Τα όσα αρνητικά εκτόξευσε προ ηµερών ο κ. Π. Καµµένος κατά της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ σε οµιλία του, στη διάρκεια συνεδρίου που οργάνωσε το ΓΕΕΘΑ, αποτελούν έναν πολιτικό παραλογισµό του ιδιόρρυθµου υπουργού Εθνικής Αµυνας, που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Εκτός και αν τα όσα είπε τελούσαν υπό την έγκριση του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, οπότε θεωρητικώς υπάρχει «θέµα». Αλλά τα επιθετικά σχόλια και τα «επιχειρήµατα» του Π. Καµµένου σχετικά µε τον τρόπο λειτουργίας της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών έχουν ιδιαίτερη σηµασία, διότι ξεπερνούν τα όρια της βαθιάς αντιπάθειας που, ως γνωστόν, τρέφει προς το πρόσωπο του διοικητή της ΕΥΠ, Γιάννη Ρουµπάτη.

Η δηµόσια αναφορά του υπουργού στο ότι αυτή η Υπηρεσία αρνείται να «µοιραστεί» µαζί του τις πληροφορίες της για το οργανωµένο έγκληµα και την τροµοκρατία προδίδει την προσωπική πρόθεσή του να αναµείξει τις Ενοπλες ∆υνάµεις µε έναν σηµαντικό τοµέα της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας, η οποία βρίσκεται στην αρµοδιότητα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και υπό την προσωπική εποπτεία του εκάστοτε πρωθυπουργού. Η ΕΥΠ δεν αναφέρεται στον υπουργό Εθνικής Αµυνας. Και αν ο κ. Καµµένος ήθελε το 2015 να «έχει» αυτός το υπουργείο, στο µέγαρο της Λεωφόρου Κατεχάκη η διάψευση της επιθυµίας του εκείνης δεν είναι δυνατόν να προκαλεί φασαρίες στον ευαίσθητο τοµέα των Πληροφοριών. Κι όµως, αυτό συµβαίνει. Ο Π. Καµµένος θεωρεί, λοιπόν, κατά παράβαση της συνταγµατικής τάξης της χώρας, ότι η στρατιωτική ηγεσία πρέπει να έχει γνώση θεµάτων εσωτερικής τάξης, άρα και δικές της εκτιµήσεις και συνεργασίες µε την ΕΥΠ ακόµα και για το... οργανωµένο έγκληµα. Θέλει να έχουν, ο ίδιος και οι στρατιωτικοί συνεργάτες του στο Πεντάγωνο, «ενηµέρωση» για τα στοιχεία που οι υπηρεσίες και η διοίκηση της ΕΥΠ συγκεντρώνουν αρµοδίως, επεξεργάζονται και διαβιβάζουν στους πολιτικούς προϊσταµένους τους, στους οποίους, όµως, δεν ανήκει ο ΥΠΕΘΑ, Πάνος Καµµένος.

Με λίγα λόγια, ο υπουργός Εθνικής Αµυνας στέκει αντίθετος προς το δόγµα της Μεταπολίτευσης «ο στρατός στους στρατώνες», που, µετά την οδυνηρή εµπειρία της στρατιωτικής χούντας, όρισε καθαρά και απόλυτα τη θέση των Ενόπλων ∆υνάµεων στο πολίτευµα της δηµοκρατίας. Καταργήθηκε οριστικά η ανάµειξη των Ε.∆. σε υποθέσεις εσωτερικής ασφάλειας. Σχετικά µε την ΕΥΠ, προκύπτει από το ρεπορτάζ ότι είναι γνωστό και στον πρωθυπουργό πως πράγµατι ο κ. Ρουµπάτης, επί των ηµερών του, έκλεισε ορισµένες «τρύπες», που ενδεχοµένως ο Π. Καµµένος θα ήθελε να µένουν «ανοικτές».

Οµως, ουδέποτε -κατά τις ίδιες πηγές- µεταφέρθηκαν µε οποιονδήποτε τρόπο προς τον διοικητή της ΕΥΠ «παράπονα» για έλλειψη πληροφοριών από την ηγεσία των Ενόπλων ∆υνάµεων. Αλλωστε, οι Ε.∆. έχουν τη δική τους υπηρεσία στρατιωτικών πληροφοριών. Γι’ αυτό και ποτέ δεν απαίτησαν να έχουν εξασφαλισµένο «µερίδιο» Πληροφοριών από την ΕΥΠ, όπως το θέλει ο σηµερινός υπουργός Εθνικής Αµυνας. Οπως λέγεται, λοιπόν, στα κυβερνητικά παρασκήνια, σε κανέναν βαθµό δεν συµµερίζεται σήµερα την περί πληροφοριών άποψη του κ. Πάνου Καµµένου η ηγεσία των Ενόπλων ∆υνάµεων. Ούτε και «ενθουσίασε», µαθαίνουµε, η οµιλία του ΥΠΕΘΑ τον πρωθυπουργό, ο οποίος ελπίζει να απαλλαγεί από αυτόν, αφού άλλωστε «δεν είναι χρήσιµος πια».

Αδυναμίες

Ο κ. Τσίπρας άργησε ίσως να καταλάβει ότι ο αγαπητός του «µπούλης», ο κ. Καµµένος, έχει µια προσωπική αδυναµία στις κρατικές πληροφορίες, στα «µυστήρια» και σε ζητήµατα εγχώριας τροµοκρατίας, δίπλα στην άλλη ροπή του, προς την εξωτερική πολιτική. Οµως, και στρατιωτικοί και διπλωµάτες συµφωνούν σήµερα πως, όταν ένας υπουργός Αµυνας της Ελλάδας «τα ρίχνει» δηµοσίως στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δικαίως ο ευρω-ατλαντικός παράγων δυσκολεύεται να ερµηνεύσει κάποιες ιδιαιτερότητες της «ελληνικής περίπτωσης». Η παραµονή του κ. Καµµένου στον κυβερνητικό συνεταιρισµό µόνο προβλήµατα δηµιουργεί και κανείς στο Μέγαρο Μαξίµου δεν διαφωνεί µε αυτό σήµερα.

Οι κατά καιρούς «ενθουσιώδεις» ρητορείες του σε ελληνοτουρκικά ζητήµατα, οι άκαιρες και εκτός αρµοδιοτήτων «παρεµβάσεις» του σε θέµατα εξωτερικής πολιτικής, που προκαλούν απορίες σε Συµµάχους και στην Ουάσινγκτον, οι θολές απόψεις του για την πολιτική της Ρωσίας στα Βαλκάνια, και ειδικότερα στο «Μακεδονικό», καθώς και η χρόνια αντιπάθειά του προς τη διοίκηση της ΕΥΠ, µια εµµονή που τώρα βρίσκεται σε παρόξυνση, προκαλούν δυνατούς πονοκεφάλους στον Αλέξη Τσίπρα. Ετσι σήµερα, σύµφωνα µε δηµοσιογραφικές πληροφορίες, ο πρωθυπουργός δέχεται ισχυρές πιέσεις από συνεργάτες του για να βρει τρόπους «απαλλαγής» από τον υπουργό Εθνικής Αµυνας το συντοµότερο, ακόµα και πριν από την ώρα της κύρωσης της Συµφωνίας των Πρεσπών στη Βουλή.

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά 24/11/2018