Σακελλαροπούλου: Εξέφρασε τη συγκίνησή της για τους Λιθουανούς φοιτητές που απαγγέλλουν Καβάφη στα ελληνικά
«Στη μακρινή αυτή γωνιά της Βαλτικής συναντήσαμε νέους που γνώριζαν απ’ έξω τον Καβάφη και διαλέγονταν στα νέα ελληνικά», έγραψε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Σε μια συγκινητική ανάρτηση στα social media προχώρησε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σχετικά με την οικουμενικότητα της ελληνικής γλώσσας και την ποίηση του Καβάφη που άκουσε από τα χείλη Λιθουανών φοιτητών, κατά την πρόσφατη επίσκεψη στο Πανεπιστήμιο του Βίλνιους.
«Στη μακρινή αυτή γωνιά της Βαλτικής συναντήσαμε νέους που γνώριζαν απ’ έξω τον Καβάφη και διαλέγονταν στα νέα ελληνικά, βρίσκοντας τον δρόμο από την αρχαία στη νέα ελληνική μέσα από την ποίηση», έγραψε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι επτά φοιτητές, πέντε κορίτσια και δύο αγόρια, που σπουδάζουν κλασική φιλολογία, υποδέχτηκαν την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στους υποβλητικούς χώρους της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου του Βίλνιους, σαν εκπρόσωποι μιας γλώσσας κι ενός πολιτισμού με βαριά συμβολική σημασία, αναδεικνύοντας την αδιάσπαστη συνέχεια και υψηλή πολιτισμική αξία της γλώσσας μας.
«Κι αυτό οι ελληνολάτρες φοιτητές του Βίλνιους απέδειξαν πως το γνωρίζουν, το σέβονται, το αγαπούν και το καλλιεργούν, χαρίζοντάς μας την πιο συγκινητική στιγμή του ταξιδιού μας», ανέφερε η κυρία Σακελλαροπούλου.
«Όταν σε συναντάει η γλώσσα σου στους μακρινούς τόπους, οι μουσικοί της φθόγγοι μέσα από χείλη νεαρά που απαγγέλλουν Καβάφη επιβεβαιώνουν τη σαγήνη που ασκεί πέρα από τα σύνορά μας, την οικουμενική της αντήχηση. Οι επτά φοιτητές που συναντήσαμε στο Πανεπιστήμιο του Βίλνιους, στη Λιθουανία, πέντε κορίτσια και δύο αγόρια που σπουδάζουν κλασική φιλολογία, μας υποδέχτηκαν στους υποβλητικούς χώρους της βιβλιοθήκης, σαν εκπροσώπους μιας γλώσσας κι ενός πολιτισμού με βαριά συμβολική σημασία.
Ακούγοντάς τους να αρθρώνουν με σεβασμό και δέος τις ελληνικές λέξεις από το «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον», την «Ιθάκη» και τις «Θερμοπύλες», γίναμε κοινωνοί της συγκίνησής τους, της λαχτάρας τους να ξεκλειδώσουν το θησαυροφυλάκιο της γλώσσας μιας χώρας «μικρής σε έκταση χώρου και απέραντης σε έκταση χρόνου» για να επικαλεστώ μια φράση του Οδυσσέα Ελύτη, και νιώσαμε τον βαθύ φιλελληνισμό τους.
Στη μακρινή αυτή γωνιά της Βαλτικής συναντήσαμε νέους που γνώριζαν απ’ έξω τον Καβάφη και διαλέγονταν στα νέα ελληνικά, βρίσκοντας τον δρόμο από την αρχαία στη νέα ελληνική μέσα από την ποίηση. Ίσως γιατί η ποίηση, όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο Παναγιώτης Κονδύλης, είναι το υψηλότερο προϊόν που έχει παραχθεί στον τόπο μας χάρη «στη μοναδική δυναμική μια πολυστρώματης και παμπάλαιας γλώσσας».
