Πολεμικό σκηνικό σε όλα τα μέτωπα του πολιτικού συστήματος προκαλεί το θέμα του Σκοπιανού, με την κυβέρνηση να βρίσκεται σε πολιτικό βέρτιγκο, την ώρα που ένα από τα σοβαρά εθνικά ζητήματα της χώρας βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή.

Η κυβέρνηση, εκτός από τη διαμόρφωση της δική της θέσης και πρότασης για το Σκοπιανό, κι αφού απέτυχε τελικά να χαράξει μια ενιαία εθνική γραμμή, επιχειρεί να κερδίσει πια χρόνο, κάτι που εσωτερικά εκτιμά ότι θα την ωφελήσει, την ίδια ώρα όμως δέχεται και τις ισχυρές πιέσεις των Αμερικανών για εξεύρεση λύσης μέσα στο εξάμηνο και πριν τη σύνοδο του ΝΑΤΟ.  

Το πολεμικό κλίμα ωστόσο μαίνεται και στο εσωτερικό της κυβέρνησης, με τους δύο κυβερνητικούς εταίρους να περνούν μια από τις πιο σοβαρές κρίσεις, οι διαστάσεις της οποίας θα είναι απρόβλεπτες. Την ώρα που ο Πάνος Καμμένος επιχειρεί να πείσεις την κυβέρνηση ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αθετήσει τη συμφωνία τους, εξακολουθούν τόσο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα στελέχη των ΑΝΕΛ να εκφράζουν τις διαφωνίες τους πάνω στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων σε υψηλούς τόνους.

Η πολυγλωσσία ωστόσο που καλλιεργείται στην κυβέρνηση για το συγκεκριμένο ζήτημα πυροδοτείται και από το Μαξίμου, το οποίο εξακολουθεί να διατηρεί το φλερτ με τα κόμματα της κεντροαριστεράς, εγκαταλείποντας, όπως πολλοί παρατηρούν, την προσπάθεια συναίνεσης με τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ.

Στο Μαξίμου μάλιστα εκτιμούν ότι οι απρόβλεπτες αντιδράσεις του κυβερνητικού τους εταίρου δεν εξασφαλίζουν και τη συνοχή της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να αναζητείται διέξοδος και νέες κυβερνητικές συμμαχίες. Αυτό που παρατηρούν ωστόσο πολλοί, ακόμη και εντός του Μαξίμου, είναι και η αδυναμία του κυβερνητικού εταίρου Πάνου Καμμένου να θέσει κομματική γραμμή στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα.

Ακόμη και μετά τη «δέσμευσή» του ότι θα τηρήσει τη συμφωνία του με την κυβέρνηση (μαζί μέχρι το τέλος), δεν κατάφερε τελικά να «περιορίσει» τις φωνές στους ΑΝΕΛ που εκφράζουν τη διαφοροποίησή τους και που κατά το Μαξίμου προκαλούν.

Από την πλευρά των ΑΝΕΛ, οι τόνοι παραμένουν υψηλοί καθώς υπάρχει η πεποίθηση ότι το θέμα δεν θα έρθει τελικά στη Βουλή και ότι δεν θα αναγκαστούν να κάνουν είτε ακόμη μια μεγάλη κωλοτούμπα είτε να υποχωρήσουν ακόμη μια φορά στις κόκκινες γραμμές τους, ιδιαίτερα για θέματα που «ακουμπούν» και χαρακτηρίζουν τον πατριωτισμό τους.