Δύο είναι οι κορυφαίες πολιτικές κινήσεις, παραδοσιακά, για την αξιωματική αντιπολίτευση: η πρόταση μομφής και το αίτημα για εκλογές. Σε σχέση με το τελευταίο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ένα βήμα προτού ζητήσει εκλογές, με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι θα το πράξει επισήμως από το βήμα της ΔΕΘ. Στην Κουμουνδούρου θεωρούν, με όρους ακαδημαϊκούς, ότι η σεζόν που ξεκινάει αυτόν τον Σεπτέμβριο θα είναι εκλογική, γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας έχει θέσει το κόμμα του σε προεκλογική ετοιμότητα.

Στη ρητορική του για τις κάλπες κρύβονται και οι διαθέσεις του σε σχέση με όσα απορρέουν από την απλή αναλογική: τις συμμαχίες. Ενα θέμα κομβικό, το οποίο όχι μόνο αποτελεί όρο επιβίωσης για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και διχάζει οριζόντια το κόμμα. Αυτό γιατί υπάρχουν ριζικές διαφωνίες αφενός ως προς τη στρατηγική των συμμαχιών, αφετέρου ως προς τον τρόπο που θα γίνουν αυτές.

Απολύτως διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Τσίπρας, βλέποντας και τη στάση της κυρίας Γεννηματά, έχει επιλέξει τη μέθοδο των μεταγραφών. Απορρίπτει, δηλαδή, τη λογική του απευθείας και επίσημου διαλόγου με την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής και καταφεύγει στην προσέγγιση στελεχών, ενεργών και ανενεργών, από τον χώρο του Κινήματος Αλλαγής και του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα.

Οι σκέψεις του Αλέξη Τσίπρα, οι διαφωνίες των παλιών και ο μεγάλος φόβος για άρνηση από κόμματα του προοδευτικού τόξου
Γι’ αυτό και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συστηματικά μιλάει για προοδευτική διακυβέρνηση, αποφεύγει να κατονομάσει ποιες πολιτικές δυνάμεις εννοεί. Μιλάει γενικά και αόριστα, προκειμένου να μην εισπράξει αρνήσεις όχι μόνο από τη Χαριλάου Τρικούπη, αλλά και από το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25, τα κόμματα δηλαδή που (θεωρητικά) αποτελούν το προοδευτικό τόξο.

Στη λογική αυτή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει μαζί του πολλά από τα στελέχη της «προεδρικής φρουράς», αλλά και τους ΠΑΣΟΚογενείς. Γνώστες των όσων διαδραματίζονται στην Κουμουνδούρου αναφέρουν ότι υπέρμαχος της τακτικής των μεταγραφών είναι κυρίως ο Νίκος Παππάς, καθώς και πρόσωπα όπως η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο Θάνος Μωραΐτης, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Αγγελος Τόλκας, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, o Παναγιώτης Κουρουμπλής κ.ά. Οι λόγοι είναι υστερόβουλοι, καθώς, με εξαίρεση την κυρία Ξενογιαννακοπούλου, οι περισσότεροι ΠΑΣΟΚογενείς που έχουν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι «κόκκινο πανί» για τη Χαριλάου Τρικούπη. Επιπροσθέτως, μια συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το Κίνημα Αλλαγής αυτομάτως θα υποβάθμιζε τον δικό τους ρόλο και τη δική τους επιρροή στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

«Δομική διαφωνία» από κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για... πάντρεμα με το ΠΑΣΟΚ

Αντιθέτως, δομική είναι η διαφωνία της εσωκομματικής μειοψηφίας αλλά και κάποιων στελεχών της «Γέφυρας» στη λογική των μεταγραφών. Κορυφαία στελέχη, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Νίκος Φίλης, ο Πάνος Σκουρλέτης και ο Νίκος Μπίστης, δημοσίως έχουν διαφωνήσει με αυτή την τακτική και έχουν περιγράψει τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθηθεί στο πεδίο των συμμαχιών και των συνεργασιών. Προκρίνουν τη λογική του προγραμματικού διαλόγου με ισότιμους όρους, προκειμένου να ανιχνευτούν τα πεδία όπου υπάρχουν δυνατότητες συνεννόησης.

Με αφορμή, δε, την πρόσφατη μεταγραφή του Συμεών Κεδίκογλου, ο κ. Φίλης είχε τοποθετηθεί (ρ/σ Alpha) με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο: «Δεν κάνω κρίση για ένα-ένα πρόσωπο. Προφανές είναι ότι πολλά πρόσωπα, που δεν τα γνωρίζω εγώ, έχουν τη δική τους πολιτική διαδρομή. Δεν συμφωνώ στην ιστορία των μεταγραφών. Ενα κόμμα το οποίο πηγαίνει προς την κυβέρνηση η δύναμή του δεν αντλείται από τις μεταγραφές. Δεν θέλω ένα κόμμα που να έχουμε μεταγραφές, θέλω ένα κόμμα που να έχουμε συμμαχίες και πολιτικές συμμαχίες. Δεν πιστεύω ότι όλοι πρέπει να εκπροσωπηθούν από ένα κόμμα».

Τα παλαιότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαφωνούν με τη λογική των μεταγραφών, όχι μόνο για λόγους ουσίας και αποτελεσματικότητας, αλλά και για ηθικούς. Πολλοί από αυτούς είχαν κληθεί να αντιμετωπίσουν την πρακτική αυτή τα δύσκολα χρόνια του Συνασπισμού. Οταν το κραταιό ΠΑΣΟΚ, ιδίως την περίοδο του Κώστα Σημίτη, ήταν αρκετά ελκτικό για πολλά στελέχη του Συνασπισμού. Η πρακτική αυτή της μετακόμισης στελεχών από το ένα κόμμα στο άλλο είχε στηλιτευθεί πολύ έντονα από τις προηγούμενες ηγεσίες του κόμματος, π.χ. από τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, που έβλεπε κορυφαία στελέχη, όπως η Μαρία Δαμανάκη, ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο Σπύρος Βούγιας και άλλοι, να κάνουν το δρομολόγιο από Κουμουνδούρου προς Χαριλάου Τρικούπη.