Έμμεση απάντηση στα συντροφικά μαχαιρώματα που δέχθηκε στο Πολιτικό Συμβούλιο λόγω των ακραίων δηλώσεών του για τους εμβολιασμούς ή απλά ποιητικός οίστρος;

Η επιλογή του κ. Παύλου Πολάκη να απαγγείλει στίχους από το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη «κι ήθελε ακόμη», που μιλά για τον εμφύλιο, τις ήττες και την πίστη στον αγώνα, μπορεί να μοιάζει λογική μιας και συμπληρώθηκαν 16 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου ποιητή, ωστόσο, όσοι άκουσαν τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ολομέλεια της Βουλής εκτίμησαν ότι επέλεξε με αυτό τον τρόπο να απαντήσει εμμέσως στο ίδιο του το κόμμα.

«Σαν σήμερα πέθανε ο Αναγνωστάκης και θα σας διαβάσω κάποιους στίχους είπε αρχικά ο κ. Πολάκης για να συνεχίσει:

« Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει

όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα,

έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω

πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες…

Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη,

φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.

Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω

με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω

με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω

όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω» και να προσθέσει στο τέλος: «οι στίχοι αυτοί έχουν πολλά μηνύματα».

Να σημειωθεί ότι λίγες ώρες πριν την τοποθέτησή του στην Ολομέλεια, τα μελη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας τοποθετούνταν υπερ της εντατικοποίησης των εμβολιασμών «αδειάζοντας» τις ανορθολογικές απόψεις του κ. Πολάκη.