Η εκδήλωση αγάπης κατσικιών προς το τσοπανόσκυλο που τα προστατεύει είναι έμπλεη... αταξίας και ζαβολιάς. Πάει ο καλός φίλος να πάρει έναν υπνάκο και τα προστατευόμενά του του βγάζουν την... ψυχή, σαν να είναι μωρά που μητέρα και πατέρας τα χαϊδεύουν για να ηρεμήσουν, μπας και κοιμηθούν. 


Κινούνται συνεχώς, πηδούν πάνω του, μυρίζουν το τρίχωμά του και ξυπνούν τον μεγαλόσωμο σκύλο. Το τσοπανόσκυλο ανοίγει τα μάτια του σε κάποιες στιγμές, αλλά στη συνέχεια τα ξανακλείνει, είτε ελπίζοντας κάποια στιγμή τα κατσίκια να ηρεμήσουν είτε λόγω της ματαιότητας της εξαρχής αναζήτησης ύπνου. Τα κατσίκια αποδεικνύονται... ασταμάτητα.