Ξένοι τουρίστες από όλον τον κόσμο έρχονται σε επαφή με την ηρωϊκή φουστανέλα του Ελληνικού Έθνους στο επίπεδο 2 των αναχωρήσεων του Εθνικού Αερολιμένα «Ελ.Βενιζέλος», που βρίσκεται δίπλα στην έκθεση του Πολεμικού Μουσείου για το 1821.

Πρόκειται για την νέα εικαστική εγκατάσταση της Μαρίας Φραγκουδάκη με τίτλο «Stand Free», που στόχο έχει τη σύνδεση του επισκέπτη με την ελληνική Ιστορία, στα πλαίσια της επετείου των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Το installation της γνωστής εικαστικού που φιλοξενείται στο Αερόδρόμιο από τον περασμένο Ιούλιο και θα παραμείνει εκεί έως τον Οκτώβριο 2021 είναι διαδραστικό, καθώς επιτρέπει στους επισκέπτες να φωτογραφίζονται δίπλα του έχοντας την αίσθηση ότι φορούν το συγκεκριμένο ένδυμα.

Η ίδια η καλλιτέχνις μιλάει για το έργο της στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά. 
ALX_9300_copy

Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους επισκέπτες της πολύ ωραίας και πρωτότυπης εγκατάστασής σας «Stand Free» στο αεροδρόμιο;

Είναι μια καλλιτεχνική δημιουργία που οφείλει την ύπαρξη της στην φετινή Επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Ήθελα να δημιουργήσω ένα έργο που θα αφήσει ένα καλλιτεχνικό δικό μου στίγμα σε αυτήν την επέτειο. Ο στόχος μου είναι να συνδεθεί ο επισκέπτης με την ιστορία μας. Όσον αφορά στους ξένους, είτε αυτοί γνωρίζουν την ιστορία της Ελλάδας, είτε όχι, ήθελα να πάρουν μαζί τους μια εικόνα από την Ελλάδα του 2021, ώστε να αποκτήσουν μια αίσθηση της ιστορίας μας.

Πως εμπνευστήκατε αυτό το θέμα για τη νέα σας εγκατάσταση;

Ξεκίνησα από το μήνυμα που ήταν το stand free. Και ύστερα ήθελα να συνδέσω αυτή τη δουλειά με την προηγούμενη έκθεση μου το 2017 στο Σύνταγμα για την Ελευθερία. Και εκεί οι πίνακες ήταν φτιαγμένοι με το ύφασμα. Ο επισκέπτης στέκεται ελεύθερος και φορώντας τη φουστανέλα νοητά συνδέεται με το παρελθόν. Και το λευκό χρώμα του υφάσματος συμβολίζει την αγνότητα του απελευθερωτικού αγώνα. Ο επισκέπτης μπορεί να σταθεί και να φωτογραφηθεί με τη φουστανέλα, που μέσω του καθρέπτη γίνεται η αντανάκλαση πάνω του.

Οι ταξιδιώτες του αεροδρομίου «Ελ Βενιζέλος» μέχρι τώρα πως ανταποκρίνονται στο έργο σας; 

Ανταποκρίνονται πολύ καλά. Δέχομαι πολλές ερωτήσεις για τη φουστανέλα από ξένους που θέλουν να μάθουν τι ακριβώς είναι. Μου στέλνουν μηνύματα και ρωτούν. Υπάρχουν πολλοί φιλλέληνες στο εξωτερικό.

StandFree1_Final_copy

Τι τους κάνει μεγαλύτερη εντύπωση;

Τους κάνει εντύπωση πως είναι μια αυθεντική φουστανέλα. Και έπειτα θέλουν να μάθουν για την ελληνική ιστορία. Με ρωτούν πολλά για την ελληνική ιστορία μας.

Από ποια ηλικία και με ποια αφορμή αρχίσατε να ασχολείστε με την Τέχνη;

Από μικρή ασχολιόμουν με την Τέχνη. Ζωγράφιζα πάντα. Σπούδασα Χημεία και Φαρμακολογία. Αλλά με τη χημεία είχα μια τρομερή έφεση στα υλικά. Και ότι μάθαινα στη σχολή για τα υλικά, όταν γύριζα στο σπίτι, ζωγράφιζα και τα έκανα πράξη στους πίνακες. Καταλάβαινα τη χημεία των χρωμάτων και των υλικών. Στα εφτά μου έφτιαξα το πρώτο μου έργο, ένα φτερωτό άλογο ζωγραφισμένο με τέμπερες και συμμετείχα σε έκθεση στο Μουσείο Γουλανδρή μέσω του σχολείου μου.

Ποια υλικά αγαπάτε περισσότερο για τα έργα σας;

Περνάω διάφορες φάσης με τα υλικά, αλλά με το ύφασμα έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Το δουλεύω πάρα πολύ. Αλλά έχω δουλέψει πολύ και με τρίμματα ξύλου, λάστιχο, και γύψο. Οι πίνακες μου είναι πιο πολύ γλυπτικοί.
Διατηρώ στούντιο και στην Νέα Υόρκη και εδώ. Εκεί πήγα όταν αποφάσισα να κάνω στροφή από τη Χημεία στα εικαστικά.

Η πανδημία του Κορωνοιού έχει επηρεάσει την έμπνευση σας;

Όχι. Με ενέπνευσε η πανδημία γιατί άρχισα να χρησιμοποιώ και άλλα υλικά στα έργα μου όπως μάσκες και γάντια. Δημιούργησα αρκετά έργα με αυτά τα υλικά. Ακόμα δεν έχω τελειώσει την ενότητα αυτή. Αφοσιώθηκα στη δουλειά μου στην καραντίνα.

Ποιες είναι οι δυσκολίες που βιώνει ο κλάδος των εικαστικών καλλιτεχνών την εποχή του Κορωνοϊού;

Για κάποιους καλλιτέχνες δυσκολία είναι ότι δεν υπάρχει καθόλου προβολή της δουλειάς τους. Και αυτό οδηγεί τον καλλιτέχνη σε μια απομόνωση από το κοινό του, που για άλλους είναι οφέλιμη και για άλλους καταστροφική. Και έτσι δεν ανατροφοδοτείται και το έργο του. Αλλά για μένα αυτό είναι καλό, γιατί αποζητώ την απομόνωση.

Τι προτείνετε να κάνει το κράτος για να βοηθήσει τον κλάδος σας;

Θα πρότεινα να αναπτυχθεί το puplic art, δηλαδή Τέχνη σε δημόσιους χώρους. Για να μπορούν οι περαστικοί να την απολαμβάνουν στην καθημερινότητά τους. Θα μπορούσαν να εκτεθούν και μόνιμα έργα σε δημόσιους χώρους για να τα βλέπουμε περπατώντας. Και το κράτος θα έπρεπε να ενθαρρύνει τους καλλιτέχνες.