθάνονται τα παιδιά τους.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Eirini Kazakou (@riniwkaz)

Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού είναι διαρκώς στην επικαιρότητα. Υπήρχε από πάντα η τώρα έχει ενταθεί;

Ειρήνη Καζάκου: Από τα σχολικά μου χρόνια θυμάμαι τον σχολικό εκφοβισμό. Μόνο που τότε δεν το ξέραμε ούτε ως σχολικό εκφοβισμό ούτε ως bullying. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ήταν στον βαθμό που συμβαίνει σήμερα. Δεν ήταν τόσο άγρια τα πράγματα. Και τότε έμενε στα στενά όρια του σχολείου ή της τάξης. Τώρα, μέσα από τα social media, το μαθαίνει όλη η κοινωνία. Είναι τρομερό δηλαδή ότι θεωρείται “κατόρθωμα” η κακοποίηση ενός ατόμου και την ποστάρουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ποιοι παράγοντες δημιουργούν τον σχολικό εκφοβισμό

Παναγιώτης Τζαφέρης: Ολόκληρη η κοινωνία ζει στην ιστορία της τον εκφοβισμό, η ηλικία που αντιλαμβάνεται κάποιος/κάποια ότι αυτό που κάνει σε κάποιον άλλον είναι εκφοβισμός σίγουρα αλλάζει αλλά σίγουρα δεν θα το καταλάβει ποτέ αν δεν του το έχουν μάθει από την οικογένειά του από το σπίτι του και από το σχολείο.

Ποιος μπορεί να βάλει τα όρια μέχρι που μπορεί να φτάσει ένα αστείο ώστε να μην ξεπεραστεί η διαχωριστική γραμμή μεταξύ αστείου και σοβαρού.

Ειρήνη Καζάκου: Η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που ξεκινάει η ελευθερία του άλλου. Τα όρια τα βάζει ο καθένας για τον εαυτό του. Απλά όταν κάτι μας ενοχλεί πρέπει να μιλάμε. Να αντιδράμε. Και όχι μόνο για μας. Αλλά και για τους άλλους. Όταν κάποιος δεν μπορεί να αντιδράσει, οφείλουμε ως άνθρωποι, να προστατεύουμε τον πιο αδύναμο.

Ποιος παίζει πιο σημαντικό ρόλο ο δάσκαλος η ο γονιός;

Ειρήνη Καζάκου: Και οι δύο.

Παναγιώτης Τζαφέρης: Στον πατέρα μου οφείλω το ζην, στο δάσκαλό μου το ευ ζην.

Ποιος μπορεί να είναι ο λόγος που ένα παιδί φέρεται με τόσο άσχημο τρόπο σε έναν συνομήλικο του

Ειρήνη Καζάκου: Τα παιδιά είναι ο καθρέπτης του εαυτού μας. Αυτό που βιώνουν και αυτό που ζουν και μαθαίνουν αναπαράγουν και στην μικρή κοινωνία ενός σχολείου. Και οι θύτες, θύματα κάποιον άλλων είναι. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να βιώνει ένα παιδί, που εκφοβίζει ένα άλλο, μέσα στο σπίτι του. Για αυτό πιστεύω ότι πρέπει να δείχνουμε την ίδια φροντίδα και αγάπη και στα παιδιά που γίνονται θύτες. Πολύ μεγάλη κουβέντα αυτή γιατί σίγουρα θα παίζουν ρόλο και ψυχιατρικοί παράγοντες. Αλλά κι εδώ πάλι ερχόμαστε στην κοινωνική μέριμνα και την φροντίδα του παιδιού και της οικογένειας από το κράτος.

Έχετε ακούσει για τη σχολική διαμεσολάβηση;

Παναγιώτης Τζαφέρης: Ναι έχω ακούσει και σίγουρα χρειάζεται, αλλά όταν μιλάμε για παιδιά που καίνε με τσιγάρα άλλα παιδιά, που βιάζουν και βιντεοσκοπούν, που σπάνε δάκτυλα και βγάζουν μαχαίρια, σίγουρα οι ενήλικες, η κοινωνία, η πολιτεία θα πρέπει να στρέψει την προσοχή της στα παιδιά πολύ πριν φτάσουν σε αυτή τη βία.