Μέσα απ’ αυτήν, αναδεικνύεται η αδιάσπαστη συνέχεια και η υψηλή πολιτισμική αξία της γλώσσας μας. Κι αυτό οι ελληνολάτρες φοιτητές του Βίλνιους απέδειξαν πως το γνωρίζουν, το σέβονται, το αγαπούν και το καλλιεργούν, χαρίζοντάς μας την πιο συγκινητική στιγμή του ταξιδιού μας».
«Στη μακρινή αυτή γωνιά της Βαλτικής συναντήσαμε νέους που γνώριζαν απ’ έξω τον Καβάφη και διαλέγονταν στα νέα ελληνικά, βρίσκοντας τον δρόμο από την αρχαία στη νέα ελληνική μέσα από την ποίηση», έγραψε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι επτά φοιτητές, πέντε κορίτσια και δύο αγόρια, που σπουδάζουν κλασική φιλολογία, υποδέχτηκαν την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στους υποβλητικούς χώρους της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου του Βίλνιους, σαν εκπρόσωποι μιας γλώσσας κι ενός πολιτισμού με βαριά συμβολική σημασία, αναδεικνύοντας την αδιάσπαστη συνέχεια και υψηλή πολιτισμική αξία της γλώσσας μας.
«Κι αυτό οι ελληνολάτρες φοιτητές του Βίλνιους απέδειξαν πως το γνωρίζουν, το σέβονται, το αγαπούν και το καλλιεργούν, χαρίζοντάς μας την πιο συγκινητική στιγμή του ταξιδιού μας», ανέφερε η κυρία Σακελλαροπούλου.
Η ανάρτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας
«Όταν σε συναντάει η γλώσσα σου στους μακρινούς τόπους, οι μουσικοί της φθόγγοι μέσα από χείλη νεαρά που απαγγέλλουν Καβάφη επιβεβαιώνουν τη σαγήνη που ασκεί πέρα από τα σύνορά μας, την οικουμενική της αντήχηση. Οι επτά φοιτητές που συναντήσαμε στο Πανεπιστήμιο του Βίλνιους, στη Λιθουανία, πέντε κορίτσια και δύο αγόρια που σπουδάζουν κλασική φιλολογία, μας υποδέχτηκαν στους υποβλητικούς χώρους της βιβλιοθήκης, σαν εκπροσώπους μιας γλώσσας κι ενός πολιτισμού με βαριά συμβολική σημασία.Ακούγοντάς τους να αρθρώνουν με σεβασμό και δέος τις ελληνικές λέξεις από το «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον», την «Ιθάκη» και τις «Θερμοπύλες», γίναμε κοινωνοί της συγκίνησής τους, της λαχτάρας τους να ξεκλειδώσουν το θησαυροφυλάκιο της γλώσσας μιας χώρας «μικρής σε έκταση χώρου και απέραντης σε έκταση χρόνου» για να επικαλεστώ μια φράση του Οδυσσέα Ελύτη, και νιώσαμε τον βαθύ φιλελληνισμό τους.
Στη μακρινή αυτή γωνιά της Βαλτικής συναντήσαμε νέους που γνώριζαν απ’ έξω τον Καβάφη και διαλέγονταν στα νέα ελληνικά, βρίσκοντας τον δρόμο από την αρχαία στη νέα ελληνική μέσα από την ποίηση. Ίσως γιατί η ποίηση, όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο Παναγιώτης Κονδύλης, είναι το υψηλότερο προϊόν που έχει παραχθεί στον τόπο μας χάρη «στη μοναδική δυναμική μια πολυστρώματης και παμπάλαιας γλώσσας».
Μέσα απ’ αυτήν, αναδεικνύεται η αδιάσπαστη συνέχεια και η υψηλή πολιτισμική αξία της γλώσσας μας. Κι αυτό οι ελληνολάτρες φοιτητές του Βίλνιους απέδειξαν πως το γνωρίζουν, το σέβονται, το αγαπούν και το καλλιεργούν, χαρίζοντάς μας την πιο συγκινητική στιγμή του ταξιδιού μας».
