Ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, αρμόδιος για την Κοινή Αγροτική Πολιτική, Γιάννης Οικονόμου, είναι από τα σχετικά νέα πρόσωπα του πολιτικού στίβου, έχει όμως μακρά θητεία στην αγορά εργασίας και πολλά εφόδια από τις πραγματικές συνθήκες της ζωής. Γεννημένος το 1973 στη Λαμία, σπούδασε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πήρε το πτυχίο του γεωπόνου από το τμήμα Φυτικής Παραγωγής. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Παγκόσμια Πολιτική Οικονομία, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Από το 2001 εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα ως γεωπόνος σε εμπορικές επιχειρήσεις και μελετητικές εταιρείες, ενώ δραστηριοποιείται στον χώρο της εμπορίας και παραγωγής τροφίμων. Από τον Νοέμβριο του 2006 έως το 2009 ήταν γενικός γραμματέας Καταναλωτή και από τη θέση αυτή προχώρησε σε σειρά παρεμβάσεων, που ενίσχυσαν την προστασία του καταναλωτή στη χώρα μας, ενώ ήταν και επικεφαλής της εταιρείας Οδικών Συγκοινωνιών της Αθήνας. Τις περιόδους 1995- 1998 και 1998-2001 διετέλεσε γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, αντίστοιχα, και μέχρι σήμερα συμμετέχει στην Π.Ε. της Νέας Δημοκρατίας.

Εξελέγη βουλευτής Φθιώτιδας με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του Ιουλίου 2019, ενώ έχει διατελέσει μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου και μέλος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς. Σήμερα αποκαλύπτει στα «Παραπολιτικά» τη ζωή του και τους στόχους του στην πολιτική. Μιλάει με αγάπη για τη σύζυγό του, την οποία γνωρίζει από το Δημοτικό, και δηλώνει «μπαμπάς-κουκουβάγια», όταν η κουβέντα φτάνει στον γιο του.

Ας γνωριστούμε: Τι σημαίνει για εσάς το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων;

Ας το πάμε ανάποδα. Τι σχέση έχει ένας μέσος άνθρωπος, που φαινομενικά δεν έχει καμία επαφή με το χωράφι, με την αγροδιατροφή; Η γρήγορη, αλλά λανθασμένη, απάντηση είναι «καμία». Ο αγροδιατροφικός κλάδος είναι θεμέλιος λίθος της κοινωνικής συνοχής. Κλισέ μεν, αλήθεια δε. Επιβιώνουμε, ζούμε, εργαζόμαστε, κοινωνικοποιούμαστε, επειδή οι αγρότες μας παράγουν και οι κτηνοτρόφοι μας εκτρέφουν. Είναι «θέσφατο» ότι αυτή είναι η σειρά. Εάν σε αυτά συνυπολογίσετε ότι σπούδασα γεωπόνος, επαγγελματικά ασχολούμαι με τον κλάδο των τροφίμων και κατάγομαι από μια περιοχή με παράδοση στη γεωργία και την κτηνοτροφία, νομίζω πως σας καλύπτω για το τι σημαίνει για εμένα το ΥΠΑΑΤ.

Σας αρέσει η μουσική; Τι μουσική ακούτε; Χορεύετε;
Σε ποιον δεν αρέσει η μουσική; Ακούω μουσική και το απολαμβάνω. Ακούω μουσική σπίτι μου με την Αντζελα, στο αυτοκίνητο, ειδικά όταν πηγαινοέρχομαι στη Φθιώτιδα, και μερικές φορές ακούω ραδιόφωνο και στο γραφείο. Προτιμώ τα λαϊκά και τα έντεχνα ελληνικά και την ιταλική μουσική. Μου έχουν λείψει οι συναυλίες. Τώρα, για τον χορό, μεγάλη κουβέντα. Εγώ χορεύω και περνάω καλά. Οι γύρω μου δεν περνάνε.

Με τη μαγειρική πώς τα πάτε; Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σας;

Ανάμεσα στο να μαγειρεύω και να γεύομαι προτιμώ ξεκάθαρα το δεύτερο. Μαγειρεύω νόστιμο τοστ, χωρίς να το καίω, βραστό αυγό και γάλα με δημητριακά. Είμαι καλός στο να διαλέγω ποιοτικά υλικά. Πηγαίνω σούπερ μάρκετ και μου αρέσουν οι βόλτες στις λαϊκές αγορές. Μεγάλο μου ταλέντο είναι να επιλέγω ξεχωριστό κρασί και να εμπλουτίζω την κάβα μου με εξαιρετικές νέες ετικέτες. Και ξένες, αλλά κυρίως ελληνικές, που κρύβουν παράδοση, γοητεία και ποιότητα.