Με ποιόν τρόπο η σχολική διαμεσολάβηση μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του σχολικού εκφοβισμού;

Παναγιώτης Τζαφέρης: Για να υπάρχει πρόληψη θα πρέπει να υπάρχουν εκπαιδευτικοί – γονείς που θα ακούν τα παιδιά τους και να καταφύγουν στη διαμεσολάβηση οπότε και να υπάρχει και αντιμετώπιση.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panagiotis Tzaferis (@tzaferispanagiotis)

Τι ηλικία πρέπει να έχουν οι θεατές για να παρακολουθήσουν την παράσταση;

Παναγιώτης Τζαφέρης: Σίγουρα παιδιά που πηγαίνουν γυμνάσιο και λύκειο. Μιλάμε για ένα πάρα πολύ σκληρό θέμα αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα μας έχει ξεπεράσει σε σκληρότητα. Το να δει ένα παιδί, να βιώσει όχι ωραιοποιημένα τις συνέπειες του να είναι κάποιος θύτης ή θύμα μπορεί να θέσει σε λειτουργία μέσα του πολλά πράγματα από το να του κουνήσει κάποιος το δάκτυλο για να του πει τι είναι καλό και τι δεν είναι.

Ειρήνη Καζάκου: Σίγουρα, και παιδιά γυμνασίου έχουν έρθει. Ρώτησα την κόρη μιας φίλης που είχαν έρθει να δουν την παράσταση, στα 14, αν τη σόκαρε κάτι από αυτό που είδε. Και μου απάντησε ότι αυτά τα βλέπουν και τα ακούν στο σχολείο κάθε μέρα. Οπότε, σίγουρα είναι για παιδιά Λυκείου. Και μας ενδιαφέρει και πολύ η γνώμη τους και πάντα συζητάμε μαζί τους μετά.

Φεύγοντας από την παράσταση τι αποκομίζει ο θεατής;

Ειρήνη Καζάκου: Η ανταπόκριση του κόσμου είναι πραγματικά πολύ συγκινητική! Ένας θεατής μας είπε ότι είχε χρόνια να κλάψει σε παράσταση! Και το είπε με μια βαθιά αίσθηση λύτρωσης. Δε θέλουμε να κουνήσουμε το δάχτυλο σε κανέναν. Προβληματισμούς θέτουμε. Αν αυτό ο θεατής το πάρει μαζί του και το μεταφέρει στο περιβάλλον του, είναι πραγματικά μεγάλο κέρδος για μας.

Θεωρείτε ότι αν την δει ένας γονιός θα γίνει καλύτερος;

Παναγιώτης Τζαφέρης: Καλύτερος – χειρότερος δεν ξέρω γιατί κουβαλάμε όλοι μας πολλά προσωπικά συνυφασμένα βιώματα περί καλού και κακού. Σίγουρα όμως θα φύγει προβληματισμένος.

Γίνεστε καλύτεροι άνθρωποι μέσα από τους ρόλους σας;

Ειρήνη Καζάκου: Καλύτερος άνθρωπος γίνομαι μέσα από τη φύση, τους ανθρώπους, τα βιβλία, το θέατρο, την τέχνη γενικότερα. Αγαπάω τα ζώα, τη θάλασσα, το βουνό. Αφήνομαι με σεβασμό και θαυμασμό στους μαγικούς κόσμους τους και η ζωή γίνεται όμορφη. Και θέλω να πιστεύω ότι έτσι γίνομαι κι εγώ πιο “όμορφη” για τους ανθρώπους που έχω συνοδοιπόρους στη ζωή μου. Στη προσωπική και επαγγελματική μου ζωή.

Παναγιώτης Τζαφέρης: Μέσα από τους ρόλους έρχομαι αντιμέτωπος με συμπεριφορές και βιώματα που ή φοβάμαι να αντιμετωπίσω ή απλά τα αγνοώ. Σίγουρα όμως η συνύπαρξη μαζί τους με μετατοπίζει ως άνθρωπο.

Με τι άλλο ασχολείστε αυτό το διάστημα;

Ειρήνη Καζάκου: Έχω ξεκινήσει πρόβες για την επόμενη παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, που έχω την χαρά και την τιμή (και μεγάλη αγωνία δε σας κρύβω), να είμαι στον Πλατόνοφ του Άντον Τσέχωφ σε σκηνοθεσία του σπουδαίου ρώσου σκηνοθέτη Άντολφ Σαπίρο! Και φυσικά, για τους λάτρεις του βιβλίου, συνεχίζω να είμαι μέρος της οικογένειας της Jukebooks, της μεγαλύτερης συνδρομητικής πλατφόρμας audiobooks στην Ελλάδα.

Παναγιώτης Τζαφέρης: Συνεχίζω να διδάσκω υποκριτική στη σχολή που είμαι τα τελευταία χρόνια , όπως και τη διδασκαλία θεάτρου ως εθελοντής της ApiccoArtCommunity στο κατάστημα κράτησης Δομοκού. Και συνεχίζω την εκπαίδευσή μου στη μέθοδο προσέγγισης Bodily experienced approach in Acting του Γερμανού σκηνοθέτη όπερας και θεάτρου Michael Seibel.

Που παίζει ή παράσταση;

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:00, στο θέατρο Αλκμήνη, στα Κάτω Πετράλωνα, πολύ κοντά στον σταθμό του μετρό στον Κεραμεικό.