Πολιτικός σεισμός έχει προκληθεί με τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα για τα έργα και τις ημέρες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας καταβάλλει απεγνωσμένες προσπάθειες να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα που έρχονται στο φως της δημοσιότητας για τα πρωοκλασσάτα στελέχη του κόμματός του αλλά και τον συγκυβερνήτη του Πάνο Καμμένο, και μαρτυρούν την λειτουργία ενός πρωτοφανούς παρακράτους επί ημερών του Αλέξη Τσίπρα.

Την ώρα που η Νέα Δημοκρατία αλλά και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης καλούν τον Αλέξη Τσίπρα να τοποθετηθεί για όλα όσα αποκαλύπτονται το τελευταίο διάστημα τα οποία «αγγίζουν» πρόσωπα που βρισκόντουσαν στον στενό κύκλο του πρώην πρωθυπουργού, όπως το δεξί του χέρι και υπουργός του Νίκος Παππάς, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας για τους χειρισμούς σε εσωκομματικό επίπεδο για τις υποθέσεις που αφορούσαν πρωτοκλασάτα στελέχη, αναφέρθηκε στην… ηθική της Αριστεράς και των ανθρώπων της.

Ερωτηθείς αν θεωρεί ότι δεν εξαντλεί την αυστηρότητά του απέναντι στα στελέχη του, είπε ότι δεν έχω μάθει να λειτουργώ ως χωροφύλακας ή παιδονόμος.

«Τα στελέχη μας είναι δημόσια πρόσωπα. Κρίνονται διαρκώς. Ο κόσμος είναι αρκετά ώριμος ώστε να διαμορφώνει άποψη για όλους μας. Έχω όμως την ευθύνη να ηγούμαι στη βάση συγκεκριμένων αρχών, κανόνων και, πάνω απ΄ όλα, αξιών» δήλωσε σε συνέντευξή του στο ΕΘΝΟΣ.

«Η ηθική της Αριστεράς και των ανθρώπων της είναι το μεγάλο μας πλεονέκτημα απέναντι σε ένα παλιό πολιτικό σύστημα που χρεοκόπησε τη χώρα και σε ένα πολιτικό προσωπικό – και δεν αναφέρομαι προφανώς σε όλους τους πολιτικούς μας αντιπάλους – που έχει κριθεί για το ήθος του» είπε για να προσθέσει.

«Ωστόσο αυτή η ηθική στάση κρίνεται καθημερινά. Δεν είναι ένα εισιτήριο διαρκείας. Και τα δικά μας στελέχη κρίνονται – και ορθά – πολύ πιο αυστηρά από τα στελέχη της Δεξιάς».

Μάλιστα ο κ. Τσίπρας, παρά τις συνεχείς αποκαλύψεις για στελέχη του κόμματος όπως αυτό του Νίκου Παππά, ανέφερε ότι ο Ιούνιος δεν ήταν δύσκολος, αλλά ουσιαστικό μήνας για εμάς.

«Γιατί με τον τρόπο που αντιμετωπίσαμε τις επιθέσεις των αντιπάλων μας, αποδείξαμε αυτό το πλεονέκτημα. Δεν μείναμε στην άμυνα. Δεν ταμπουρωθήκαμε στο οχυρό της ανταπάντησης στο γνωστό ύφος».

Λειτουργήσαμε, προσθέτει, ως συλλογικότητα που στηρίζεται στην αξία της κριτικής και της αυτοκριτικής. «Που εντοπίζει με θάρρος και ειλικρίνεια τα λάθη, όχι για να τα κουκουλώσει, αλλά για να μην τα επαναλάβει».