Η προσπάθεια του Μεγάρου Μαξίµου για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού µε τη µέθοδο της «εργαλειοποίησης» της Συµφωνίας των Πρεσπών, την παρασκηνιακή ενορχήστρωση ανορθόδοξων πρακτικών για την πρόκληση διαλυτικών φαινοµένων σε όµορους χώρους, όπως το ΚΙΝ.ΑΛ. και το Ποτάµι, µε στόχο την εξασφάλιση σε πρώτη φάση ad hoc πλειοψηφιών στη Βουλή, αποτελεί το προοίµιο ενός ευρύτερου σχεδίου ποδηγέτησης των εξελίξεων ακόµη και για µετά τις εθνικές εκλογές.


Ο συγκεκριµένος σκοπός, που αγιάζει στην παρούσα συγκυρία όλα τα σκανδαλώδη µέσα, καθώς προς επίρρωσή του εναρµονίζεται ένα «κακό συναπάντηµα», δηλαδή µια ετερόκλητη συµµαχία «προθύµων», «αποστατών» και «προβοκατόρων», µε κριτήρια που υπερβαίνουν τη δεοντολογία της πολιτικής, εξυπηρετεί τη µετεκλογική προσδοκία του ΣΥΡΙΖΑ προς δύο κατευθύνσεις µε έναν κοινό παρονοµαστή...


Την απόλυτη λεηλασία του χώρου της Κεντροαριστεράς και την αποδυνάµωση της Νέας ∆ηµοκρατίας µέσα από την ενθάρρυνση ενός νέου κόµµατος στα δεξιά της µε εχθρικές διαθέσεις προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ώστε ακόµη και αν η «γαλάζια» παράταξη κερδίσει τις εθνικές εκλογές, σχηµατίζοντας αυτοδύναµη κυβέρνηση, να µην µπορεί να εξασφαλίσει συναινέσεις εντός Βουλής για την αριθµητική κατοχύρωση των 180 βουλευτών, που θα της επιτρέπουν να «µακροηµερεύσει», είτε στη δοκιµασία της προεδρικής εκλογής το 2020 είτε στην πρωτοβουλία της για αποκατάσταση της πολιτικής ρευστότητας, καταργώντας άµεσα τη νοµοθεσία της Αριστεράς για την καθιέρωση της απλής αναλογικής.

Διαβάστε περισσότερα στα Παραπολιτικά που κυκλοφορούν το Σάββατο 26/1 στα περίπτερα ολόκληρης της χώρας