Στο τέλος θα αποδειχθεί πως οι δύο υπουργοί Οικονοµικών της Ελλάδας που υπηρέτησαν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο Γ. Βαρουφάκης και ο Ε. Τσακαλώτος, τις κρίσιµες στιγµές «έκαναν λάθη» όχι επειδή δεν ήξεραν πού πήγαιναν τα πράγµατα, αλλά γιατί τους «εξανάγκαζε» ο Αλ. Τσίπρας να τα πάνε εκεί που δεν έφταναν. Και µπορεί εκ των υστέρων να «κρύβεται» ο ίδιος ο πρωθυπουργός, έχοντας το άλλοθι της πρωτοκαθεδρίας, που µπορεί µε θεσµική ευκολία να τραβά το χαλί στους υφισταµένους του, ωστόσο όλες οι «ριψοκίνδυνες» αποφάσεις στο µέτωπο της διαπραγµάτευσης, µε υπουργό είτε τον Γ. Βαρουφάκη είτε τον Ε. Τσακαλώτο, είχαν τη δική του υπογραφή και την απαίτηση να πράξουν αναλόγως οι δύο «τσάροι» της ελληνικής οικονοµίας.

Ασχέτως εάν εκ των υστέρων τους άδειαζε επικοινωνιακά. ∆ιότι και τον Φεβρουάριο του 2015 ο Γ. Βαρουφάκης εµφανίστηκε συγκαταβατικός στην πρώτη φάση της διαπραγµάτευσης, αλλά το Μέγαρο Μαξίµου τον έσπρωξε να παίξει το παιχνίδι της ρήξης και του δηµοψηφίσµατος. Στη συνέχεια, και ο Ε. Τσακαλώτος επιχείρησε να κινηθεί αναλόγως στο προηγούµενο Eurogroup, αυτό της 22ας Μαΐου, και ο Αλ. Τσίπρας τού ζήτησε για λόγους επικοινωνιακής τακτικής να µην υπογράψει και να πάρει παράταση µέχρι τις 15 Ιουνίου, οπότε αποδείχτηκε πως δεν υπήρξε καµία θεαµατική πρόοδος.