Εχετε εργαστεί σκληρά στη ζωή σας; Από τι δουλειές έχετε περάσει;

Στα μέρη μου λένε πως η δουλειά είναι ευλογία. Οι σύγχρονες γενιές το έχουν νιώσει στο πετσί τους αυτό. Εγώ ήμουν από τα τυχερά παιδιά, που δεν χρειάστηκε να δουλέψω σε νεαρή ηλικία για να ζήσω, αλλά για να μάθω. Από μικρός δούλευα στην οικογενειακή επιχείρηση και μου άρεσε πολύ. Ετσι κατάλαβα και το ενδιαφέρον μου για την ύπαιθρο. Οι δικοί μου είχαν επιχείρηση γεωργικών εφοδίων. Περνώντας στο Γεωπονικό, αποφάσισα να πιάσω αλλού δουλειά. Ηθελα να δω τι σημαίνει να βγάζω χαρτζιλίκι ανεξάρτητα από τους γονείς μου και να είμαι οικονομικά πιο άνετος ως φοιτητής. Ανάμεσα στα πολλά που έκανα, εργάστηκα σε έναν εκδοτικό οίκο. Κουβαλούσα βιβλία σε βιβλιοπωλεία. Μου άρεσε, γιατί μου αρέσει και το διάβασμα.

Μιλάτε συχνά για τη σύζυγό σας. Πώς γνωριστήκατε;

Τη γυναίκα μου την ξέρω από πάντα. Με την Αντζελα ήμασταν συμμαθητές από το Δημοτικό στη Λαμία. Και μάλιστα τότε μου είχε κάνει ένα ακραίο «καψώνι», που μέχρι και σήμερα δεν το παραδέχεται. Είχε καλέσει στη γιορτή της όλα τα παιδάκια της τάξης εκτός από εμένα! Οταν της το λέω, μου λέει πως μάλλον θα με ξέχασε και ότι δεν έγινε επίτηδες. Το κάνει ακόμα χειρότερο, δηλαδή. Μεγαλώνοντας κατάλαβε, όμως, πως «σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει».

Ζευγάρι πότε γίνατε; Καταλάβατε από την πρώτη στιγμή πως με την Αντζελα θα κάνετε οικογένεια;

Ζευγάρι γίναμε στο σχολείο. Κάπου στην εφηβεία. Είχαμε σχέση μέχρι το τρίτο έτος του πανεπιστημίου. Κάπου εκεί τα «θέλω» μας άλλαξαν και οι δρόμοι μας χώρισαν. Η Αντζελα, όμως, είναι από εκείνες τις σχέσεις που ξέρεις πως κάπου, κάποτε θα ξανασμίξετε. Ετσι και έγινε. Ξαναβρεθήκαμε και τώρα είμαστε μαζί εδώ και κάμποσα χρόνια. Ευτυχισμένοι και με έναν Δημήτρη ίδιο με εμένα. Εχει πάρει τα πάντα από εμένα και δηλώνω «μπαμπάς-κουκουβάγια». Δηλώνω, όμως, και ιδιαίτερα περήφανος και χαρούμενος που ο γιος μας έχει πολλά στοιχεία του χαρακτήρα της μητέρας του.

Πόσων χρόνων είναι ο Δημήτρης; Περνάτε χρόνο μαζί;

Θα γίνει τεσσάρων. Προσπαθώ να περνάμε όσο περισσότερο χρόνο γίνεται μαζί. Και οι δυο μας και φυσικά και οι τρεις μας. Βλέπουμε «Ολυμπιακάρα». Είμαστε φίλαθλοι. Ο γιος μου νομίζει ότι όλα τα στάδια του κόσμου είναι «Καραϊσκάκης». Ανυπομονώ, όταν μας το επιτρέψουν οι συνθήκες, να πάμε γήπεδο μαζί. Τρελαινόμαστε να συνδυάζουμε τα ματς του Ολυμπιακού με πίτσα και μπέργκερ. Μερικές φορές, χωρίς να το λέμε στη μαμά, γιατί μαλώνει. Εχουμε κι εμείς τα ένοχα μυστικά μας ως πατέρας με γιο. Επίσης, φτιάχνουμε εξαιρετικές καστροπολιτείες. Και όλη μέρα να συναρμολογούσαμε κάστρα, νομίζω δεν θα βαριόταν. Τις ημέρες της καραντίνας, μόλις τέλειωνα τη δουλειά από το σπίτι και ολοκλήρωνα τα τελευταία τηλεφωνήματα της ημέρας στους συνεργάτες μου, πιάναμε τα τουβλάκια. Είναι το καλύτερό του. Προσπαθώ, επίσης, ακόμα και τα βράδια, που επιστρέφω αργά στο σπίτι, να του διαβάζω μία ιστορία πριν κοιμηθεί.

