Πρωτίστως από εµπειρία και δευτερευόντως από την εξέλιξη των τελευταίων γεγονότων, έχω αρχίσει και καταλαβαίνω ότι η έκρηξη της κυβερνητικής αλαζονείας άρχισε να κοστίζει σιγά-σιγά στο Μαξίµου. Αν τα όσα βλέπουµε γίνονταν σε διαφορετικό πολιτικό χρόνο, έχοντας απέναντι κανονικούς αντιπάλους, σήµερα η κυβέρνηση, λίγους µήνες µετά τις τελευταίες εκλογές, θα αντιµετώπιζε σοβαρό πρόβληµα. Ο πρόεδρος Μητσοτάκης, που είναι λογικό να αρνείται να παραδεχτεί τις γκάφες και τις διάφορες κυβερνητικές αστοχίες, επιβάλλεται εδώ και τώρα να µαζέψει την κατάσταση, πριν αυτή εξελιχθεί σε αδιόρθωτο µπάχαλο. Για παράδειγµα, η ιστορία µε τη Μισέλ Ασημακοπούλου είναι µια σταγόνα µπροστά στο ποτάµι των όσων φτάνουν στ’ αυτιά µου. Η αλήθεια είναι ότι, όταν ο πρωθυπουργός αντιληφθεί το πρόβληµα, σπεύδει να το διορθώσει, αδιαφορώντας για το όποιο κόστος. Το θέµα είναι ότι µε κάτι παιδάκια που θαυµάζουν µέχρι και τις ηγετικές ικανότητες του Σταύρου Θεοδωράκη είναι δύσκολο να αντιληφθεί το µέγεθος της επαναλαµβανόµενης µακακίας...

*Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά» στις 16/3