Δεν υπάρχει λάτρης της καλής ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής που να μην έχει στη δισκοθήκη του την πρωτοποριακή συνεργασία μεταξύ Στέρεο Νόβα και Πόπης Αστεριάδη.

«Δεν είχα ιδέα από ηλεκτρονική μουσική, δεν ήξερα καν τους Στέρεο Νόβα», εξομολογείται στη στήλη.

«Δούλευα στον Πειραιά σε ένα μαγαζί (σ.σ.: Αυτά συνέβησαν χρόνια τώρα, πάνω από δέκα), όπου με πλησίασε ο Κ. Βήτα, χωρίς να μου πει όμως ποιοι είναι ακριβώς, και του έκλεισα ραντεβού στο σπίτι μου στον Πειραιά.

Μου είπε πως είχε ένα τραγούδι. “Αφού είναι κάτι που μπορώ να το πω, γιατί όχι;”, είπα. “Τιμή μου να θέλει ένα νέο παιδί να τραγουδήσω κομμάτι του”. Εκείνη την εποχή δεν είχα υπόψη μου ούτε να κάνω δίσκο ούτε τίποτα.



Άργησε, μάλιστα, να έρθει στο ραντεβού μας και τον συνάντησε η κόρη μου, η οποία και τον αναγνώρισε. Τρελάθηκε! Μου λέει: “Mαμά, αυτό το τραγούδι πρέπει να το πεις οπωσδήποτε, γιατί είναι πάρα πολύ καλοί αυτοί. Θα πεις κάτι διαφορετικό”. Έτσι και έγινε», αποκαλύπτει.

«Με τον Κωνσταντίνο δέσαμε σαν παρέα. Είναι πάρα πολύ καλό παιδί και αυτό που έγινε μου έδωσε μεγάλη χαρά εμένα. Με δίδαξε πώς να μπω στο ηλεκτρονικό tempo και, επειδή γνωρίζω από μουσική, ήταν εύκολο».

Δηλώνει Πειραιώτισσα: «Πειραιάς και Ολυμπιακός

Κατοικεί στον Πειραιά από το 1973, οπότε έκανε την οικογένειά της εκεί και έκτοτε έχει πολιτογραφηθεί Πειραιώτισσα. «Πειραιάς και Ολυμπιακός και όλα αυτά! Ήμουν και στον δήμο δύο τετραετίες, με τον Μίχα και μετά με τον Μώραλη. Τώρα έχω μεγαλώσει... Αυτά είναι για πιο νέους ανθρώπους».



Η κουβέντα φτάνει στο νέο της βιβλίο. «Δεν είχα σκεφτεί ποτέ μία βιογραφία, ενώ μου το είχαν προτείνει πάρα πολλοί. Δεν το ήθελα.

Όμως, ο Κυριάκος Μέλλος, που μου έκανε το βιβλίο, με προσέγγισε για άλλο λόγο. Είχε φτιάξει σε βιβλία όλα μου τα τραγούδια, μέχρι και τα παιδικά που έλεγα με την ξαδέρφη μου. Τα είχε βρει όλα. Γίναμε φίλοι, μου τον σύστησε ο Μωυσής Ασέρ και ο φίλος μου ο Χρήστος, που είναι μουσικός.

Αυτοί οι δύο έδωσαν το τηλέφωνο στον Κυριάκο και ήρθε στο σπίτι μου».



Όταν είπα το «Σκληρό μου αγόρι» στις μπουάτ, έβαλα και μπουζούκι.

Ποια, όμως, είναι τα δικά της αγαπημένα τραγούδια; «Όλα! Με βοήθησε ο κινηματογράφος πολύ, όπου είπα το “Σκληρό μου αγόρι”. Κακά τα ψέματα, αν δεν είχε βγει αυτό το τραγούδι στον κινηματογράφο, μπορεί και να μη γινόταν επιτυχία.



Αγαπώ ακόμα τη “Γιορτή” του Ηλία Καραγιάννη και το “Φιλοπάππου” του Κώστα Ξενάκη.

Οταν είπα το “Σκληρό μου αγόρι” στις μπουάτ, έβαλα και μπουζούκι. Ήταν ένας νεωτερισμός τότε. Πηγαίναμε στην Πλάκα τότε και μου άρεσε πολύ. Μπορεί σήμερα να έχουν φτιάξει αρκετά πράγματα στην Πλάκα, αλλά
τότε ήταν πιο αληθινή».



Η Αστεριάδη τραγούδησε σε πολλά μαγαζιά της περιοχής - μάλιστα δύο από τις μπουάτ ήταν δικές της.

«Κακώς αυτό, γιατί ο καλλιτέχνης πρέπει να τραγουδάει μόνο, όχι να σκέφτεται αν θα μπει μέσα, το ΙΚΑ και όλα αυτά...

Ατυχήσαμε σε αυτό το κομμάτι, αλλά ήταν τόσο ωραία και τόσες οι ωραίες αναμνήσεις που έχω από αυτό, που ήταν ένα μεγάλο δώρο. Το λέω τώρα, που έχω κλείσει και τα 73 μου χρόνια -τον Μάρτιο τα έκλεισα- και λέω εντάξει, εγώ έχω γεμίσει από όλο αυτό, από όλη την πορεία μου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει πια να το κάνω μέχρι τα 80, αν ζήσω, και να τραγουδάω».

Τελευταία της εμφάνιση ήταν στο σπίτι του Καραγάτση στην Πλατεία Αμερικής. «Μία από τις πιο ωραίες βραδιές... και η τελευταία που έκανα. Δεν είχα καλέσει κανέναν, απλώς όταν πήγα στο μαγαζί και το είδα γεμάτο, ανέβηκε το ηθικό μου...

Ήταν από τις καλύτερες εμφανίσεις που έχω κάνει σε όλη μου τη ζωή».