Μπάλα παίζετε ή μόνο βλέπετε;

Πιτσιρικάς στη Λαμία έπαιζα φουλ ποδόσφαιρο. Στο σχολείο, σε αλάνες, σε γηπεδάκια, σε αυτοσχέδια γήπεδα. Μου αρέσει. Δεν το κρύβω. Αφού και τώρα πιάνω τον εαυτό μου να του κεντρίζουν την προσοχή τα γηπεδάκια 5x5. Στα νιάτα μου ήμουν συμπαθητικός παίκτης. Κάλυπτα όλη την αριστερή πλευρά. Στη ζωή μου, για κάποιον περίεργο λόγο, είμαι σε όλα αριστερός, εκτός από τις πολιτικές πεποιθήσεις. Γράφω με το αριστερό χέρι. Σουτάρω με το αριστερό πόδι. Τώρα μπάλα δεν παίζω. Παρά μόνο με τον Δημήτρη και ελπίζω σύντομα και με τους φίλους του. Δεν είμαστε φίλαθλοι του καναπέ, ούτε εγώ ούτε ο γιος μου. Γράφουμε χιλιόμετρα σε γρασίδι και χώμα.

Ακολουθήσατε τον Κυριάκο Μητσοτάκη επειδή είστε στην πολιτική δεξιός ή επειδή τον πιστέψατε;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κατορθώσει ως πρωθυπουργός να χαίρει της εμπιστοσύνης όχι μόνο της παραδοσιακής βάσης της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και πολιτών ενός ευρύτερου φάσματος. Και αυτό είναι για εμένα και ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματά του. Μεθοδικός, οργανωτικός και με απίστευτη όρεξη για δουλειά, είναι ένας σύγχρονος πολιτικός με συγκριτικά πλεονεκτήματα του σήμερα. Προφανώς, λοιπόν, δεν είναι τυχαίο που ένας τέτοιος πολιτικός σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα έγινε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και αργότερα πρωθυπουργός της χώρας. Η παράταξή μας διαχρονικά ήταν από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας και το γεγονός ότι η απήχηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ξεπερνά τα όρια ενός πολιτικού χώρου είναι σημαντικό και για τον ίδιο και για το κόμμα μας.

Τα κατάφερε ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του με την πανδημία;

Μέσα σε δύο χρόνια έχουμε ζήσει περισσότερη ιστορία απ’ όση ίσως αντέχαμε. Και δεν τη ζήσαμε απλά. Καταφέραμε να μη μας παρασύρει, να σταθούμε στα πόδια μας, να σταματήσουμε να είμαστε οι «κακοί μαθητές» και να έχουμε λόγο και πρωτοποριακές προτάσεις. Το πιστοποιητικό εμβολιασμού είναι ένα τέτοιο σπουδαίο παράδειγμα. Παρά τις σκληρές δοκιμασίες, στο τέλος της ημέρας το πρόσημο είναι θετικό, γιατί καταφέραμε και κρατήσαμε τη χώρα όρθια. Δυστυχώς, υπήρχαν πολλοί συνάνθρωποί μας που έχασαν τη ζωή τους και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε και που μας έχει σημαδέψει. Πιστεύω, όμως, πως συνολικά τα καταφέραμε και τα καταφέραμε, γιατί ήμασταν και είμαστε όλοι μαζί.

Αρα, και τα πράγματα, λοιπόν, στο υπουργείο πάνε καλά. Πέντε μήνες ως υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης τι έχετε κάνει;

Προσωπική μου γνώμη είναι ότι κάτι κάναμε και ότι θα συνεχίσουμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα, στο πλαίσιο της γενικότερης συντονισμένης προσπάθειας που γίνεται. Απλά και κατανοητά: Προχωρήσαμε στην προδημοσίευση των γεωργικών συμβούλων. Δηλαδή, χρηματοδοτούμε ένα πρόγραμμα δωρεάν πρόσβασης σε συμβουλευτική υποστήριξη από επιστήμονες, όπου οι αγρότες μας θα μπορούν λαμβάνουν εξειδικευμένες και εξατομικευμένες συμβουλές. Δεύτερον, σχεδιάζουμε μέτρα για τους νέους αγρότες. Δίνουμε 35.000 ευρώ για κάθε νέο αγρότη για να εγκατασταθεί για 7 χρόνια και να φτιάξει τη δική του, βιώσιμη αγροτική εκμετάλλευση. Και, τρίτον, βιολογική γεωργία. Ενα μεγάλο στοίχημα για την προστασία του περιβάλλοντος και για την αύξηση της προστιθέμενης αξίας των προϊόντων μας. Παράλληλα, ήδη έχουμε ετοιμάσει δύο πολύ μεγάλα εγγειοβελτιωτικά έργα μέσω ΣΔΙΤ, τα οποία θα χρηματοδοτηθούν και από το Ταμείο Ανάκαμψης. Αυτό σημαίνει ότι με την υλοποίησή τους θα μπορεί ο κόσμος να ποτίζει φθηνά, γρήγορα και αποτελεσματικά, ώστε να αυξηθεί η προστιθέμενη αξία των προϊόντων του. Σε περίπου δύο εβδομάδες θα είμαστε έτοιμοι και με το τρίτο εγγειοβελτιωτικό, ενώ στόχος είναι μέχρι το τέλος του χρόνου να έχουμε προχωρήσει τις διαδικασίες για ακόμα δέκα, με σκοπό να αλλάξουμε το τοπίο της άρδευσης.