Ο Χρήστος Σπανός είναι ένας ηθοποιός που τον γνωρίσαμε από τα πρώτα του βήματα στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Η κουβέντα μας έγινε ενώ πήγαινε για πρόβα για το θεατρικό έργο που ανεβάζουν, το «Backpack», όπου συμπρωταγωνιστεί με τη Φαίη Ξυλά, και σκηνοθετεί η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους. Αξίζει να αναφέρουμε ότι την μουσική της παράστασης την έχει γράψει η 19χρονη κόρη του, Μαρίνα Σπανού.

Είναι η ιστορία ενός σάκου ταξιδιού που βρίσκεται στο μετρό και περιέχει μια περίεργη ιστορία μέσα, με ένα φοβερό γράμμα. Η παράσταση θα ανέβει ακριβώς μετά το Πάσχα στο «Θέατρο 104», στην Ευμολπιδών 41, στο Γκάζι.



Ανεβαζουμε νεοελληνικό θεατρικό έργο

«Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος, γιατί έχουμε ξεκινήσει πρόβες με ένα πάρα πολύ ωραίο νεοελληνικό θεατρικό έργο. Ο Σπύρος Μιχαλόπουλος το έχει γράψει και είναι ένα κείμενο πολύ επίκαιρο», είπε στη στήλη.

Μόνος ανάμεσα σε γυναίκες

Τυχερός να βρίσκεται σε μια παράσταση με πολύ όμορφες και ταλαντούχες γυναίκες...
«Βέβαια, είμαι πολύ τυχερός. Εδώ θα πρέπει να συμπληρώσω ότι τη μουσική της παράστασης τη γράφει η κόρη μου, η Μαρίνα Σπανού, οπότε είναι ακόμα μεγαλύτερη η χαρά μου.

Είμαι ο μόνος άντρας», απάντησε γελώντας. Έτσι θα πρέπει να είναι, υγιείς οι σχέσεις, κόντρα σε όλα αυτά που έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα με το κίνημα «#ΜeΤoo», του λέω.


Στην κόρη μου λέω να μην φοβάται 

«Πιστεύω ότι όλο αυτό που έγινε με το κίνημα “#MeToo” είναι μια αρχή. Θέλω να το πάω λίγο πιο βαθιά, γιατί πάντα στο μυαλό μου έχω την κόρη μου, που αυτή τη στιγμή είναι 19 χρόνων. Αυτό το οποίο της λέω συνέχεια είναι ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω και ότι δεν πρέπει να φοβάται. Αυτή τη σκέψη κάνω όλον αυτόν τον καιρό, ότι πρέπει να καταπατήσουμε τον φόβο, όχι μόνο όσον αφορά τα θέματα του “#MeToo”. Αναφέρομαι γενικά στον φόβο.

Γενικά φοβόμαστε, έτσι μας μεγάλωσαν. Είμαι πια 47 χρόνων, δεν είμαι 20, και είμαι σε αυτή τη δουλειά πάνω από εικοσαετία. Έχω γνωρίσει πολύ κόσμο, έχω μεγαλώσει ένα παιδί, οπότε έχω κάνει και αυτή τη διαδρομή, που είναι πάρα πολύ σημαντική για να ξέρεις και να βλέπεις πώς μεγαλώνει μια καινούργια γενιά, πώς σκέφτεται, πώς αντιμετωπίζει τα πράγματα», εκμυστηρεύεται.


Γι' αυτό που δεν είναι πολύ αισιόδοξος είναι η κατάχρηση εξουσίας. Αυτό που οι παλαιότεροι έχουν αποφανθεί ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται στο μεθύσι και στη διαχείριση της εξουσίας. «Σίγουρα αλλάζουν οι εποχές, όπως τώρα, με τον πόλεμο. Εδώ και περίπου 15 χρόνια, σχεδόν από το 2009, όταν ξεκίνησε η κρίση, έχουν περάσει τόσα χρόνια που βιώνουμε καθημερινά μια πολύ σημαντική αλλαγή, περνώντας σε μια άλλη εποχή.

Μάλιστα, συνειδητοποιώ ότι και αυτή τη διετία της καραντίνας είναι σαν να έχει περάσει μια ολόκληρη δεκαετία, όσον αφορά τις αλλαγές. Έχει αλλάξει η ζωή μας πολύ γρήγορα, σαν να έχει περάσει μια ολόκληρη δεκαετία.


Όλα αυτάπου έχουν συμβεί μας αιφνιδίασαν, μας σόκαραν και δυσκολευόμαστε να προσαρμοστούμε, αλλά επιβάλλεται. Πρέπει να προσαρμοστούμε, να ζήσουμε!», αναφέρει, ενώ μιλάει και για τον πόλεμο στην Ουκρανία. «Είναι τρομακτικό να βλέπεις μια πόλη να ισοπεδώνεται. Αυτά που μαθαίναμε από την Ιστορία για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τώρα τα βλέπουμε καθημερινά στις οθόνες μας».