Με παρουσία πλήθους κόσμου, όλων των ηλικιών, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης στο κατάμεστο αίθριο της έδρας της ΚΕ στο Περισσό, η εκδήλωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τα 50 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη, τα οποία συμπληρώνονται το Σάββατο, 1η Αυγούστου.

Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.

Στην εκδήλωση, την οποία προλόγισε ο Στρατής Δουνιάς, μέλος του τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον γενικό της γραμματέα, Δημήτρη Κουτσούμπα και πολυμελής αντιπροσωπεία του ΚΣ της ΚΝΕ. Επίσης, παρών ήταν ο Σήφης Ζαχαριάδης, γιος του Νίκου Ζαχαριάδη.

Η εκδήλωση άνοιξε με την ανάγνωση αποσπασμάτων από δύο κείμενα του Νίκου Ζαχαριάδη για διαχρονικά ζητήματα του κομμουνιστικού κινήματος: Το πρώτο απόσπασμα ήταν από το «Μήνυμα από την άλλη μεριά» - το τελευταίο κείμενο που έγραψε ο Νίκος Ζαχαριάδης τον Ιούλιο του 1973 και αναφέρεται στη στάση των κομμουνιστικών κομμάτων των καπιταλιστικών χωρών απέναντι στα κομμουνιστικά κόμματα τα οποία βρίσκονται στην εξουσία. Το δεύτερο ήταν απόσπασμα από την ομιλία του Ν. Ζαχαριάδη προς τιμήν του Λένιν τον Ιανουάριο του 1947 και αναφέρεται στην αξία της ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς στο κόμμα.

Τα κείμενα διάβασαν οι ηθοποιοί Γιώργος Τσαγκαράκης και Γιάννης Γιαραμαζίδης.

Αμέσως μετά, προβλήθηκε 15λεπτο βίντεο για την ζωή, την κομματική δράση και την προσφορά του Ν. Ζαχαριάδη.

Το βίντεο περιλάμβανε σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από το αρχείο του ΚΚΕ, όπως ηχητικά αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Ν. Ζαχαριάδη στην 7η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1957.

Στην ομιλία της, η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε μεταξύ άλλων, σε βασικά σημεία της Απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ της 16ης Ιουλίου 2011 για την αποκατάσταση του Ν. Ζαχαριάδη, σημειώνοντας ότι «ο Ν. Ζαχαριάδης είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του ΚΚΕ την περίοδο 1931-1936. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία και ηρωική πάλη του ΔΣΕ 1946-1949, έδειξε ακλόνητη πίστη στην ανάγκη ύπαρξης και ενίσχυση των παρανόμων οργανώσεων την περίοδο 1949-1956, στο συνδυασμό της παράνομης και νόμιμης δράσης. Τον διέκριναν επαναστατική επαγρύπνηση, ταχύτητα στην ανάληψη πρωτοβουλιών, σθένος, στην υπεράσπιση της γνώμης του. Ηταν λαϊκός ηγέτης, με διάθεση και πνεύμα ασυμβίβαστο, πρωτοπόρο και μαχητικό».

Τόνισε ακόμη, ότι «τα τελευταία λόγια που έγραψε μαρτυρούν την αφοσίωση στο κόμμα, αν και τον αδίκησε, διατηρούν σημασία και σήμερα. Έγραψε: 'Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου. Το ΚΚΕ πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε, γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο τον λαό. Το γράμμα αυτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σ' όλους αυτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές'».