Η απόφαση του πρωθυπουργού να στηρίξει την υποψηφιότητα της Αννας Διαμαντοπούλου για τη θέση του επικεφαλής στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες σε σχέση με την προτίμησή του στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Συνάμα σηματοδοτεί τη σταθερή στρατηγική της Ν.Δ. για περαιτέρω διεύρυνση των δυνάμεών της και εξάπλωση της κυριαρχίας της στον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Η περίπτωση της κ. Διαμαντοπούλου αξιολογείται ως χειρονομία καλής θελήσεως με ανταποδοτικό χαρακτήρα απέναντί της, καθώς η ίδια, ως επικεφαλής του πολιτικού ινστιτούτου «Δίκτυο», τα προηγούμενα χρόνια είχε δώσει αγώνα υπέρ της νίκης της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές.

Άλλωστε, από το ΠΑΣΟΚ είχε διακόψει κάθε επαφή από το 2013, όταν μαζί με τους Γ. Ραγκούση και Γ. Φλωρίδη βρέθηκαν απέναντι στον τότε πρόεδρο του κόμματος, Ευάγγελο Βενιζέλο, και προχώρησαν στη δημιουργία μιας νέας πολιτικής κίνησης, που σχεδόν κανείς πλέον δεν θυμάται, ονόματι «Ωρα Αποφάσεων». Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα που εξηγεί γιατί ο πρωθυπουργός την περιέβαλε με το κύρος του για τη διεκδίκηση ενός αξιώματος σε διεθνή οργανισμό. Με τη συγκεκριμένη ενέργειά του επιχείρησε με εύσχημο τρόπο να «καλύψει» μια «υποχρέωση» απέναντι στην Α. Διαμαντοπούλου, η οποία αρχικώς φέρεται να είχε φανταστεί αλλιώς την εκπλήρωση των πολιτικών της φιλοδοξιών με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη. Διότι τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης της Ν.Δ. είχε βάσιμες ελπίδες πως μπορούσε ο κ. Μητσοτάκης να την επέλεγε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κάτι που τελικά δεν συνέβη ποτέ.

Ετσι, η ίδια βρέθηκε στη θέση του Δ. Αβραμόπουλου, όταν ο Αλ. Τσίπρας το 2015, ενώ τον είχε προϊδεάσει να βρίσκεται σε ετοιμότητα για την ανάληψη του ανώτατου πολιτειακού θεσμού της χώρας, στο τέλος πρότεινε τον Προκόπη Παυλόπουλο, αφού βέβαια ο Αντ. Σαμαράς του είχε προτείνει κάποιους μήνες πριν να αναλάβει το αξίωμα του Ελληνα επιτρόπου στην Κομισιόν και εκείνος δέχθηκε.

ΠΕΡΙ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑΣ

Η κ. Διαμαντοπούλου, ακόμα και όταν δεν χτύπησε το τηλέφωνό της για να ακούσει τη χαρμόσυνη είδηση από τον πρωθυπουργό πως προτείνεται για την ΠτΔ, δεν φάνηκε να δυσαρεστείται. Σε κάποια φάση, φέρεται να συζήτησε μαζί του το ενδεχόμενο αξιοποίησής της στην κυβέρνηση της Ν.Δ., δηλώνοντας πρόθυμη να ηγηθεί ενός παραγωγικού υπουργείου. Από πλευράς του Κ. Μητσοτάκη, ούτε αυτό το «συνεργατικό σενάριο» καρποφόρησε και η λύση της «συμπόρευσής» τους δόθηκε μέσα από τη στήριξη της υποψηφιότητάς της. Γεγονός που δεν είναι ασήμαντο, αφού επί της ουσίας είναι η πρώτη φορά που Ελληνας πρωθυπουργός διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο για τη χώρα σε έναν τόσο σημαντικό διεθνή οργανισμό. Η υποψηφιότητα αυτή, σημειωτέον, δεν σχετίζεται με την ελληνική εκπροσώπηση στον ΟΟΣΑ, όπου παραμένει ο κ. Πρεβελάκης.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 17 Οκτωβρίου