Ήταν 23 Απριλίου 2010 όταν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου με φόντο το ακριτικό Καστελόριζο, ανακοινώνει την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης βάζοντας τη χώρα στον μνημονιακό δρόμο των μέτρων λιτότητας. Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια. Δέκα χρόνια στα οποία περιμέναμε την επόμενη μέρα, εκείνη που θα άλλαζε λίγο προς το καλύτερο. Περιμέναμε καρτερικά το αύριο που θα μας έδινε τη δυνατότητα να κάνουμε κάτι για να ξεφύγουμε από το μίζερο παρόν. Εγκλωβιστήκαμε σε μια κακή συνήθεια, εγκλωβιστήκαμε στα προβλήματα του περίγυρού μας μη δίνοντας την ευχέρεια, τη δυνατότητα και την πολυτέλεια να ασχοληθεί ο καθένας από εμάς με υποθέσεις που αφορούν όλους.

Κάναμε τη ζωή μας πολύπλοκη ώστε να αγωνιζόμαστε για την επιβίωση και από την άλλη την έννοια της ευδαιμονίας την κρύψαμε πολύ βαθιά μη κατηγορηθούμε ως ονειροπόλοι. Η γενιά μας όμως έχει ένα εφόδιο που την κάνει να ξεχωρίζει, σφυρηλατήθηκε μέσα σε αντιξοότητες και έμαθε να δουλεύει σκληρά για να ζήσει γρήγορα το αύριο που είχε στερηθεί.
Η ΟΝΝΕΔ στο 12ο Συνέδριό της επιλέγει να φέρει αυτό το αύριο στο τώρα, στο παρόν. Μέσα από ένα σύγχρονο πρίσμα, και μια ανανεωμένη οργάνωση στρέφεται σε μια κοινωνία που οι νέοι θα έχουν λόγο και ο λόγος τους θα έχει συνέπεια. Και αυτό γιατί γνωρίσαμε τα αποτελέσματα της ασυνέπειας στο πολύ πρόσφατο παρελθόν… την νιώσαμε από την ελπίδα που δεν ήρθε ποτέ και τα νταούλια που δεν χτύπησαν.

Οι νέοι σήμερα ανήκουν σε μια γενιά που έχει μπροστά της μεγάλα και σύγχρονα προβλήματα, πολύ διαφορετικά από αυτά που είχε να αντιμετωπίσει η προηγούμενη. Μια γενιά με τα δικά της βιώματα και τις δικές της ανάγκες που αναζητά τους δικούς της στόχους, τα δικά της οράματα. Στο 12ο Συνέδριο θα σταθούμε ακριβώς πάνω σε αυτά τα ζητήματα. Όλα αυτά τα χρόνια έχει σωρευθεί ένα πολυάριθμο ανθρώπινο δυναμικό το οποίο μπορεί μόνο να προσφέρει μέσα από την εξειδικευμένη τεχνογνωσία του και την κατάρτιση του τόσο στις θετικές επιστήμες όσο και στις θεωρητικές. Σε αυτό το αύριο κανείς δεν περισσεύει, όλοι οι νέοι είναι οι ψηφίδες που θα σχηματίσουν μια νέα σύγχρονη Ελλάδα, απαλλαγμένη από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.

Η ΟΝΝΕΔ μπορεί να γίνει η πολιτική νεολαία που θα δώσει φρέσκες προτάσεις σε ένα γέρικο σύστημα. Να γίνει η ΟΝΝΕΔ των πολλών και οι πολλοί να γίνουν συμμέτοχοι και συνδημιουργοί ενός μέλλοντος που τους αφορά. Είναι ευκαιρία αυτή η ιστορική οργάνωση να πραγματοποιήσει ένα γνήσιο άνοιγμα στην κοινωνία και να αφουγκραστεί τα προβλήματά της. Να εστιάσει την προσοχή της σε πράγματα που μας κάνουν φτωχότερους ως κράτος, όπως είναι το brain drain, η ανεργία, η αίσθηση φόβου και ανασφάλειας και πολλά άλλα.
Αυτό το συνέδριο έχει τη δυναμική για να πετύχει αυτή τη νέα ΟΝΝΕΔ που οραματιζόμαστε. 70.000 μέλη και 2.111 σύνεδροι δίνουν το σύνθημα για να αλλάξουμε πρώτα εμείς και μετά να αλλάξουμε και την κοινωνία που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε. Για να απαιτήσουμε όμως πρέπει πρώτα να διαμορφώσουμε το πλαίσιο εκείνο που θα παρασύρει, εμπνεύσει, κινητοποιήσει και επαναδραστηριοποιήσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής νεολαίας.

Είμαι σίγουρος πως ο Παύλος Μαρινάκης θα είναι ένας δημιουργικός και αποτελεσματικός πρόεδρος για την ΟΝΝΕΔ του αύριο. Ο Παύλος γνωρίζει την οργάνωση όσο λίγοι, έχει εμπειρία και διάρκεια σε αυτήν. Το πιο σημαντικό είναι ότι πέρα από τη συνεχή ενασχόληση του με την οργάνωση δεν έπαψε να είναι ένας “κανονικός” άνθρωπος. Ένας νέος που παρά την ενεργή δράση του με την πολιτική δεν εγκατέλειψε ούτε μια μέρα την δικηγορία και τους επαγγελματικούς του στόχους.

* O Ανέστης Φίσκας είναι μέλος της ΟΝΝΕΔ - πρώην υπεύθυνος ΔΑΠ - ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης - Οικονομολόγος, Φαρμακευτικός αντιπρόσωπος